جنگ غزه

امروز، پنجشنبه ۱۵ اوت ۲۰۲۴، تعداد کشته شدگان غزه از چهل هزار نفر گذشت . سازمان بهداشت غزه تخمین می‌زند که – علاوه بر کشته شدگانی که اجسادشان یافته شده‌اند – اجساد بیش از ده هزار فلسطینی هم در خرابه‌های (مساکن، مساجد، مدارس...) باقی مانده‌اند.

ده ماه از شروع جنک غزه می‌گذرد و هنوز هم اتمام جنگ روشن نیست. آمریکا هم  ادعا می‌کند که طرفدار ختم جنگ است (و در همان حال به اسرائیل بمب و مهمات جنگی می‌دهد) و کشورهای عربی تحت الحمایه‌ی آمریکا هم به صورت ظاهر موافق ختم جنگ هستند.

آخرین مذاکرات آتش بس در دوحه برگذار می‌شوند (بدون حضور مستقیم حماس) و در غرب سر و صدای فراوانی در مورد موفقیت این دور از مذاکرات به راه افتاده. می‌گویند بعد از مذاکرات، برای یک هفته پروسه‌اش تعطیلی می‌یابد، ولی  سپس نتیجه‌اش روشن می‌شود. آمریکا (بایدن) و بسیاری دیگر به موفقیت این دور مذاکرات چشم دوخته‌اند.

جمهوری اسلامی هم همین موضع را گرفته‌است. جمهوری اسلامی گفته بود که تلافی قتل هانیه را جواب سختی می‌دهد ولی آمریکا هشدار داده‌بود که در صورت حملهی  ایران (بسته به شدت حمله) مجبور خواهد بود که علیه ایران اقدام کند. تهران هم درز داده‌است که تنها در صورت ختم جنگ (موفقیت مذاکرات دوحه) ایران از تلافی‌جوئی دست برم‌دارد. شاید همین موضوع بهانه‌ی قابل باوری برای تعلل در "تلافی" باشد. باید صبر کنیم و منتظر بمانیم.  شاید – امیدوار باشیم که خاورمیانه از لبه‌ی پرتگاه جنگی خانمان‌سوز سالم به در می‌رود.

فراموش نکنیم که ده ماه است که جنگی خانمان سوز در غزه جریان داشته‌است. جنگی یک طرفه. ماشین جنگی عظیمی علیه مردمی بی دفاع.

آمریکا به این جنگ و به جنایات اسرائیل کمک می‌کند. در همین روزها قرارداد فروش بیست میلیارد دلار اسلحه به اسرائیل را هم بسته‌اند (‌هر چند این اسلحه‌ها در ظرف سال‌های آتی تحویل اسرائیل می‌شوند). تمام دنیا را علاف می‌کنند و موذیانه می‌گویند اسرائیل کشوری دموکراتیک است... همان کشوری که میلیون‌ها انسان را از خانه‌شان رانده و  میلیون‌ها انسان را از خانه و زندگی محروم می‌کند.

تعریف آمریکائی از "سیستم دموکراتیک " چیست؟ اگر ملیون‌ها فلسطینی را از حق تعیین سرنوشت (حتی حق حیات) – به ضرب و شتم بی پروا و بی نهایت – محروم کنیم و نیمه‌ی دیگر مردم در انتخابات شرکت کنند، باز هم این سیستم  دموکرات نامیده می‌شود.

خلبان اسرائیلی بمب‌های آمریکائی را روی غزه می‌اندازد و بعدا به خانه اش می‌رود تا به زندگی در جامعه‌ای دموکراتیک ادامه دهد. آیا او شجاعت دارد؟ یا شهرک نشین‌های اسرائیلی – که به وسیله‌ی همین دولت دموکراتیک مسلح شده‌اند و در تحت حفاظت ارتش همین دولت دموکراتیک به روستائیان ساحل غربی رود اردن حمله می‌کنند؟ آمریکا این آدم‌ها را دموکرات می‌نامد. هر ناظر بی‌طرفی باید بگوید که عاملان این جنایات از ارزش‌های انسانی به دورند .

حالا که صحبت از شجاعت می‌شود باید سئوال کرد آیا رهبران عربستان سعودی و امارات متحده انسان‌هائی شجاع‌اند. این رهبران عرب تبار حاضرند برای حفظ امتیازات خود از جنایات وحشیانه ی اسرائیل چشم پوشی کنند.    

کدام تروریست هستند؟ مردم فلسطین یا این رهبران اسرائیلی یا سعودی؟

زمانش رسیده‌است که اسرائیلی‌ها  قبول کنند که مردم خاورمیانه برابر همان ارزشی را دارند که اسرائیلی ها برای خود قائل‌اند. تا زمانی که مردم اسرائیل به برابری خود با همسایگان عرب (عرب، ایرانی و ترکی...) اذعان نکنند ما – در سر تا سر خاور میانه) روی آرامش و صلح نمی‌بینیم.