امروز، شنبه 3 دسامبر، شورای امنیت کشور بیانیه ای صادر کرد، که در آن دیدگاه ها و مواضع این شورا نسبت به رویدادهای سه ماهۀ اخیر، مرتبط با جنبش "زن، زندگی، آزادی"، اعلام شده اند. این بیانیه، علیرغم آن که مفصل است، حاوی دو نکتۀ قابل ملاحظه است:
1- چرا شورای امنیت کشور و نه شورای عالی امنیت ملی؟
بیانیه مذکور توسط شورای امنیت کشور، و نه شورای عالی امنیت ملی، صادر شده است. مواضع شورای مذکور جنبۀ مشورتی دارند و "لازم الاجرا" نیستند. با توجه به این که شورای مذکور و مقام آن در اذهان عمومی شناخته شده نیستند، انتخاب این شورا به جای شورای عالی امنیت ملی و صدور بیانیه توسط آن را می توان انتخابی عمدی توسط حاکمیت تلقی کرد، که از سوئی شبهۀ ارزیابی از رویدادهای جاری را در سطح عالی امنیت ملی تداعی کند و از سوی دیگر رویدادهای مورد قضاوت را درخور ارزیابی در سطح شورای عالی امنیت ملی اعلام نکند.
2- در لابلای تکرار بی کم و کاست مواضعی که پیشتر توسط صدر تا ذیل مقامات جمهوری اسلامی اعلام شده اند، چه چیز در مواضع شورای امنیت کشور تازه است؟
به واقع "جنگ ترکیبی" خواندن جنبش جاری، که پیشتر توسط خامنه ای در این مورد به کار گرفته شده است، تا کوشش برای اشاعۀ ترس نسبت به تجزیه طلبی مردم کردستان و بلوچستان، تا انتساب جنبش جاری به دسایس "دشمن"، تا ارعاب معترضان از عقوبتی که منتظر آنان است، تا گوه گذاری بین معترضان و "اغتشاش گران" ...، همه و همه مواضع پیشتر اعلام شدۀ حاکمیت نسبت به جنبش جاری اند. آنچه در بیانیۀ شورای امنیت کشور تازه است، در اصل یک چیز بیشتر نیست و آن اعلام انتظار از "نخبگان و فرهیختگان کشور، که رسالت خود را برای روشنگری، امیدبخشی و تبیین حقایق در برابر ماشین دروغ سازی و استکبار رسانه ای با قوت بیشتری به انجام رسانند". به بیان ساده تر: گله گزاری از این بابت که چرا در درون حاکمیت، و خاصه در درون روحانیت حکومتی، برخیها سکوت پیشه کرده اند.
افزودن دیدگاه جدید