امسال نیز همانند سال‌های گذشته جشن اول ماه مه روز جهانی کار و کارگر توسط بزرگ‌ترین سندیکای کارگری بلژیک؛ اف. ژ. ت. ب. در بروکسل به شکلی بسیار باشکوه برگزار شد. حضور طیف‌های مختلف چپ مانند احزاب و شخصیت‌های کمونیست، سبز، سوسیالیست، جریانات مدنی و مترقی، انجمن‌ها و نهادهای اجتماعی و روشنفکری بلژیکی و غیر بلژیکی و مهاجرین در این جشن بسیار چشمگیر بود. در این تجمع بزرگ انواع برنامه‌های سیاسی، هنری، فرهنگی و ... برگزار شد.
فضای حاکم در این جشن بزرگ کارگری و مردمی، سرشار از همبستگی، دوستی، شادی، تبادل فرهنگی و اطلاعاتی از مبارزات فعالین سیاسی، مدنی، کارگری و اجتماعی هر کشور در میان شرکت‌کنندگان در مراسم بود. چندین کنسرت با خوانندگان معروف برگزار شد و انواع برنامه‌های هنری متنوع به اجرا درآمد و فعالیت‌های گوناگونی برای بچه‌ها و شرکت‌کنندگان برگزار شد. حضور هزاران شهروند بلژیکی و خارجی در این جشن بزرگ کارگری بسیار برجسته بود. وسایل ارتباط‌جمعی بلژیکی این جشن بزرگ کارگری را پوشش خبری و تصویری دادند.
امسال برای دومین بار بود که حزب چپ ایران (فداییان خلق) - بلژیک، در جشن پرشکوه سندیکای اف. ژ. ت. ب. ، شرکت فعال داشت. چادری تبلیغاتی و سیاسی در اختیار حزب چپ ایران قرار داده شده بود. درون و بیرون چادر شعارها و خواسته‌های مربوط به مبارزات کارگران و زحمتکشان و برای آزادی سندیکالیست‌های زندانی و برای آزادی تشکیل سندیکا و اتحادیه‌های کارگری مستقل و آزاد و آزادی فعالین کارگری، به زبان فرانسه تهیه و نصب شده بود.
متن"گزارش آزار و اذیت فعالین سندیکایی در ایران" به زبان فرانسه تهیه و در میان شرکت‌کنندگان در جشن پخش شد. این تحلیل کوتاه برای سندیکای اف. ژ. ت.ب. ارسال شد. برخی از نمایندگان پارلمان بلژیک و شخصیت‌های بلژیکی به جلوی میز حزب چپ ایران (فداییان خلق) آمدند و از مبارزات دمکراتیک کارگران و زحمتکشان کشور اعلام حمایت کردند.
تمام نیروها و مردمی که در جشن بزرگ سندیکا شرکت کردند به اشکال گوناگون از طریق بحث و گفتگو، پخش تراکت، اعلامیه، فروش روزنامه‌های کاغذی، کتاب، اجرای موزیک و ... به صد زبان، اما به یک‌صدا می‌گفتند که ما این جهان سراسر از فقر، تبعیض، ستم، بهره‌کشی و جنگ را نمی‌خواهیم و برای یک جهان نو، بهتر، و انسانی‌تر، برابر و مدرن مبارزه می‌کنیم.
هرساله بخش‌هایی از طیف‌های مختلف سیاسی و مدنی ایرانیان نیز در جشن اول ماه مه سندیکای کارگری بلژیک شرکت می‌کنند. فضای این گفتگوها صمیمانه است. در جشن ایرانیان امسال تنی چند از جوانان ایرانی به چادر حزب چپ ایران مراجعه کردند و سؤالاتی از مسئولین حزب چپ در بلژیک کردند و پس از تبادل‌نظر متذکر شدند مواضع و نظرات حزب چپ ایران را با علاقه‌مندی در فضای شبکه‌های اجتماعی دنبال می‌کنند.
برنامه جشن تا ساعت هشت شب ادامه یافت و اعضای حزب چپ ایران (فدائیان خلق) در بروکسل از مراسم و حضور ایرانیان، پخش اعلامیه و بحث و گفتگوها با مراجعین خوشحال بودند و بدین طریق این روز خجسته کارگری را با طیف‌های متنوعی گرامی داشتند.
*متن فارسی "گزارش آزار و اذیت فعالین سندیکایی در ایران" زیر به زبان فرانسه ترجمه و در جشن پخش شد.
