کارگران بازنشستە مخابرات طی یکی دو ماە اخیر هفتەای نیست کە بطور همزمان در چندین شهر و مرکز استان دست بە اعتر١ض نزدە باشند. این هفتە نیز آنان در چندین شهر تجمع های اعتراضی شان را ادامە دادند، با این وصف تا کنون دولت بە خواستە هایشان جواب مثبت ندادە است.
باز نشستگان تامین اجتماعی نیز کە سابقە طولانی تر در اعتراضات دارند نیز هر هفتە در چندین شهر تجمع و اعتراض خیابانی بە راە می اندازند. برخورد حکومت با آنان هم مشابە بازنشستگان مخابرات است.
اعتراضات صنفی در کشور پدیدەای است همە روزە و گستردە و متنوع. کمتر روزی را می شود سراغ گرفت کە بدون یک تا چند اعتصاب بە شب برسد. خصوصیت اعتراضات اخیر تنوع آنها از لحاظ کار و شغل است. از کارگر و معلم و پرستار، تا رانندە، آتش نشان، مترو ران، کارگر خدمات شهری و ساختمانی، تا کارکنان برق سراسری و بازنشستەو... در اعتراضات شرکت دارند. مطالبات همگی معترضین بە رغم برخی تفاوتهای ظاهری شان، مربوط بە دستمزد و حقوق و معیشتی هستند.
خواستە هایی مانند، همسان سازی، رتبە بندی، طبقە بندی و غیرە نیز مرتبط با دستمزد و حقوق و ناظر بر افزایش قدرت خرید هستند و در مقولە دستمزد می گنجند.
اساسا در گیری اصلی میان کارفرمایان اعم از دولتی و خصوصی نیز بر سر مزد است. اضافە کاری، حق اولاد، کمک هزینە مسکن نیز مرتبط با دستمزد هستند. دستمزد نە تنها در دوران اشتغال بلکە در دوران بازنشستگی و میزان حقوق بازنشستگان اثر می گذارد.
اثر دستمزد و حقوق ها روی مستمری های بازنشستگان در این روزها کە شاهد اعتراضات خیابانی بازنشستگان هستیم بیشتر حس می شود. دلیل گستردگی اعتراضات بازنشستگان بە غیر از دولت و کارفرمایان، بر می گردد بە کم توجهی اغلب کارگران بە اهمیت آن در دوران اشتغال. دستمزد مکفی کە بشود هم با آن زندگی کرد و هم در دوران بازنشستگی بشود مستمری و زندگی مناسبتری داشت حائز اهمیت بسیاری است.
در زمان اشتغال کارفرمایان در بخش خصوصی برای پرداخت سهم بیمە کارفرمایی کمتر بە تامین اجتماعی، عموما مبلغ دستمزدی را کە بە بیمە رد می کنند کمتر از دستمزد واقعی کارگر است. آیتم های مزدی مانند حق اولاد، مسکن و دستمزد ساعات اضافە کاری را نیز در لیست بیمە رد نمی کنند کە همە این ها در مستمری دوران بازنشستگی اثر منفی می گذارد و باعث کاهش مستمری و فشار اقتصادی بە بازنشستگان می شود.
یکی از دلایل کستردگی اعتراضات بازنشستگان تامین اجتماعی بە این قضایا مربوط می شود. نکتە دیگر بر می گردد بە نحوە محاسبە حقوق های بازنشستگی در هنگام بازنشستە شدن. تا مدتی پیش میانگین جمع دستمزد دو سال آخر مبنای مستمری بود، اما حالا قصد دارند ٢ سال را بە ٥ سال تبدیل کنند. یعنی میانگین ٦٠ ماە را می خواهند پس از استخراج بە بازنشستە بدهند. با این تغییر میانگین حقوق بازنشستگی بە نسبت ٣ سال افزایش کاهش پیدا می کند. این تغییر در برنامە هفتم توسعە بە تصویب دولت هم رسیدە است. این تغییر در شرایطی قرار است بە اجرا درآید کە هم اکنون بازنشستگانی کە بر اساس قانون فعلی بازنشستە شدەاند، بخاطر مستمری های فعلی با دشواری تامین هزینەهای زندگی روبرو هستند. علت اصلی اعتراضات آنها نیز همین است. اگر فشار معیشتی نبود این همە اعتراض لازم نبود. فقط این تغییر هم نیست کە روی مستمری ها اثر منفی می گذارد، افزایش سن باز نشستگی کە آن هم قرار است افزایش پیدا کند نیز هم روی مستمری و هم سلامت و هم هزینە های بازنشستە اثر منفی خواهد گذاشت. یکی از بدترین تغییرات در برنامە ٧ سالە توسعە نصف کردن بیمە کارگران در مادە مربوط بە استاد شاگردی است کە بر مبنای آن کارفرما بە مدت ٣ سال علاوە بر نصف کردن دستمزد در ازای هر سال کار فقط بابت نیم سال بیمە برای کارگر رد می کند. کارشناسان می گویند این سە سال کار با نصف دستمزد و بیمە، باعث می شود کە کارفرما بعد از سە سال از همین قانون برای نصف کردن دستمزد و بیمە و ندادن آیتم های مزدی سئواستفادە کند. کە خواهد کرد، بویژە اینکە سن معینی برای شاگرد هم در نظر گرفتە نشدە.
هم اکنون نیز در تعدادی از کارخانە ها از جملە در کارخانە،هپکو، فروآلیاژ ازنا، سیمان درود اعتراضاتی علیە این تغییرات ارتجاعی و ضد کارگری شروع شدە است و انتظار می رود تعداد اعتراضات بیشتر شود.
خلاصە کردە باشم، مبارزە و اعتراض کارگر در زمان اشتغال است کە می تواند در افزایش مزد و مستمری دوران بازنشستگی اثر داشتە باشد. زمانی کە کارگر بازنشستە می شود و دیگر نقشی در تولید ندارد، اثرات اعتراض اش هم تقلیل پیدا می کند زیرا قادر بە متوقف کردن چرخ تولید برای اعمال فشار بە دولت و کارفرما نیست.
در مورد اعتراض بە تغییر قانون بازنشستگی نیز قضیە بە همین صورت است. این عوامل باعث می شود حکومت بە اعتراضات بازنشستگان اهمیت لازم را ندهد. با این وصف حمایت و همراهی بازنشستگان با اعتراضات سیاسی جنبش جاری می تواند رژیم را وادار بە پذیرش مطالبات بازنشستگان نماید. مبارزە صنفی حتی در مورد آنهایی کە می توانند، تولید را متوقف نمایند در رژیم اسلامی بە تنهایی راە گشا نیست و تلفیق مطالبات سیاسی با صنفی است کە می تواند رژیم را بە عقب براند.
افزودن دیدگاه جدید