ژوئن 2025

ما در کنار مبارزات خستگی‌ناپذیر مردم علیه دیکتاتوری، با اهدافی روشن و خط‌مشی محکم، مسیر مبارزه را تا سرنگونی و برچیدن هر شکلی از خودکامگی ادامه خواهیم داد. و در کنار این فراموش‌شدگان که از چرخه زندگی بیرون گذاشته شدند، با عزمی راسخ‌تر از پیش مقاومت را دوره می‌کنیم. و به آنانی که صدای‌شان برای ما و شرایط نامساعدمان بلند است، با صدایی رساتر می‌گوییم آن‌چه امروز بر ما تحمیل شد، فراتر از رنج سالیان این زنان نیست.

وقتی شهروندی به‌سبب احساس بیگانگی، طردشدگی، بی‌پناهی، یا بی‌عدالتی و ... بین خود و وطنش فاصله می‌اندازد و بیگانه را در ذهن خود پاک می‌کند، دیگرانی، این فاصله‌ها را با پیام، پول، یا امیدهایی که ایجاد می کنند پُر می‌کنند.با این ماجرا نباید فقط از مسیر امنیتی مواجه شد. آنچه رخ داده، پیش از یک نفوذ اطلاعاتی، نوعی فروپاشی پنهان اعتماد ملی است و این نوع فروپاشی، با سامانه‌های موشکی یا دیوارهای مجازی درمان نمی‌شود.

حزب چپ ایران بر این باور است که فوری ترین اقدام در لحظه کنونی تلاش برای نجات جان زندانیان سیاسی و مبارزه برای آزادی آنان است. ماشین سرکوب و کشتار جمهوری اسلامی تنها با مقاومت و مبارزه همبسته‌ی نیروهای سیاسی و فعالان مدنی متوقف شدنی است. اهمیت دارد که جریانات سیاسی و فعالان مدنی صفوف خود را برای آزادی زندانیان سیاسی فشرده‌تر کنند.

او مدعی بود که انسان ذاتا و طبیعتن فردگرا است و دنبال رفع نیاز، حرص و طمع خود است. انسان فرد گرای آزاد باید علیه همه سازمانهای سلطه مانند دین، دولت، قانون، جامعه، بشریت، و غیره مبارزه، سرکشی و شورش کند. دولت به هر شکل خود، فرد و منیت را سرکوب میکند و حتی گاهی بقتل میرساند. به این دلیل وظیفه فرد، انحلال و سرنگونی دولت است؛ چون آن دشمن فرد و انسان منحصربفرد است. انسان در طول تاریخ، انکار و ناقص العضو و از خودبیگانه شده. جزم و دگم ها، توهمات و جنون و خرافات و ترس او را برده خود ساخته و تخریب کرده اند.

در میان آوارها و ویرانه‌ها و خون های به ناحق ریخته شده، زندانیان سیاسی دو بار قربانی می‌شوند - یکبار از سوی دشمن خارجی و یکبار توسط بی‌تفاوتی مسئولین داخلی. جان و سلامت این زندانیان در معرض خطر جدی است. پیش از وقوع فاجعهٔ قابل پیشگیری دیگری آن ها را آزاد کنید یا حداقل تا تامین شرایط انسانی مطابق با اصول حقوقی و قانونی به آن ها مرخصی اضطراری بدهید

بعد از حمله به زندان اوین، زندانیان بند چهار، بند هشت و بند زنان، با فشار و تهدید و رفتارهای غیرانسانی به زندان تهران بزرگ و زندان قرچک منتقل شده‌اند. شرایط اسفناک این دو زندان و بویژه بندهایی که این زندانیان سیاسی در آن نگهداری می‌شوند که از حداقل‌های امکانات بهداشتی و درمانی هم بی‌بهره است، نگرانی‌های عمیقی را بوجود آورده است، بویژه که تعدادی از این زندانیان همچون ابوالفصل_قدیانی، راحله_راحمی_پور و تعدادی دیگر سالمند، بیمار و نیازمند مراقبت‌های ویژه هستند

جبهه ما، جبهه‌ای مستقل از هر دو قطب سلطه است. ما جبهه سوم هستیم: طبقه کارگر، مردم محروم، زنان، جوانان، و همه آنانی که از ستم و تبعیض در هر شکل آن رنج می‌برند؛ چه از سوی دولت‌های امپریالیستی و اشغالگر، چه از سوی دولت‌های اقتدارگرا و ارتجاعی. ما بر پایه اصول جهانی عدالت اجتماعی، آزادی فردی، همبستگی انسانی و کرامت ذاتی انسان‌ها ایستاده‌ایم.

لیلی فرهادپور، بازیگر (کیک محبوب من)، نویسنده و مترجم در تهران در روزهای جنگ اخیر با نوید کرمانی در آلمان در حال مکاتبه ایمیلی بود. کرمانی مجموعه نامه‌های فرهادپور که حالتی از روزنوشت ایام جنگ را دارند دیروز در نشریه زوددویچه سایتونگ منتشر کرد.

برای آنهایی که در تهران جنگ را با پوست و گوشت خود تجربه کرده،‌اند شاید روایت‌های فرهادپور نکته تازه‌ای نداشته باشد، اما برای آنان که دور از جنگ بوده‌اند دستکم بخش‌هایی از این روایت‌ها میخکوب‌کننده و درنگ‌انگیز‌اند.
ترجمه نامه‌ها (روزنوشت‌ها) را در فایل زیر می‌توان خواند

حزب چپ ایران باورعمیق دارد که فردای ایران بدون رفع تبعیض ملی و قومی نه به آزادی خواهد رسید و نه به دمکراسی و عدالت. از همین روست که در برنامه خود پاسخ درخور به مطالبات ملی قومی را با مشارکت نمایندگان راستین مردم و با تکیه بر گنجینه علمی و تجارب تاریخی همخوان با مدل فدرالیسم و با در نظرداشت ویژگی‌های کشورمان یکی از ستون‌های جامعۀ آزاد، آباد و دمکراتیک فردا می‌فهمد که در قالب جمهوری سکولار دمکرات میتواند جامه‌ی عمل بپوشد. 

...دیگر تصمیم درست و منطقی و واقعبینانه مردم، از این حیث اهمیت دارد که سالها مورد تهاجم رژیم ایران قرار گرفتند و جنبشهایی مانند، جنبش دانشجویی و مدنی، جنبش سبز و زن زندگی و آزادی و... به شکلهای بی رحمانه ای سرکوب شدند، بسیاری از زندانیان سیاسی در سالهای ۶۰ تا ۱۳۶۷ بدست جلادان رژیم شهید شدند و پدیده شوم فاجعه ملی را مرتکب شدند و ...هم اکنون نیز اکثریت به اتفاق مردم مخالف جدی رژیم ایران در سیاست داخلی و خارجی هستند، اما...