گزارش اجلاس گروه ايران در پارلمان اروپا در باره وضعیت اقلیت های ملی و مذهبی در ایران
روز پنج شنبه ۱۳ جولای ۲۰۲۳ نشست دوره ایی هیئت پارلمانی اتحادیه اروپا، ویژه مناسبات با ایران، با ریاست خانم کورنلیا ارنست و شش عضو دیگر هیئت در استراسبورگ برگزار شد. چهار نفر از فعالین مدنی و سیاسی ایرانی به این نشست دعوت شده بودند: خانم بیانی و خانم طاره ارجمند از طرف جامعه بهائيان (حضوری) و خانم سارا بعنوان فعال حقوق بشرکردستان (مجازی) و حجت نارنجی از طرف حزب چپ ایران (مجازی) در این نشست حضور داشتند.
نشست از ساعت ۱۱ تا ۱۲ جریان داشت و در آغاز خانم کورنلیا ارنست مقدماتی در خصوص وضعیت عمومی اقلیتهای ملی و مذهبی در ایران مطرح کرد و سپس هر یک از دعوت شوندگان در خصوص حوزه مربوط به خود اطلاع رسانی کرده و پیشنهادهایی را مطرح کردند.
متن زیر که با توجه به درخواست هیئت مذبور با تمرکز روی وضعیت مردم کردستان بعنوان یکی از گروه های ملی و قومی تحت تبعیض در ایران تهیه شده بود، از طرف حجت نارنجی ارایه شد:
« از اینکه فرصتی ایجاد کردید تا در مورد وضعیت گروه های ملی و قومی در ایران بطور عام و وضعیت مردم کرد بطور خاص صحبت داشته باشیم، سپاسگزارم.
ایران کشوری است مرکب از مردمانی با تعلق ملی وقومی متفاوت که در کنار هم بشکل صلح آمیز در طول تاریخ زندگی کرده اند. فارس ها، ترک ها، کردها، عربها و بلوچها از زمره شناخته شده ترین این ملیتها هستند.
مردم کردستان، همچون سایر ملیتهای ایران تحت سرکوب حکومت قرار دارند که به لحاظ تعلق ملی و قومی و همچنین به لحاظ خصلت غیر مذهبی مبارزاتشان و اینکه بیشترین کردها تمایلی به مذهب رسمی کشور ندارند و اهل سنت هستند، مورد ستم و تبعیض مضاعف قرار می‌گیرند. همین موضوع در مورد مردم بلوچ نیز صدق میکند. یکی از نشانه های بروز این ستم مضاعف را میتوان در جریان جنبش «زن، زندگی، آزادی » مشاهده کرد. تعداد دوسوم از کشته شدگان این جنبش متعلق به بلوچها و کردها هستند. این دو منطقه یعنی کردستان و بلوچستان در شما محرومترین و عقب نگه داشته شده ترین مناطق در کشور بوده و آمار بیکاری در سطح بالایی قرار دارد.
جمعیت کردها در ایران حدود ۶ تا ۸ میلیون تخمین زده میشود که یکی از ملیتهای بزرگ ایران بشمار می‌روند. نگاهی به آمار رسمی نشان میدهد که نرخ بیکاری در دو استان کردنشین یعنی کردستان با ۲۰ درصد و استان کرمانشاه به ۱۵ درصد بالاترین نرخ بیکاری در کشور را دارند. و این در حالی است که میانگین نرخ بیکاری در سطح کشور ۱۰ درصد اعلام شده است. یکی از عواقب بالا بودن نرخ بیکاری در کردستان، روی آوردن مردم به کولبری است. کاری که با مخاطرات و مشقات فراوان همراه است و گاه بقیمت از دست دادن جان تمام میشود. بسیاری از این کولبران دارای مدارک دانشگاهی هستند که بدلیل بیکاری و نیاز به امرار معاش، زندگی خود را برای مبلغی ناچیز به خطر میاندازند.
حکومت جمهوری اسلامی از بدو تأسیس خود، فضای کشتار، بی اعتمادی و درگیرهای نظامی را در منطقه حاکم کرده و هنوز هم از همین منظر روند برنامه ریزی و سیاست گذاری های اجتماعی خود را دنبال میکند. یکی از دلایل عدم رشد و توسعه تولید، صنایع و خدمات در این مناطق را باید در همین نگاه جست.
