بحران گذار، یا گذار از بحران

قبل از غلبه بر بحران گذار از جمهوری اسلامی ایران، چپ دموکرات ایران باید بر مشکل تئوری گذار از بحران غالب گردد. جای خرسندی است اگر گفته شود، در این زمینه تا حدود زیادی وحدت نظر قدرتمندی در جبهه چپ دموکرات احساس میگردد. به همین خاطر هم وحدت نظر و اتفاق عمل قابل توجه در این زمینه موجب گام های چشمگیری خصوصا بعد از شکل گیری حزب چپ ایران (فدائیان خلق) شده است. اما، تاثیرات غیر مستقیم روایت های سیاسی نئولیبرالی و محافظه کارانه از یک طرف، و اندیشه ها و روایت های سیاسی دیگری که به نحوی خواهان حفظ بخش هایی از بافت سیاسی امنیتی نظام جمهوری اسلامی ایران هستند، و بالاخره روایت های سیاسی دیگری که به نحوی خواهان دخالت فعال و مستقیم غرب سرمایه داری نئولیبرال، و در راس آن آمریکا در رقم زدن سرنوشت و طرح پروژه آینده بعد از جمهوری اسلامی ایران تحت عنوان دموکراسی و حقوق بشر وارداتی میباشند، همچنان فشار می آورند تا انسجام نظری چپ دموکرات را در راه پیش رو، متزلزل کرده و یا به انحراف بکشانند.

اخیرا سایت «به پیش» مقاله ای را از آقای حبیب پرزین ( از فعالین اتحاد جمهورخواهان ایران)، تحت عنوان "بحران کنونی و بحث گذار به دموکراسی" منتشر شده است. این نوشته، پروژه هایی مانند "میدان" در اوکرائین و گرجستان، توسط یولیو تیموشنکو و آقای ساکاشویلی را بعنوان انقلابات دموکراتیک مردمی با کمک دخالت غرب می نامد. بر اساس چنین تحلیلی، حرکت خزنده نیروهای امنیتی ناتو به سمت شرق، با تصویر ایشان همراه خود نسیم ازادی و دموکراسی را به ارمغان می آورند.

نوشته ایشان در مورد ایران، فشار جنبش های توده های زحمتکشان از پایین، حمایت ها و دخالت های خارجی دولت های غربی ( بخوان آمریکا و انگلیس) از طرف دیگر، و به موازات این ها، حفظ نیروهای قهر و امنیتی نظام جمهوری اسلامی ایران، از جمله سپاه پاسداران و ارتش بعنوان فورمول عملی اجرائی جهت عبور از نظام جمهوری اسلامی ایران اعلام می کند. بر اساس این فورمول فقط نهاد ولایت فقیه با نهادهای حاشیه ای حامی آن حذف می گردند. در این مدل از جنبش اعتراضی مردم به تنگ آمده از جمهوری اسلامی ایران بعنوان عامل فشاری استفاده می گردد تا اینکه توافقی میان دولت های غربی با بخش هایی از حاکمیت فعلی صورت بگیرد تا نظام جمهوری اسلامی ایران در عرصه هایی به عقب نشینی بپردازد، تا کلمه "اسلامی" از تیتر نظام جمهوری اسلامی ایران حذف گردد. با چنین راهبردی، بخش هایی که خود را اپوزیسیون جمهوری اسلامی ایران مینامند، با جناح هایی از نظام حاکمه جمهوری اسلامی ایران ادغام شده، و با حفظ ارگان های قهر نظام فعلی حاکمیت جدیدی را می سازند که مورد پسند دولت های غربی نیز میباشد. آیا این عبور از نظام جمهوری اسلامی ایران به نظامی مدرن، آزاد و دموکراتیک می باشد، یا یک معامله و توافق ادغامی در بازار رباخواران و دلالان؟

چپ های دموکرات ایران خواهان شکل گیری نهادهای صنفی سیاسی مدنی و مردمی اند. آنها خواهان بازگشت شرایطی اند که در آن آزادی های فردی و اجتماعی محترم شمرده میشود و دموکراسی و اعمال اراده مردمی توسط قدرتمدارن با پول و زور خریداری و تصرف نمی شود. آنها نه تنهاخواهان فراهم شدن امکانات رفع هر نوع تبعیض جنسی، ملی، دینی و اجتماعی دیگر میباشند، بلکه خواهان فراهم شدن شرایط مساعد برای رقابت های سالم سیاسی میان احزاب سیاسی جهت فراهم کردن شرایط لازم جهت ایفای نقش فعال و مستقیم مردم در تعیین سرنوشت سیاسی خویش اند. تنها در چنین شرایطی است که زیر چتر تامین امنیت قانونی برای همه آحاد جامعه برای آزادی فعالیت در نهادها ی صنفی مدنی و احزاب سیاسی، امکانات غلبه بر بحران های اقتصادی، اجتماعی و برچیده شدن هر نوع تبعیض و بی عدالتی اجتماعی فراهم می گردد.

