جمهوری تراژیک اسلامی

تراژدی را به فشردگی درامی با شخصیتی جدی و متعالی تعریف کرده اند که مشخصاً گسترش کشمکش میان آن شخصیت و یک نیروی برتر (مانند سرنوشت، شرایط یا جامعه) را توصیف می کند و به نتیجه ای غم انگیز یا فاجعه آمیز می انجامد. در تراژدیهای یونانی غالباً این کشمکش به صورت چرخه ای از تلاش شخصیت برای رهائی از یک کلاف، توفیق او در این باره اما ورود به کلافی پیچیده تر ترسیم می شود، و این چرخه تا عاقبت فاجعه بار برای شخصیت تراژدی ادامه می یابد.
جمهوری اسلامی سزاوار توصیف به عنوان شخصیتی متعالی نیست. اما رفتار او در بسیاری موارد بی شباهت به رفتار شخصیت تراژدی یونانی هم نیست؛ با این تفاوت که جمهوری اسلامی در گذر از هر کلاف دون تر و بی شخصیت تر به کلاف بعدی پا نهاده است.
از این قرار است صدور بیانیۀ مشترک وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی. این بیانیه می بایست جمهوری اسلامی را از کلاف بلاتکلیفی در برابر جنبش مردم به درآورد. می بایست وحشت بیافریند، چندان که مردم را خانه نشین کند. می بایست مجالی برای جمهوری اسلامی فراهم آورد تا دوباره بر "خیابان" مسلط شود و ابتکار عمل را در فضای عمومی، که مدتهاست از دست داده، به آن بازگرداند. اما اعتراض انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران به این بیانیه (https://t.me/sahamnewsorg/77868) و تیتر بس کنایه آمیز آن دایر بر این که "روزنامه نگاری را ممنوع کنید!" قرینۀ قدرتمندی است حاکی از آن که جمهوری اسلامی به کلاف پیچیده تر بعدی پا نهاده است. بیانیۀ مشترک نه تنها وحشت نیافریده، بلکه یک گروهی صنفی دیگر را برانگیخته و تشجیع کرده است که تنا یک روز پس از انتشار بیانیۀ مشترک، خطاب به دو ارگان امنیتی بنویسد: "انتقام از برنامه های ماهواره ‌های فارسی زبان خارج را از روزنامه نگاران زحمتکش و خدمتگزار مردم نمی گیرند. این نه قانونی است، نه اخلاقی، و نه حتی مفید و تاثیرگذار".