"دولت ایران همچنان از به رسمیت شناختن فعالیت سندیکاها و تشکل‌های مستقل کارگری جلوگیری به عمل می‌آورد و مانع بر سر راه فعالیت سندیکاها و تشکل‌هایی که مستقیماً با ابتکار خود کارگران تشکیل شده، قرار می‌دهد. تعداد افرادی که به دلیل فعالیت‌های سندیکایی و یا شرکت در اعتصابات و اعتراضات صنفی به زندان محکوم می‌شوند طی یک سال اخیر بیشتر از پیش شده است و مدت زندان آن‌ها به‌شدت افزایش‌یافته‌اند. در حال حاضر فشار شدیدی از جانب نیروهای امنیتی و دادگاه‌های حکومت به تشکل‌هایی که توسط گروه‌های مختلف مزدبگیر به‌ویژه، کارگران و معلمان تشکیل‌شده‌اند وارد می‌شود تا آن‌ها را از ادامه فعالیت‌های سندیکایی بازدارند. هم‌اکنون بیش از ده تن از رهبران این تشکل‌ها در زندان هستند که اکثرشان بین ٣ تا ١٠ سال زندان محکوم‌شده‌اند. فشار اقتصادی و قرار داشتن دستمزد اکثریت کارگران و مزدبگیران زیر خط فقر و سقوط بیشتر ارزش دستمزدها همراه با افزایش شدید تورم در اثر پیامدهای تحریم‌های اقتصادی و اعمال سیاست‌های اقتصادی نئولیبرالی دولت و ناکارایی مدیریتی از یکسو و ادامه تعرض به قوانین حمایتی و اجتماعی مجموعاً موجب شدند تا هزاران اعتصاب و اعتراض کارگری در یک سال اخیر انجام شود. شمار زیادی از سازمان دهندگان این اعتصابات از کار اخراج و تعدادی از آن‌ها نیز به زندان و تحت شکنجه قرار گرفتند. به‌عنوان نمونه باید از اسماعیل بخشی و علی نجاتی دو تن از رهبران سندیکا و شورای کارخانه هفت‌تپه نام برد که به خاطر فعالیت‌های سندیکایی و شرکت در یک اعتصاب سه‌هفته‌ای به همراه سپیده قلیانی خبرنگار آزادی که برای تهیه گزارش اعتصاب در محل اعتصاب حضور داشت بازداشت و در زندان تحت شکنجه شدید قرار گرفتند. حق اعتصاب نیز به‌مانند حق تشکل توسط دولت ایران به رسمیت شناخته نشده است. کارگران ایران خواسته‌های مختلفی دارند که به خاطر آن‌ها در حال تلاش و مبارزه هستند. افزایش دستمزد، تضمین امنیت شغلی، رعایت ایمنی و بهداشت محیط‌های کار و غیره. ولی در حال حاضر مهم‌ترین خواسته کارگران برخورداری از حق تشکل، منع پیگرد فعالیت‌های سندیکایی و آزادی فعالین سندیکایی زندانی است."
Rapport sur la persécution des syndicalistes en Iran
Le gouvernement iranien persiste à refuser la reconnaissance des activités légale des syndicats et d’associations de travailleurs indépendants et à poser des obstacles aux actions des syndicats et organisations formés directement par les travailleurs eux-mêmes. Pendant l’année écoulée, le nombre de ceux qui ont été condamnés à l’emprisonnement au motif de leurs activités syndicales ou de leur participation à des grèves s’est accru de manière significative, et la durée de leur emprisonnement s’est vue augmentée. Actuellement, les forces de sécurité ainsi que le système judiciaire mettent sous pression les organisations formées par les enseignants et travailleurs, ceci dans le but de mettre fin à leurs activités. Des dizaines de responsables de ces organisations sont en prison ou en attente de procès. Les travailleurs ou les enseignants concernés ont été condamnés, pour la plupart d’entre eux, à des peines de prison de 3 à 10 ans.
Il y a eu depuis un an des milliers de grèves et de protestations de travailleurs, provoquées, d’une part, par la pression économique - les salaires en dessous du seuil de la pauvreté pour la plupart des travailleurs et en diminution effective par ailleurs, ainsi qu’une augmentation aigüe de l’inflation à cause des conséquences des sanctions économiques, des politiques économiques néo-liberales imposées par le gouvernement et de l’inefficacité de la gestion par ce dernier – et, d’autre part, par la violation continue des lois et règlements du droit social. Plusieurs d’entre les organisateurs de ces grèves ont été virés de leurs emplois et certains d’entre eux ont été emprisonnés et torturés. Par exemple, deux leaders du syndicat Haft Tappeh, MM. Ismail Bakhshi et Ali Nejati, ont été arrêtés et sévèrement torturés en prison, au motif de leurs activités syndicales et de leur participation à une grève de trois semaines ; il en a été de même pour le journaliste indépendant Sepideh Gholian au motif de ses reportages au sujet des grèves.
Le droit de faire grève, tout comme le droit d’organisation, n’est pas reconnu par le gouvernement iranien. Les travailleurs iraniens ont plusieurs exigences pour lesquelles ils sont en lutte, telles que : le droit de s’organiser et de faire grève, un salaire décent, la sécurité d’emploi, la santé et la sécurité au travail, l’élimination de la discrimination du genre, etc. A l’heure actuelle, cependant, les exigences principales des travailleurs sont : le droit de s’organiser sans crainte de poursuites judiciaires, et la libération des syndicalistes emprisonnés.
Parti de Gauche d’Iran (Fédayan du Peuple)- Belgique
1er mai 2019
گزارشگر: علی صمد
افزودن دیدگاه جدید