خانم سطوت دذمصاحبه ای که درتلوزیون ایران اینترنشنال داشتندنیز همان صحبت راراجع به سیانورگفتند.منهم به مبارزه چریکی نقد اساسی دارم ولی دیگرخانم سطوت خودزنی میکردند.چه لزومی اصلا به گفتن سیانوربود.تاوقتی نتوانی اوج خفقان زمان شاه رابرای مخاطبت تصویرکنی آنهم برای نسل بعد انقلاب سیانورزیرلب توجیه نمی شودودرثانی اززندگی چریکی آن زمان فقط سیانوریادشان است هیچ فرازدیگری نداشت بگذریم ازاینکه مجری باسئوال هایش خانم سطوت رادست انداخته بودکه مریم خانم دردوسئوال آخر تازه متوجه شد.اگرمیخواهی خودت راروشنفکرآن زمان نشان دهی لااقل قابلیت حفظ حرمت خودت را درمصاحبه داشته باش .همان مجری که خانم سطوت راپیچانددرمقابل علی کشتگرکاملا تسلیم بود.
مریم سطوت که از تحریر" عشق در خانه های تیمی " راه به جائی نبرد. اینک کتاب " مادی نمره بیست" را در بوق و شیپور دمیده ست. که چه ؟ منظورش چیست؟ منظور نقد مشی مبارزاتی خاص دورانی ست که بنا به شرائط خاص تاریخی تدوین و اجرا شده بود؟ قطعا این نقد امری تاریخی ست ولی گاهی حس می شود زیر لقای این قسم نقد قرارست تاریخ سازمانی را زیرسئوال ببرد و این دردآورست. طبعا مریم هیچگاه درقامت یک چریک رخ ننمود که اگر نموده بود با قرص سیانور آشنائی می داشت. زیرا از الزامات چریک مسلح قرص سیانور و نارنجک بوده ست. ضمنا سیانور در لفافی شیشه ای نازک جاساز شده که در گوشه ای از دهان قرار داده می شد تا در صورت دستگیری به زیر دندان کشانیده و با کمترین فشار آنرا شکسته و بلادرنگ سیانور سریع الجذب از راه بزاق و بافت نرم کام و دهان کار چریک را یکسره کند. اما متاسفانه مریم می نویسد قرص سیانور را بارها از زیر زبان به زیر دندان سرانده بودم. اگر محکم لیسش می زدم، پوسته اش مانند شکلاتی در دهان آب میشد؛ کمی فشار کافی بود تا لحظه ای بعد سیانور در رگهایم جاری شود. اما نمی توانستم قبول کنم که راه دیگری نیست" باید گفت مریم جان این قرصی که شما می گوئی قرص زیرزبانی یا تری نیتروگلیسیرین ست که مخصوص بیماران قلبی و تنگی عروق می باشد. درست است که مرور زمان باعث فراموشی می شود ولی نه تا آنجا که قرص سیانور را با لفاف ژله ای توصیف شود. برائت امروز هواداران مشی مسلحانه دال بر نقد و رد نظریه نبوده، بلکه ناشی از ناباوری پیوستگانی بوده که حس می کنند جوانی از کف داده اند و شور و هیجانش را. ولی باید به یادشان آورد که دیروز شما پذیرفته شدگان در شوروی و امروز در غرب برآمد نسبت با چریکیسم فدائیانی بوده ست که چند صباحی دورانه همراهشان بوده ای.
دیدگاه‌ها
خانم سطوت دذمصاحبه ای که…
خانم سطوت دذمصاحبه ای که درتلوزیون ایران اینترنشنال داشتندنیز همان صحبت راراجع به سیانورگفتند.منهم به مبارزه چریکی نقد اساسی دارم ولی دیگرخانم سطوت خودزنی میکردند.چه لزومی اصلا به گفتن سیانوربود.تاوقتی نتوانی اوج خفقان زمان شاه رابرای مخاطبت تصویرکنی آنهم برای نسل بعد انقلاب سیانورزیرلب توجیه نمی شودودرثانی اززندگی چریکی آن زمان فقط سیانوریادشان است هیچ فرازدیگری نداشت بگذریم ازاینکه مجری باسئوال هایش خانم سطوت رادست انداخته بودکه مریم خانم دردوسئوال آخر تازه متوجه شد.اگرمیخواهی خودت راروشنفکرآن زمان نشان دهی لااقل قابلیت حفظ حرمت خودت را درمصاحبه داشته باش .همان مجری که خانم سطوت راپیچانددرمقابل علی کشتگرکاملا تسلیم بود.
مریم سطوت که از تحریر" عشق…
مریم سطوت که از تحریر" عشق در خانه های تیمی " راه به جائی نبرد. اینک کتاب " مادی نمره بیست" را در بوق و شیپور دمیده ست. که چه ؟ منظورش چیست؟ منظور نقد مشی مبارزاتی خاص دورانی ست که بنا به شرائط خاص تاریخی تدوین و اجرا شده بود؟ قطعا این نقد امری تاریخی ست ولی گاهی حس می شود زیر لقای این قسم نقد قرارست تاریخ سازمانی را زیرسئوال ببرد و این دردآورست. طبعا مریم هیچگاه درقامت یک چریک رخ ننمود که اگر نموده بود با قرص سیانور آشنائی می داشت. زیرا از الزامات چریک مسلح قرص سیانور و نارنجک بوده ست. ضمنا سیانور در لفافی شیشه ای نازک جاساز شده که در گوشه ای از دهان قرار داده می شد تا در صورت دستگیری به زیر دندان کشانیده و با کمترین فشار آنرا شکسته و بلادرنگ سیانور سریع الجذب از راه بزاق و بافت نرم کام و دهان کار چریک را یکسره کند. اما متاسفانه مریم می نویسد قرص سیانور را بارها از زیر زبان به زیر دندان سرانده بودم. اگر محکم لیسش می زدم، پوسته اش مانند شکلاتی در دهان آب میشد؛ کمی فشار کافی بود تا لحظه ای بعد سیانور در رگهایم جاری شود. اما نمی توانستم قبول کنم که راه دیگری نیست" باید گفت مریم جان این قرصی که شما می گوئی قرص زیرزبانی یا تری نیتروگلیسیرین ست که مخصوص بیماران قلبی و تنگی عروق می باشد. درست است که مرور زمان باعث فراموشی می شود ولی نه تا آنجا که قرص سیانور را با لفاف ژله ای توصیف شود. برائت امروز هواداران مشی مسلحانه دال بر نقد و رد نظریه نبوده، بلکه ناشی از ناباوری پیوستگانی بوده که حس می کنند جوانی از کف داده اند و شور و هیجانش را. ولی باید به یادشان آورد که دیروز شما پذیرفته شدگان در شوروی و امروز در غرب برآمد نسبت با چریکیسم فدائیانی بوده ست که چند صباحی دورانه همراهشان بوده ای.
افزودن دیدگاه جدید