در طی ملاقات ترامپ وناتانیاهو آقای ترامپ طرح جنجالی خود را اعلام کرد. مطابق این طرح، اسرائیل، غزه را به امریکا تحویل میدهد و امریکا در مخروبه ی غزه یک منطقه ی تفریحی میسازد که دروازه اش بسوی همگان (بخوان اسرائیلی و یا امریکائی) باز است. معلوم نیست که برای بیش از دو ملیون ساکنین (صاحبان) غزه چه برنامه ای دارند. بعضی ار بلند گوهای ترامپ میگویند برای دوره ی محدودی اهالی غزه به اردن و مصر فرستاده میشوند ولی ترامپ در این مورد از یک برنامه ی دائمی صحبت میکند و مایل است اهالی کنونی غزه را به مصر و اردن کوچ بدهد.
هدف اصلی اسرائیل اشغال سرزمینهای خاورمیانه است و هدف اصلی امریکا این‌است که یک نیروی نظامی حاضر و آماده در خاورمیانه داشته باشد که نظم امریکائی خاور میانه را تامین کند.
بدین ترتیب پروژه ی اسرائیل برای هفتاد سال عمل کرد و طرفین (اسرائیل و امریکا) راضی بودند زیرا این دو هدف اصلی به موازات یک دیگر عمل میکردند، جنگ غزه این ترتیب را بر هم زد. هیچ طرح معقولی برای بازگشت به صلح و آرامش در غزه وجود نداشت. امریکا هنوز هم اهداف کنترل خاورمیانه را دنبال میکرد و اسرائیل هم هنوز برنامه ی اشغال سرزمینهای بیشتر را در سر می پروراند. در جنگ غزه این دو هدف با هم در می افتادند. از یک طرف امریکا خواهان ترتیباتی بود که مانعی در صلح (امریکائی) به وجود نیاورند (یا لااقل کمتر با حساسیت عرب کوچه و بازار جریحه زا باشد) و ار طرف دیگر اسرائیل خواهان ادامه ی جنگ و از بین بردن کامل حماس بود. از این جا به بعد اسرائیل نمیتوانست ابزاری باشد که امریکا خواهان بود.
هیچ راه حل متعارفی پیدا نشد که این اهداف دوگانه را به هم نزدیک کند. طرح کنونی ترامپ طرحی استعماری است ولی شکاف بین هدف اصلی اسرائیل و امریکا را کم میکند، اما به ادامه ی تنش و یا حتی جنگ (خواسته ی اسرائیل ) می انجامد. طرح ترامپ آشکارا استعمارگرانه است. از یک طرف شکاف امریکا و اسرائیل را کم میکند اما از طرف دیگر حساسیت مردم منطقه را بر می انگیزد. هیچ توجیه معقول و قابل قبولی برای تصرف غزه ندارد و بنابراین مایه ی ناآرامی و تشنج بیشتر است.
مطابق طرح ترامپ ، اهالی غزه به اردن و مصر کوچ داده میشوند ولی مصر و اردن هم تا کنون حاضر به قبول حضور اهالی غزه در سرزمینهایشان نبوده اند. اگر فشار امریکا بالا بگیرد میتوان تصور کرد که آنها سر بیافکنند. ولی این موضوع تنها یکی از دو مانع مهم (در کوتاه مدت)در راه این طرح اند.
پس از شروع جنگ غزه این سئوال پیش آمده بود که طرح نهائی برای غزه چیست. سه گزینه ی "واقع بینانه" به نظر میرسیدند: اشغال غزه به وسیله ی اسرائیل، سپردن غزه به حکومت خود مختار فلسطین و یا سپردن غزه به ترکیبی از ارتشهای عربی (و اروپائی) . امریکا و اسرائیل امیدوار بودند که در طول جنگ نیروهای حماس را کاملا در هم بشکنند و حماس را وادار به تسلیم رسمی کنند. پانزده ماه جنگیدند ولی این اتفاق نیافتاد. در عین حال نظریه های موجود هم قابل اجرا نبودند. طرح ترامپ در خارج از این چارچوب است. امریکا و اسرائیل امیدوارند که فلسطینیها را آچمز کنند. در عمل، این برنامه، امریکا را آچمز میکند و از پرداختن به رقبای عمده اش – چین و روسیه – دور نگاه میدارد.
مانع اصلی اجبار اهالی غزه به این کوچ است: فیل بزرگ در اطاق کوچک
پس از توافق اخیر بر سر آتش بس صدها هزار اهالی غزه با پای پیاده به شمال غزه رفتند. آنها میدانستند که خانه شان مخروبه شده است. ولی مردم غزه باز هم به راه خود ادامه دادند. حالا تصور کنید که هزاران نفر از همین مردم را سوار اتوبوس کرده و به این کوچ مجبوری بفرستند. این بهترین هدیه به جمهوری اسلامی و افراط گرایان منطقه (عرب) است که به این سادگی قابل اجرا نیست.
باید به نتایج درازمدت تر این طرح هم اشاره شود. این طرح امریکا را در تله می اندازد و البته روسیه و چین هم از این وضعیت استفاده میبرند، آنها هیچ وقت اعتراض نخواهند داشت که امریکا در این باتلاق خودساخته گرفتار شود.
این طرح ترامپ برای تمامی مردم خاورمیانه (از جمله ایرانیان) درد و رنج بیشتری را به همراه دارد.
دوران بسیار خطیری داریم. احتمال دوباره ی جنگ بیش از گذشته است. خاورمیانه بخاطر این ماجراجوئیهای ترامپ رنج و درد فراوانی در پیش دارد.
افزودن دیدگاه جدید