اوت 2019

میهمانان: - حمید صدر از سازمانهای جبهه ملی ایران خارج از کشور

- حسن زهتاب از شورای مرکزی حزب چپ ایران
- بهروز ستوده از همبستگی جمهوری خواهان ایران

راهکار عاقلانه تر این بود که بعد از اینکه این حرکت تأثیرات تبلیغاتی و روشنگرانه اولیه خود را گذاشت، متوجه می‌شدیم که تاریخ مصرف این تاکتیک تمام شده است، به آن پایان داده و به تاکتیک‌های متنوع و ابتکاری فراوان دیگری پناه می بردیم.  

دالایی لاما می‌گوید: بنام ادیان در طول هزاران سال گذشته نه تنها جنگها بلکه جنگهای "مقدس" انجام شده. تعصب، بنیادگرایی، و دگماتیسم، همی‌شه برای انسانها مضر و خطرناک بوده. او می‌گوید بعضی روزها فکر می‌کنم بهتر می‌بود اگر ادیان وجود نداشتند چون تمام ادیان و کتب مقدس در خود ظرفیت تبلیغ و اعمال استفاده از خشونت را دارند.

حقیقت این است که نظام قرون وسطائی وسراسرفاسد دینی حاکم که درپاسخگوئی به ابتدائی ترین نیازهای جامعه هشتادمیلیونی ایران درمانده است و درسطح ملی،منطقه ای و جهانی درانزوای کامل بسر می برد هراسان ازامواج عظیم و روبه گسترش نارضایتی، این‌بار نیز همچون تمامی عمر ننگینش چاره کار را درتکیه برسرکوب و بازداشت آزادیخواهان جستجو کرده است.

به ندای کسانی که به حکم وجدانهای بیدار و به بهای بود ونبود خویش و زندگی عزیزان بیگناهشان، فرصتی کم نظیر برای این اتحاد همگانی فراهم کرده وهر روزه آن را به ما گوشزد می‌کنند، پاسخ دهیم. مدتها است که زمان این اتحاد ملی فرا رسیده است،

آن چه از نخستین روز انتشار ای بیانیه تا امروز که اکثر منتشر کنندگان بیانیه تاوان سنگینی برای آن پرداخته اند پیش رفته خارج ازاین سه برخورد ذکر شده در ابتدا نیست. امری که قبل از هر چیز بیانگر انشقاق در صفوف اپوزیسیون خارج از کشور و تداوم بیماری مزمنی است که از دیر بازبر پیکر این احزاب، جریان ها و افراد چنگ انداخته است.

روز 4 اوت سران ارتش و مخالفان یک اعلامیه قانون اساسی را امضا کردند که راه را برای دوره‌ تازه دولت انتقالی هموار می‌کند. طرفین توافق کردند که یک هیات مشترک متشکل از چهره های سیاسی و نظامی بر روند تشکیل یک دولت و پارلمان انتقالی سه ساله نظارت داشته باشد.

هر دو کشور برای جاه طلبی های مذهبی و سیاسی و رضامندی خودخواهانه خواهان کنترل کامل بر منطقه هستند، هیچ یک علاقه‌ای به گفتگوی پایداری که در آن بر سرموضع اعلام شده خود مصالحه کنند ندارند و در نتیجه ی جاه طلبی های منطقه‌ای آن ها ، کشمیر به محل پرورش افراط گرایان تبدیل شده است در حالی که غیر نظامی ها به پرداخت بهای آن ادامه می دهند.

نکته ای که پیش ازهرموضوع دیگر توجه صاحبنظران را به خود جلب می کند این است که آیا دولتیان کنونی کشورمان نمی خواهند ازپس برطرف کردن دشواری کار مردم کشوربرآیند یا اینکه می خواهند و نمی توانند؟ اگر نمی خواهند دلایل آن چیست؟