سخنی کوتاه با یکی از نظربلندان

بهرام عزیز پس نوشته قبلی من چه شد؟ چون انتقاد «بی پروا» بود سانسور شد؟
بگذریم. جامعه ما، من و شما زمان لازم دارد تا دموکراسی ، آزادی بیان را در زندگی روزمره مان جاری کنیم. 
پیروز باشید

فقط یک حزب یاسازمان نشان دهید که انتقادبی پروا رادرنشریات خودانعکاس دهددرثانی هرصحبتی تا اینجا شد که ازطرف قولی شما شورای نگبان نبودهرکس دراین رابطه چیزی نوشت همسنگ شمابودکمی انصاف هم بد نیست

خانم محمدی متاسفم به جانباختگان 40 سال حکومت اسلامی از جمله برادر زادهء شما. هیچ انسانی تحمل دیدن زاری و شیون مادر فهیمی را نمی تواند داشته باشد. در حیرتم که خانم محمدی این چنین جانانه در دفاع و استمرار حکومت اسلامی در تلویزیون ها بی محابا در تلاش است و این زمانیست که رهبری جنبش سبز کما بیش خود از جاعش گذشته است. خانم محمدی جنایت های جاعش را به عیان می بیند و همسو با جنایتکاران جاعشی از سوریه ای شدن میهنمان مردم را میترساند. شما را نمی دانم ولی ما ها نه در تحریم ها تأثیر میتوانیم بگذاریم و نه قدرت تغییر وضعیت اقتصادی مردم مان را داریم. تنها میتوانیم با مقاومت خود (هر چند حضور شما ها در کنار جاعش مقاومت ما را تضعیف میکند) صدای مادر فهیمی ها و بهشتی ها باشیم.
برای هم میهنانم تحمل و تلاشی بیشتر آرزومندم.
قلمت پایدار بهزاد عزیز

رفقای عزیز
مثل اینکه در سازمان هم شورای نگهبان فعال هست. اگر 3 خط نوشته ارکان شما را هم به لرزه می آورد من به عنوان یک چپ به این راضی نمی شوم.
موفق باشید

نه تنها آقای کریمیی بلکه کادرهای حزب ارزان به این جایگاه نرسیده اندکه بایک مقاله پاک شوند

روشن است مطلب من را نخوانده اید. شما به همان استاد کریمی اقتدا کنید و فرض کنید من تألم روحی خانم فهیمی و آقای روح الامینی را اندازه گرفته ام. برقرار باشید.

بخاطراینکه به جدل تبدیل نشودمن فقط اثرهاله ای را تکرارمیکنم وممنون ازپاسختان

خانم محمدی  قادر به اندازه گیری تالمات روحی و درونی انسانها هستن. مواضع سیاسی این افراد مورد توجه مقاله استاد کریمی بود. وگرنه حتی امثال حسنی هم از اعدام فرزندشان قلبا  ناراحت شدن واذعانم هم کرد. قتل روح المینی یه قتل سیستماتیک بود. پدرمحترم ایشان چگونه پیگیری کرد.با تنزل این قتل به یک امر غیر سیاسی و شخصی؟ 

دوست گرامی ناشناس! اینکه من دو گزاره نادرست در باره دو نفر را اینجا پاسخ داده ام، نمی دانم چه ارتباطی به این داوری شما دارد ! برخلاف نوشته آقای کریمی از سه نفر شاکیان پرونده کهریزک تنها روح الامینی بود که در هیچ مرحله ای حاضر به گذشت نشد ؛ از طریق وکیلش تلاش کرد تا دو خانواده دیگر را هم به همکاری دوباره بخواند. حکم نهایی هم بخاطر پیگیری آنها به دیوان رفت و مرتضوی آن حکم هر چند ناقابل را گرفت. اگر ما اطلاع غلط را چون علیه یکی از غیرخودی های ما بوده ، تصحیح کنیم از او حمایت کرده ایم یا از حقیقت. من این گمان را هم دارم که اگر پشت او به جناح یا جناحهایی در قدرت گرم نبود، شاید قدرت پیگیری تا این حد را نداشت. او حتا حاضر نشد در دادسرا جواب سلام خانم فهیمی را بدهد. باز اینهم ربطی به مبارزه با خلاف گویی علیه او ندارد. از ترانه موسوی می گویید؟  از دیگرانی که سنگهای بی نام دارند؟خیلی مثال خوبی است! بله دوست ناشناس! کسی نیست که قلبش از کشتن فرزندش خونین نباشد. ولی همه پروین فهیمی یا گوهر عشقی یا مادر پویا بختیاری نمی شوند زیرا درجه ی محافظه کاری یا شهامت آدمها متفاوت است. ترس و نگرانی هم از خصلتهای ادمیان است و آدمی غول نیست. می تواند به هزار دلیل در دل خون بگرید و در ملأ بروز ندهد. اما پروین از زمره مادرانی بود که ایده سیاسی فرزندش را باور داشت و به هر قیمت پای آن ایستاده است. روح الامینی باور نداشت و باز هم تا جایی که به قول خودش برکناری و زندان مرتضوی بود رفت. امیدوارم اینبار مقصودم روشن باشد.

خانم محمدی اینگونه که میفرمایید نیست قصدم دفاع ازآقای کریمی نیست .بنابه روانشناسی اجتماعی اثرهاله ای میگویدکه دریک هنجاراجتماعی یک پدیده پائین تریابالاترازهنجاربسیاربیشتربه چشم می آیدبطورمثال اگرفردی ازروستا دردانشگاه قبول شودطبق اثرهاله ای برای او هوش بیشتری ازیک جوان شهری قائل میشویم .دربهشت زهراچندین قبربی نام مربوط به همان واقعه ۸۸میتوانید ببینیدشماچگونه توجیه میکنید خانواده هایشان اصلا برایشان فردازدست رفته ارزشی نداشت یا چه .واصلا کسی آنهارا دید یا نوشته ای راجع به آن گمنامان آمد.آیا فقط فرزند روح الامینی ازسران رژیم به دست خودشان کشته شد.نمونه دیگری سراغ ندارید.ترانه موسوی رامیشناسید.ازآن همه کشته ۸۸فقط روح الامینی قابلیت دفاع یک صفحه ای راداشت .اگرنوشته شماراکسی بخواندکه هنوزنتوانسته برای عزیزش سنگ قبربگذارد(همان ۸۸رامیگویم)چه دیدی نسبت به شماپیدامیکند.بله هرخونی که نه فقط درآن زمان بلکه درکل تاریخ رژیم نبایدفراموش شودولی دراین مملکت فقط بزرگان قابل مطرح شدن هستند.فرض رابراین بگذارید شایدنویسنده این سطورعزیزی ازهمان گمنامان داشته باشد.ومطمئن باشیدهروقت به خونخواهی روح الامینی اعتراضی برپاداشتید من هم خواهم آمد