ژوئن 2025

حزب چپ ایران، نه تنها به مبارزه زندانیان سیاسی ارج می ‌نهد، بلکه این مبارزه را بخشی جداناشدنی از پیکره‌ ی مبارزه مردم ایران می داند. زندانیان سیاسی در ایران امروز تنها نیستید، صدای‌ آنها در خیابان ‌ها جاریست و در تداوم جنبش‌ ها و مقاومت ‌ها بازتاب دارد.

این توهم که خروج از ان.پی.تی. می‌تواند آمریکا و اسرائیل را از تعرضات بیشتر به کشور ما باز دارد، در "بهترین حالت" جهل مطلق سیاسی است، و محتملاً خباثتی عمدی علیه منافع و موجودیت ایران.

شیرین اردکانی، وکیل خانواده کوهلر، نیز در گفت‌وگو با خبرگزاری فرانسه، حمله به زندان اوین را «غیرقانونی» دانست و تأکید کرد: «جان انسان‌ها به بازی گرفته شده؛ هم از سوی اسرائیل و هم جمهوری اسلامی ایران.» این اظهارات در حالی بیان می‌شود که گزارش‌ها حاکی از آسیب شدید به بخش‌هایی از زندان اوین، از جمله بند زنان، است.

حزب چپ ایران هم میهنان را در داخل و خارج کشور فرامی‌‌خواند تا با صدایی هماهنگ و واحد، به هر شکل که امکان دارد کارزار برای توقف فوری جنگ و برقراری آتش‌ بس بی‌قید و شرط را تشدید نموده و هم‌زمان مبارزە علیه جمهوری اسلامی و برای آزادی بی‌قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی را تداوم بخشند. این جنگ، جنگ مردم ایران نیست، جنگ دو حکومت‌ جنایتکار است؛ مردم، تنها قربانیان این جنگ و کشتارند. دولت‌های بزرگ بدانند که مردم ایران، حمایت و پشتیبانی از تجاوز به ایران  و کشتار مردم بی گناە را فراموش نخواهند کرد.

محمد تقی برومند فرزندی از تبار رنجبران بود و تا پایان زندگی به آرمان رهایی انسان از تبعیض ها، ستم ها و استثمار وفادار ماند. او در تاریخ ١٧ خرداد ١٣١١ در خانواده ماهیگیر زحمتکشی گیلانی تبار در شهر بابل چشم به دنیا گشود و از همان کودکی طعم رنج و زحمت کار را کشید. چون نمی توانست بپذیرد که مرگ شمار زیادی از خواهران و بردران اش در سنین کودکی به ...

رهایی ما مردم ایران از دیکتاتوری حاکم بر کشور به همت مبارزه‌ی توده‌ها و با توسل به نیروهای اجتماعی میسر است. نه با دل بستن به قدرت‌های خارجی یا چشم امید داشتن به آنان. قدرت‌هایی که همواره با استثمار و استعمار، با جنگ‌افروزی و کشتار در پی کسب منافع بیشتر، ویرانی را نصیب کشورهای منطقه کرده‌اند برای ما ره‌آوردی جز ویرانی و استثمار نوین نخواهند داشت.

نه به جنگ و نه به جمهوری اسلامی، صدای اصیل برخاسته از دل جامعه‌ی ایران است. آرزو و سخن میلیون‌ها انسانی که در پی رهایی از از چنگال جمهوری اسلامی‌اند بی آنکه راه نجات را در بمباران کشور توسط آمریکا و اسرائیل بجویند. شرم باد آن طیف رنگارنگی را که مستقیم و غیر مستقیم، بر طبل تداوم جنگ و هستی سوزی ایران می‌کوبد با این تصور باطل‌‌ که از آن نصیبی خواهد برد. نیز شرم بر آنی که شیپور پایان جنگ را از موضع بقای جمهوری اسلامی می‌دمد. امر مقدم ما مردم ایران، قطع بی درنگ جنگ است و امر متداوم ما، مبارزه برای  پایان دادن بە این نظام.

به نظر «همگامی برای جمهوری سکولار دمکرات» توقف جنگ و بازگشت به دیپلماسی، راه حل است. متاسفانه ناکارآمدی ساختار کهنه بین‌المللی و سوء استفاده قدرت‌های جهانی از حق وتو، دنیا و خاورمیانه را در وضعیت تشدید بی‌ثباتی قرار داده است.

آینده ایران دیگر در اتاق‌های بسته تصمیم‌گیری رقم نمی‌خورد، بلکه در میدان‌های واقعی شکل می‌گیرد—در انتخاب مردم، در رفتار بدنه نظام، و در توانایی تحمل یا اصلاح ساختار قدرت. شاید هنوز نتوان با قطعیت گفت این آغاز پایان جمهوری اسلامی است یا فرصتی برای نجات، اگر عقلانیت و گوش شنوا باقی مانده باشد. اما چیزی که مسلم است، ایران وارد فصل تازه‌ای شده است؛ فصلی که هیچ چیز در آن مثل گذشته نخواهد بود