در گرامی داشت یاد رفیق جعفر پیشە وری رهبر جنبش کارگری و نهضت ٢١ آذر

٢١ آذر یاد آور یکی از نهضت های دمکراتیک و مترقی در کشور ما تحت رهبری فرقە دمکرات آذربایجان و جعفر پیشە وری است. 

پیشە وری قبل از انکە بە رهبری نهضت ٢١ آذر برسد. از مبارزان برجستە و فعال جنبش سندیکایی و کارگری ایران و از سازماندهندگان اعتصاب تاریخی کارگران صنعت نفت ایران بود. پیشە وری بواسطە فعالیتهای مجدانە خود در جنبش کارگری سالهای بسیاری را در زندانهای رضا شاهی گذراند و از لحاظ تسلط بە مسائل سیاسی و اجتماعی از سرآمدن جنبش چپ و کارگری محسوب می شد و همین خصوصیات باعث انتخاب وی بە صدر فرقە دمکرات آذربایجان شد.

 او از شخصیت های نادری بود کە تا بە آخر بر سر اعتقادات عمیقا انسانی و عدالتخواهانە خود ایستاد و تلاش کرد بخشی از ایدەها و آرزو های خود را در نهضت آذربایجان عملی نماید و در این کار بسیار موفق بود. 

او اولین قانون دمکراتیک کار ایران را در آذبایجان، کە یکی از آرزوهای او و رهبران وقت جنبش سندیکای هم رزم و هم دورە وی بود تدوین و بە تصویب مجلس آذربایجان رساند. دانشگاە تبریز را بنیان نهاد، زمینهای فئودالهای بزرگ را میان دهقانان بی زمین تقسیم کرد، برای اولین باربرابری زنان با مردان با دادن حق رای بە زنان برسمیت شناخت و نهضت گستردەای را برای آموزش و سواد در آذربایجان بە راە انداخت. اقدامات فرقە و پیشە وری در واقع الگویی برای ایران آیندە بود. 

اقدامات مترقیانە و رادیکال فرقە و پیشە وری باعث وحشت فئودالها، سرمایە داران بزرگ، روحانیون، دربار و کشورهای امپریالیستی می شد و همە ی آنها کە در فکر استعمار ایران و استثمار کارگران و دهقانان و زنان بودند را بە وحشت انداختە بود. بهمین دلیل در حالی کە فرقە می گفت قصد تجزیە کشور را ندارد و تنها خواستار خود مختاری محلی است، برای شوراندن مردم مناطق مرکزی فرقە را بە تجزیە طلبی متهم می کردند و تبلیغات دروغ فراوانی علیە نهضت بە راە انداختە بودند کە آن سر آن ناپیدا بود. 

حالا بعد از گذشت ٨٠ سال از سرکوب خونین نهضت آذربایجان، اصلاحات فرقە برای مردم کشور ما در حد یک رویا باقی ماندە است. 

کارگران از قانون کار و حقوق قانونی خود محروم هستند، زنان بخاطر حجاب تحت فشار و سرکوب و تبعیض قرار دارند، مردم مناطق ملی با انگ تجزیە طلبی سرکوب و با اعمال تبعیض رو برو هستند، تحصیل رایگان رو بە زوال است، سرکوب و اعدام بر سر جامعە سایە انداختە است، سانسور و زندانی کردن نویسندگان و روزنامە نگاران بە پدیدەای دائمی تبدیل شدە و فعالیت سندیکاهای کارگری و احزاب غیر حکومتی ممنوع است. وضع مملکت هم اظهر من الشمس است.

 آذربایجان اگر می خواست از ایران جدا بشود در زمان ستارخان و حیدر خان امکان و هم دلیل این کار داشت. اما تبریز نقش اصلی را در پیروز انقلاب مشروطە بر استبداد سلطنتی سلسە قاجار بازی کرد. 

حالا ٨٠ سال از سرکوب خونین نهضت آذربایجان و کردستان گذشتە است، آیا با سرکوب توانستید آنها را از خواستە هایشان پشیمان کنید کە دوبارە زیر لوای "توظئە تجزیە ایران"مشغول تحریک و سرکوب شدەاید؟ خیر،آیا بهتر نیست کە بنشینید و با آنها برای رسیدن بە توافق گفتگو کنید؟ چرا این بهترین و عقلانی ترین گزینە است. سر کوب نهضت آذربایجان در واقع باعث تقویت موقعیت رژیم  و پیش زمینە کودتای ٢٨ مرداد و اعتراضات بعد ی بود. 

شاە همە ی آنهایی را کە هنگام سرکوب آذربایجان با وی متحد شدند چند سال بعد مجازات کرد. بە قدرت رسیدن خمینی نیز تا حدودی مدیون سرکوب نهضت آذربایجان است. آن سرکوب خونین مرتجعانە تنها راە را برای افزایش نقش و قدرت شاە فراهم نکرد، زمینە برآمد ارتجاع مذهبی بە قدرت را نیز هموار کرد. اکنون نیز سرکوب فدارلیست ها اسباب سرکوب همە ی آزادیخواهان خواهد شد. فدرالیسم آنطور کە ملی گراها و ناسیونالیستها ادعا می کنند هیولا نیست یک سیستم مطمعن برای حفظ واقعی نگاە داشتن پیوند تاریخی اجزا این سرزمین بە صورت دمکراتیک است. سیستمی از لحاظ ساختاری شبیە آلمان فدرال، امریکای فدرال، بلژیک، کانادا، هندوستان، پاکستان و ...