اشاره ای میکنم به برنامه پیشنهادی ما:
اگرچه همبستگی ملی و بین المللی یکی از پایه های نظری ما را تشکیل میدهد اما به این امر نیز واقف هستیم که مطالبات ملی و قومی و همچنین حقوق اقلیتهای مذهبی عرصه های مهمی از مبارزات مردم ایران هستند. راه حل ما برای رفع نابرابری ها و تبعیضات ملی و قومی برقراری ساختار فدرال است. این چهارچوب و دیدگاهی است که به باور ما میتواند کردها را به اهداف دیرپای خود برساند. اهدافی همچون آزادی فعالیتهای مذهبی و غیر مذهبی، برقراری سیستم آموزشی که در أن تدریس بزبان کردی همپای زبان فارسی انجام میشود، استقرار حکومت خودمختار منطقه ای که مقامات آن از میان اشخاص سیاسی بومی توسط انتخابات آزاد مردم منطقه برگزیده می‌شوند، برخورداری از حقوق برابر با سایر ملیتها از جمله حقوق اقتصادی، سیاسی و فرهنگی و غیره.
بعنوان یک کرد و عضو حزب چپ ایران، تبعیض و سرکوب مضاعف را در حکومت پهلوی و همچین در جمهوری اسلامی شاهد بوده ام؛ درگیری های خونین میان مردم کردستان و نیروهای نظامی جمهوری اسلامی را تجربه کرده ام.
من نیز همچون دیگر کردهای ایرانی باور دارم که رسیدن به یک ساختار آزاد، دمکراتیک، خودمختار و سکولار در کردستان تنها از طریق گذار از حکومت کنونی به حکومتی سکولار و دمکراتیک میسر خواهد شد.
از توجه تان و از دعوت به این نشست سپاسپگزارم.»
در ادامه نشست دو پرسش از طرف اعضای هیئت پارلمانی مطرح شد. یکی از پرسشها این بود که ما نمایندگان پارلمان اتحادیه اروپا چگونه می‌توانیم به مردم ایران یاری برسانیم؟ پرسش دوم در مورد وضعیت فعلی و چشم انداز اعتراضات مردم علیه حکومت ایران مطرح شد.
هر یک از مدعوین نظر خود را در پاسخ به پرسشها بیان کردند. در پاسخ به پرسش اول حجت نارنجی عنوان کرد:
«ما به تأکید معقتدیم که سرنوشت مردم ایران بطور عام چه در کردستان که بطور ويژه مرکز گفتگوی امروز ماست و چه در سایر مناطق ایران بدست خود آنها تعیین میشود. حمایت و پشتیبانی نیروهای بین االمللی و کشورهای مختلف در این راه بسیار دلگرم کننده است و میتواند نقش مثبتی داشته باشد اگر نه به قصد دخالت و تاثیر گذاری مطلوب به نفع خود بلکه به منظور تسهیل شرایط فعالیت و مبارزین در داخل کشور باشد. پیشگیری از دستگیری، حبس و اعدام فعالان یکی از این اقدامات ضرور است که میتواند در محافل بین لمللی با جدیت بیشتری دنبال شود. نباید گذاشت جمهوری اسلامی هرگونه که میخواهد با فعالان سیاسی مدنی در کردستان و سایر مناطق ایران رفتار کند. بالا بردن هزینه های سرکوب جمهوری اسلامی از طریق ایجاد فشارهای دیپلماتیک میزان فشار بر مبارزان داخل کشور را تخفیف خواهد داد. ما انتظار داریم که پارلمان اروپا و کشورهای عضو آن این موضوع را در روابط خود با جمهوری اسلامی همواره در نظر گرفته و نقض آشکار و روزمره حقوق بشر توسط جمهوری اسلامی را فراموش نکنند.»
و در پاسخ به پرسش دوم در وقت بسیار اندکی که باقی بود، اضافه کرد:
«مردم ایران مصمم هستند که از جمهوری اسلامی به ساختار دمکراتیک و سکولار گذر کنند. اعتراضات ادامه دارند اگرچه از شدت آنها کاستها شده اما باورداریم که دوباره اوج خواهد گرفت. چه وقت؟ و چگونه؟ روشن نیست اما قطعأ خواهد بود چرا که وضعیت موجود پایدار نمیتواند باشد.»
در پایان نشست خانم کورنلیا ارنست خطاب به مدعوین گفت: ما پیشنهادهای شما را در نظر خواهیم داشت و در قطعنامه ایی که در۶ سپتامبر ارایه خواهیم داد منظور میکنیم. صحبتهای ما دراینجا پایان کار نخواهد بود. ما قطعأ وضعیت ایران را در تماس با فعالینی همچون شما پیگیری خواهیم کرد.
افزودن دیدگاه جدید