در یکی از رسانە ها بە نقل از حسن روحانی راە کاری برای رفع اعتراض پرستاران پیشنهاد شدە بود کە بیشتر بە یک طنز می ماند تا یک راە کار. روحانی بە دولت هم کیش خود پیشنهاد کردە بود، دولت مالیات اضافە کاری را از پرستاران نگیرد تا اعتراض آنها را با این وسیلە پایان دهد.
این پیشنهاد در حالی ارائە شدە کە پرستاران از اساس با اضافە کاری و حقوق اندکی کە بابت آن بە آنها پرداخت می شود مخالف بودە و این تنها یکی از خواستە های پرستاران است. روحانی با این پیشنهاد در واقع با یک تیر دوخو نشان را هدف قرار دادە است. تیر اول درخواست ممنوعیت اضافە کاری اجباری است. تیر دوم شلیک بە خواستە های اساسی تر پرستاران یعنی افزایش حقوق و حق کارانە، رفع تبعیض در تعرفە گذاری، کاهش فشار کار، پذیرش شغل پرستاری در ردیف قانون مشاغل سخت و زیان آور و پرداخت بە موقع حقوق و مزایای مزدی از خواستە های دیگر پرستاران هستند کە اهمیت هیچ کدامشان برای پرستاران کمتر از دیگری نیست.
روحانی در واقع حتی خواست ممنوعیت اضافە کاری در کار سخت و سنگین پرستاری را هم نپذیرفتە و تنها پیشنهاد کسر نکردن مالیات از بابت حقوق ناچیز اضافە کاری را دادە است کە رقم کوچکی را شامل می شود. این پیشنهاد البتە بە جای اینکە کمکی بە پرستاران باشد در نفس خود بیشتر بە نفع دولت است، زیرا با ممنوع شدن اضافە کاری اجباری دولت برای کاستن از فشار سنگینی کە اضافە کاری بە پرستاران وارد می کند، مجبور است پرستار زیادی استخدام کند و این از لحاظ اقتصادی هزینە بیشتری برای دولت و کارفرمایان دارد.
البتە از کسی کە ٨ سال رئیس دولت بودە و در طول زمامداری او هم وضع پرستاران بە صورت فعلی و مطالبات آنها در آن دورە نیز همین مطالبات امروزشان بودە نباید انتظاری بیش از او داشت. او در آن ٨ سال خود و وزیر بهداشت او کە یک دکتر ثروتمند صاحب بیمارستان در تهران است در تحمیل شرایطی کە بارها در همان موقع نیز با اعتراضات پرستاران مواجە شدە نقش داشتە و حتی آنقدر سخاوتمندی نشان ندادە بود کە اضافە کاری پرستاران را از شمول مالیات اضافە کاری معاف کند. بنا بر این پیداست کە این پیشنهاد روحانی از آنجا کە همە ی خواستە های پرستاران را نادیدە می گیرد، نمی تواند مورد پذیرش آنها قرار بگیرد و بە اعتراضات پرستاران خاتمە دهد. مشکل کارگزاران رژیم اسلامی در این است کە تصور می کنند صاحب مملکت هستند و حق دارند مانند اربابان از بالا با مردم رفتار کنند، و با فریب و سرکوب و دادن وعدەهای دروغ می توانند از رسیدگی درست بە مطالبات مردم طفرە رفتە و بە پایمال کردن حقوق آنها ادامەدهند. اما اعتراضات پیاپی و همە روزە پرستاران و سایر گروە های زحمتکش و تداوم آنها نشان دادە است کە مردم از خواستە های بە حقی کە دارند و از مبارزە برای متحقق کردن خواستە هایشان دست بردار نیستند.
بخش بزرگی از پرستاران کە غیر رسمی و شرکتی هستند علاوە بر خواستهای عمومی همکاران شان خواستار استخدام رسمی بجای استخدام های ٨٩ روزە کە در زمان دولت روحانی گسترش دادە شد هستند. دولت روحانی تا زمانی کە مسلط بود حاضر نشد در این مورد کە بخشی از سیاست بی حقوق سازی و موقتی سازی مشاغل در دولت او بود کوتاە بیاید و این گروەبزرگ از پرستاران را با وجود کمبود شدید پرستار و نیاز بە آنها رسمی کند. این مشکل از بین نرفتە و بە دولت های بعدی منتقل شدە است و امنیت شغلی و بە تبع آن برنامە ریزی زندگی خصوصی را برای گروە کثیری از پرستاران عملا دشوار کردە اس. بهمین جهت این گروە از پرستاران دست از مبارزە برای خلاصی از شر قرار دادهای اسارتبار موقت بر نخواهند داشت. همە ی این خواستە های بە حق و بدیهی را تنها با معاف کردن مالیات اضافە کاری از پرستاران رفع کرد.
افزودن دیدگاه جدید