سرکوبگران جمهوری اسلامی بیش از دویست نفر از مردم را در خیابان‌ها کشتند، زخم جانکاه بر تن و جان صدها به‌پاخاسته نشاندند و زندان‌ها را از مردم به ستوه آمده انباشتند. تعداد بازداشتی‌ها زیاد است و دادستان‌های حکومت تهدید کنان هنوز در پی دستگیری بسیاری اند. بازداشتگاه‌ها فراتر از گنجایش‌شان در خود جا داده اند و در برخی شهرها از پادگان‌ها به‌عنوان زندان استفاده می‌شود. ناپدید شده گان کم نیستند و مراجعان نگران سرنوشت عزیزانشان، پاسخی از زندانبانان نمی گیرند. همان‌گونه که خانواده‌های قربانیان اجازه‌ی برگزاری مراسم تشییع عادی برای از دست‌داده گان خود را نمی‌یابند.
سردمداران جمهوری اسلامی در رجزخوانی علیه مردم و تبدیل هزاران معترض به "اشرار" و عامل دولت‌های "بیگانه" نامیدن، گوی سبقت را از هم ربوده‌اند. خامنه‌ای دم از "پیروزی" در جنگ علیه مردم می زند. دستگاه سرکوب حکومت بازداشتی ها را به «اشد مجازات» تهدید کرده است. حسن روحانی در این رجزخوانی کلیددار زندانی به وسعت ایران شده است. آدمکشان جمهوری اسلامی دوباره دست اندرکار راه انداختن راهپیمائی چماقداران خود به نام "مردم" هستند و هم چنان در هراس از حضور مردم، در خیابان‌ها حکومت نظامی اعلام نشده‌ای برقرار کرده‌اند. مدارس، دانشگاه‌ها و مراکز مهم اقتصادی تعطیل و اینترنت هم چنان قطع است و از اعلام نام جانباخته گان و بازداشتی های چند روز گذشته خودداری می کنند. این خیزش‌ها پایانی ندارند. پایان متعلق به حیات این نظام فقر پرور و هستی سوز یک کشور است. به مبارزه‌ی خود در اشکال متنوع ادامه می‌دهیم.
برای کم اثر کردن ضرباتی که مستبدان حاکم به تن و جان مردم زده‌اند، می بایست همگی ما با ابتکارات خود به یاری آسیب دیدگان و خانواده‌ی جانباخته گان بشتابیم. بکوشیم همراه دیگر جریانات، فعالان سیاسی و آزادیخواهان کشورمان به‌هر طریق ممکن نام هر بازداشتی را که می دانیم و به دست می‌آوریم بی‌درنگ به اطلاع مدافعان حقوق بشر در ایران و نهادهای حقوق بشری در جهان برسانیم. معادله‌ی زندانبان علیه زندانی بی‌پناه را برهم بزنیم. دست حکومت برای ارتکاب انواع توطئه ها و از جمله اعتراف گیری از زندانی جلوی دوربین تلویزیون را خنثی کنیم. در مرتبط کردن خانواده های قربانیان و زندانیان به‌همدیگر بکوشیم و مشوق آنان برای دادخواهی باشیم. با ایجاد صندوق های کمک مالی در ایران و برونمرز، آنانی را که می دانیم بیشترشان به اقشار تهیدست تعلق دارند، یاری دهیم.
بازداشتی های خیزش اخیر باید بی‌درنگ آزاد شوند. باید علیه کشتار و بازداشت مردم شدیداً اعتراض کرد. اهمیت دارد که از هرگونه نافرمانی مدنی و طومارنویسی و به‌ویژه اعتصاب‌های موضعی تا گسترده بهره گرفت. مردم ایران بر پایه‌ی تجارب معاصر خود می‌دانند که تظاهرات و آمدن به خیابان، تنها با اعتصابات کوچک و بزرگ است که به بار می نشیند. هیچ حکومتی با هر میزان از سرکوبگری تمامیت‌گرایانه قادر نیست در برابر اعتصابات فلج کننده ایستادگی کند.
زندانیان سیاسی دستگیر شده هم اکنون زیر شکنجه‌ی دژخیمان هستند که دستور دارند با تحمیل "اعترافات"بر زندانیان، سناریوهای خامنه‌ای برای معرفی کردن خیزش مردم را به عنوان "برنامه از خارج"، مستدل نمایند. اینان فرزندان مردم اند و مایه‌گذار راه رهایی و آزادی ایرانیان از چنگال این حکومت آزادی‌کش و هستی بربادده؛ فرزندانی که یک لحظه نیز نباید فراموش شوند. به دفاع از این عزیزان و همدردی با خانواده‌های جانباختگان برخیزیم.
هیئت سیاسی – اجرایی حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
اول آذر ۱۳۹۸ برابر با ۲۲ نوامبر ۲۰۱۹
افزودن دیدگاه جدید