تجربه چهل سال گذشته نشان می دهد که چنین شرایطی فقط بعد از عبور از نظام جمهوری اسلامی ایران میسر است. نظامی که بر پایه های اختلاس و رانت خواری از یک طرف، دستگیری، شکنجه و کشتار از طرف دیگر، و بالاخره به باد دادن ثروت های کشوری بر پایه ایدئولوژی شیعه اثنی عشری افراطی که خود همان روی دیگر سکه وهابیسم و سلفی گری میباشد، به هیچ وجه اصلاح پذیر نمیباشد. مردم خیابان خود به این نتیجه رسیده اند که نه تنها خواهان عبور از این نظام اند، بلکه بعد از دهها سال، این بار احساس میکنند که این دفعه عملا و واقعا قادر اند تا از این نظام به آینده ای روشن تر عبور و گذار نمایند.

چپ دموکرات ایران بر پایه های آرمان ها و اهداف خویش که در آن انسان و حقوق مردم عادی و زحمتکشان مرکز ثقل آن را تشکیل می دهند، بر نیروهای مردمی تکیه کرده و خواهان آن است تا توده های خیابان خود سرنوشت آینده کشور را رقم بزنند. بر چنین پایه هایی نه تنها هر نوع پروژه وارداتی تعویض حکومت توسط دولت های امپریالیستی را افشا می نماید، بلکه هر نوع راهبردهایی را هم که خواهان حفظ بخش هایی از نهادها و ارگان های قدرتی سیاسی، اقتصادی و امنیتی نظام جمهوری اسلامی میباشند را نقد کرده و به چالش می کشد. به همین خاطر، در مباحثات درون جبهه ای سکولار دموکراتیک در مورد مبحث عبور از جمهوری اسلامی ایران میباشد که تاثیرپذیری هایی که میتوانند موجب شکنندگی راهبردهای چپ دموکرات گردند، بیشتر مشاهده میگردند.

روی کار آمدن شخصی مثل دونالد ترامپ گرچه از یک طرف موجب نگرانی ها و اضطرابات ویژه ای گشته است، در عین حال موجب گردیده است تا به مرور زمان همه کم کم با آداب میدان بازی سیاسی درون گرایی ناسیونالیستی آمریکائی آشنا گردند. رفیق "مجید سیادت" در نوشته اخیر خود "دنیا در لبه پرتگاه"، ضمن ابراز نگرانی های خویش از آشوب سیاسی بین المللی ناشی از موضع گیری های غیر قابل پیش بینی دولت آقای ترامپ در آمریکا، در نهایت به این نتیجه میرسند که "آقای ترامپ چندان علاقه ای به گزینه نظامی ندارند". ضمن موافقت محتاطانه با نتیجه گیری ایشان، باید گفت که این برآورد تاثیر مثبتی برای صلح جهانی دارد که تمایز سیاستهای وی با سیاستهای خاورمیانه ای آقایان اوباما و بوش پدر و پسر در مورد خاورمیانه و بخصوص سوریه و عراق، منجر به ثبات و امنیت قابل توجهی در منطقه گردیده است.

شرایط کنونی بین المللی، از طرف دیگرچهره های شاخص دیگری را با هدف های مشخص و ویژه ای در خاورمیانه به صحنه آورده است، که از آن جمله میتوان به سلطان اردوغان عثمانی، بی بی نتانیاهویی که رمالی سیاسی امنیتی منطقه را میکند در کنار سلاطین آل سعود و بن سلمان عربستان و آقای سید علی خامنه ای ولی فقیه شیعیان در ایران را اشاره کرد. تقریبا در همه حکومت های زیر نظر این حضرات، نیروهای آزادیخواه، مردمی، مترقی و سکولار، به ویژه نیروهای متمایل به چپ، بطور غالب تحت تعقیب و زندان بوده و اجازه فعالیت نداشته و زیر پیگرد میباشند.

بحران گذار از شرایط توصیف‌شده امروز، در درون خویش نوزاد و آنتی تز خویش را جهت گذار از بحران در حال زایمان است. نوزادی که از درون این بحران زاده می‌شود، نظام ارزشی حاکم امروزین را نفی می‌کند. نظام ارزشی نوین آینده بر پایه‌های ارزش‌ها و حقوق انسانی مبتنی بوده و تعالی و ترقی جامعه بشری، آزادی‌های فردی و اجتماعی، تأمین حقوق انسانی، استقرار عدالت اجتماعی و فراهم کردن شرایط لازم جهت سعادت، تعالی و ترقی بشری را آبستن است. راه‌حل‌های نیمه بند و مماشات گرانه، موجود ناقص‌الخلقه‌ای را زایمان خواهد کرد که سال‌های سال موجب عذاب اجتماعی جهت غالب آمدن بر بیماری‌ها و نابسامانی‌های آن کرد.

31 اکتبر 2018