ریچارد نفیو: آخرین شانس برای ایران

ترجمه و تلخیص: مهدی ابراهیم زاده 

مقدمه مترجم: وضعیت ایران بیش از هر زمان دیگر آبستن تغییر و تحول بنيادی است. شکست های پی درپی سیاست خارجی جمهوری اسلامی در بعد راهبرد "عمق استراتژیک" ، محور مقاومت و آخرین آن خروج از سوریه ، تداوم‌ تنش با آمریکا و اسرائیل و همزمان در عرصه داخلی مواجهه با ابر مشکلات اقتصادی و اجتماعی، از جمله قطع برق، کمبود بنزین، آلودگی شدید هوا، اعتراضات و اعتصابات کارگران، کارمندان، بازنشستگان، حتی بخش از کسبه خرد بازار، جمهوری اسلامی را با چالش‌های‌ بزرگی روبرو کرده است. اگر پایان تاب آوری اقتصادی رژیم را به آن اضافه کنیم، می‌توان بخوبی معنای "ایران آبستن تغییر و تحول" است را درک نمود. در این میان و مستقل از نحوه واکنش و رویاروئی رژیم با تنش های پیش رو، عوامل بین‌المللی هم نقش و اثر خود را خواهند داشت. ترجمه زیر نگاهی دارد به سناریوهایی از دیدگاه ایالات متحده نسبت به جمهوری اسلامی ایران.

موزه نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، تهران، آبان ۱۳۹۳   

در این مقاله، ریچارد نفیو* به بررسی چالش‌های موجود در روابط ایالات متحده و ایران و همچنین نحوه تعامل واشنگتن با تهران در زمینه برنامه هسته‌ای ایران می‌پردازد. هدف اصلی مقاله به‌طور کلی این است که ایالات متحده باید یک تلاش نهایی دیپلماتیک برای رسیدن به توافق با ایران انجام دهد، در عین حال که خود را برای استفاده از نیروی نظامی نیز آماده نگه دارد. این دیدگاه می‌تواند به‌طور خلاصه در چند نکته اصلی بیان شود:

۱. تلاش‌های جنگ‌طلبانه در واشنگتن:
  نفیو در مقاله‌اش اشاره می‌کند که طی دو دهه گذشته، گروه‌های جنگ‌طلب در ایالات متحده همواره خواستار استفاده از نیروی نظامی برای مقابله با ایران بوده‌اند. این گروه‌ها، به ویژه در دولت‌های مختلف، فشار زیادی وارد کرده‌اند تا آمریکا به گزینه نظامی علیه ایران روی بیاورد.

۲. دولت ایالات متحده و مقاومت در برابر فشارها:
نفیو به این نکته اشاره می‌کند که دولت ایالات متحده به درخواست‌های جنگ‌طلبان برای حمله به ایران پاسخ نداده است. او به تلاش‌های دیپلماتیک مختلف ایالات متحده، از جمله مذاکرات هسته‌ای و توافق هسته‌ای برجام، اشاره می‌کند که نشان‌دهنده تمایل آمریکا به حل مسئله از طریق دیپلماسی است. 

۳. فرصت نهایی برای دیپلماسی:
  هدف اصلی نفیو در این مقاله این است که ایالات متحده باید هنوز یک فرصت نهایی برای دیپلماسی با ایران فراهم کند. او استدلال می‌کند که دیپلماسی می‌تواند راهی برای جلوگیری از درگیری نظامی و همچنین مدیریت بحران هسته‌ای ایران باشد. در این راستا، او به این نکته تأکید می‌کند که ممکن است هنوز راهی برای بازگشت به مذاکرات و رسیدن به توافق وجود داشته باشد.

۴. آمادگی برای استفاده از نیروی نظامی:
در کنار توصیه برای ادامه تلاش‌های دیپلماتیک، نفیو همچنین تأکید می‌کند که ایالات متحده باید برای استفاده از نیروی نظامی آمادگی داشته باشد. او معتقد است که تهدید استفاده از نیروی نظامی می‌تواند به عنوان یک ابزار فشار برای وادار کردن ایران به پذیرش شرایط دیپلماتیک عمل کند. به عبارت دیگر، ایالات متحده باید آمادگی برای اقدام نظامی را حفظ کند تا ایران را به پای میز مذاکره بیاورد و در صورت شکست دیپلماسی، از این ابزار استفاده کند.

۵. چالش‌های موجود و احتمال شکست دیپلماسی:
نفیو در مقاله‌اش به چالش‌هایی که ممکن است بر سر راه دیپلماسی با ایران قرار داشته باشد نیز اشاره می‌کند. او می‌داند که مذاکرات با ایران می‌تواند دشوار و پیچیده باشد و ممکن است به نتیجه نرسد. اما او همچنین معتقد است که این آخرین فرصت برای رسیدن به توافق است و اگر دیپلماسی شکست بخورد، گزینه‌های نظامی باید به‌طور جدی در نظر گرفته شوند.

۶. برجام و شرایط کنونی:
  نفیو همچنین به وضعیت فعلی پس از خروج ایالات متحده از برجام تحت ریاست جمهوری دونالد ترامپ اشاره می‌کند و تحلیل می‌کند که چگونه بازگشت به توافق هسته‌ای یا یک توافق مشابه می‌تواند به کاهش تنش‌ها کمک کند. او همچنین به چالش‌های جدیدی که پس از خروج آمریکا از برجام و افزایش تنش‌ها با ایران ایجاد شده است، پرداخته و بر لزوم تلاش‌های دیپلماتیک تأکید می‌کند.

هدف کلی مقاله:
هدف اصلی مقاله این است که به سیاست‌گذاران ایالات متحده توصیه کند که در برابر ایران همچنان از دیپلماسی به‌عنوان ابزار اصلی استفاده کنند، در عین حال که آمادگی برای استفاده از نیروی نظامی را حفظ کنند. این مقاله به‌ویژه بر اهمیت یک رویکرد ترکیبی تأکید دارد: دیپلماسی به‌عنوان اولین گزینه، اما تهدید به استفاده از نیروی نظامی به‌عنوان ابزاری برای ایجاد فشار و جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای.

نتیجه‌گیری:
مقاله نفیو در واقع یک درخواست برای توازن میان دیپلماسی و تهدید نظامی است. او معتقد است که ایالات متحده باید در قبال ایران همچنان فرصتی برای مذاکرات فراهم کند، اما همزمان باید آماده باشد تا اگر دیپلماسی به نتیجه نرسید، از گزینه‌های نظامی استفاده کند.

این مقاله در واقع به‌نوعی نگاهی واقع‌گرایانه به سیاست خارجی ایالات متحده در قبال ایران دارد و بر این باور است که تنها با داشتن یک رویکرد جامع، شامل دیپلماسی و تهدید به استفاده از نیروی نظامی، می‌توان از بحران هسته‌ای ایران جلوگیری کرد و از تنش‌های بیشتر در منطقه پرتنش خاورمیانه جلوگیری نمود.

____________________________

* ریچارد نفیو، تحلیل‌گر سابق امور ایران در وزارت امور خارجه ایالات متحده و یکی از نویسندگان توافق هسته‌ای ایران (برجام)  

متن کامل:

https://www.foreignaffairs.com/iran/last-chance-iran?utm_medium=newslet…