وحشت رژیم از ادامە مبارزات کارگران!

در شمارە هفتە پیش "جنگ کارگری"، مطلبی در مورد نامە حسن حبیبی یکی از اعضای کانون عالی شوراهای اسلامی کار بە ابراهیم رئیسی رئیس تازە برگماردە شدە دستگاە قضائیە رژیم نگاشتیم. حبیبی در نامەاش کە همزمان بود با محاکمات شماری از فعالین کارگری و روزنامە نگاران از وی خواستە بود کە بە مطالبات کارگران و دانشجویان توجە کند و فعالین زندانی را آزاد کند. این هفتە قاضی القضات جنایتکار رژیم کە در سر سپردگی اش بە بیت رهبری شهرە عام و خاص است، بطور غیر مستقیم بە نامە حبیبی و دیگر منتقدین سرکوب کارگران و فعالین مدنی پاسخ داد.
رئیسی در پاسخ کوتاهی کە در خصوص چرایی سرکوب فعالین کارگری داد، ضمن اذعان بە مشکلات کارگری بە عنوان منشا اعتراضات، علت سرکوب ها را استفادە "کسانی"از پوشش مسائل کارگری عنوان کرد و از کارگران خواست خودشان حساب این عدە گمنام و و بی نام و نشان را برسند! احتمالا این "کسانی" کە او آنها را عامل اعتصابات می داند، کسانی غیر از رهبران تشکلها و اعتصابات کارگری زندانی نمی توانند باشند. بدین ترتیب رئیس قوە قضائیە نە تنها بە نامە و درخواستهای یکی از روسای شوراهای اسلامی جواب رد داد، بلکە از او  خواست کە "کارگران خودشان"بخوان (شوراهای اسلامی کار) وظیفە سرکوب همان هایی کە حبیبی نزد رئیس قوە قضائیە شفاعت شان را کردە بود بە عهدە بگیرند! حالا حبیبی شانس آوردە کە جز روسای یک تشکیلات حکومتی است و هنوز از لیست خودی ها اخراج نشدە است. اگر یک کارگر غیر خودی چنین نامەای می نوشت، لابد پاسخ نامەاش را در زندان و زیر شکنجە باید می گرفت!
اما کارگران شجاع و حق طلب هفت تپە پاسخ درخوری بە رئیسی دادند. پاسخی کە حکایت از درک و فهم و شناخت شان از ماهیت رئیسی و نقشی کە بە او محول شدە دارد. آنها در بیانیەای کە در این ارتباط منتشر کردند، در پاسخ بە ادعای رئیسی کە گفتە بود می خواهد پشتوانە کارگران باشد ، نوشتند؛ "آقای رئیسی ما نمی خواهیم پشت و پناه کارگر باشید، فقط لطف کنید بی‌طرف باشید". از این آشکارتر و هوشمندانە تر نمی شد بی اعتمادی کارگران نسبت بە این وعدەهای کاذب و مرسوم را کە چهل سال است تکرار می شود ولی هیچگاە حتی یکی از آنها عملی نشدە، پاسخ داد.
همزمان با این اظهارات بی شرمانە رئیسی در حالی کە خبر احکام سنگین و ظالمانە بی دادگاە های قوە قضائیە علیە فعالین کارگری پی در پی برای ایجاد رعب منتشر می شد، خبر آزادی امید اسد بیگی، مدیرعامل فاسد این کارخانه نیز منتشر شد. بدین ترتیب زودتر از آنچە تصور می شد ماهیت واقعی این مدعی مبارزە با فساد بر همگان روشن شد.
با این وجود اما تشدید مداوم سرکوبها و صدور احکام طولانی زندان و بستن کارگران بە شلاق نتوانستە است مانع گسترش اعتراضات کارگری گردد. تنها در بحبوحە محاکمات در هفتە های اخیر دەها اعتصاب و تجمع اعتراضی کارگری از آن جملە، از سرگیری اعتراض کارگران هپکو، تجمع معلمان بازنشستە و بازنشستگان کشوری را شاهد بودەایم. در اکثر این اعتراضات آزادی حق تشکل و مخالفت با خصوصی سازی ها، یعنی همان چیزهایی کە خواب امثال رئیسی را آشفتە نمودە جزء مطالبات معترضین بودە اند! بە جرئت می توان گفت کە وحشت سران حکومتی از اعتراضات و مبارزات کارگران هیچ گاە بە اندازە امروز نبودە است. رئیسی از یک سو کارگران را محکوم بە زندان و شلاق می کند از سوی دیگر می خواهد نقش "حامی" کارگران را بازی کند. کسی کە رهبران واقعی کارگری را بە زندان می اندازد هرگز نمی تواند حامی کارگر باشد. و این را کمتر کارگری است کە نداند. کارگران می دانند کە همە مقامات و نهادهای حکومتی با حقوق کارگران سر ستیز دارند و بایستی برای دفاع موثر از حق و حقوق شان خود را در سازمانهای مستقل سندیکایی متشکل کنند.
آنها از شکنجە و محاکمە رهبران شان سخت برآشفتە و برافروختەاند، این را خود رئیسی بهتر از همە می داند. بهمین دلیل است کە او جرات نام بردن از رهبران کارگری زندانی را ندارد و با عنوان "کسانی" از آنان یاد می کند. آنها را بە زندان انداختەاند اما از مطرح شدن نامشان وحشت دارند. این نام ها باید در هر فرصتی مرتب تکرار شوند و علت زندانی شدنشان برای مردم توضیح دادە شوند. اینها قهرمانان واقعی مبارزە با بی عدالتی، فساد و استبداد هستند. وحشت حکومت هم از این هاست کە مبارزە برایشان حکم نان و آزادی را دارد. و با فریب و وعدە دیگر نمی توانند آنها را از ادامە مبارزە بازدارند!