نپرداختن به چالش های اقلیمی و محیط زیست در COP24 بشریت را با خطر نابودی روبرو خواهد کرد
درخواست های اتحادیه ها از COP24
1- انتظارات و امیدها را با گذار عادلانه افزایش دهید
ما با زمین گرم روبرو هستیم، اگر دولت ها نتوانند به این آرزوها جامه عمل بپوشانند. با شیب امروز غیرممکن است که بشر بتواند به محدوده های توافق پاریس دست یابد. برای آن که محدودیت 2 درجه حفظ شود و جهان در کل به هدف 1.5 درجه برسد، آلودگی ها باید بلافاصله به مجموع صفر برسد، و قطعا نه فراتر از 2055 و 2070. مذاکرات COP24 باید ائین نامه توافق پاریس را تصویب و اجرایی نماید. این مقررات باید مشوق هایی را برای راه حل ها و تصویب قوانین و سیاست های اجرائی به مردم و صنایع عرضه نماید و با شفافیت کامل در کشورهای در حال رشد شرایط مناسب ایجاد نموده و برای اجرا از تعهدات مالی کشورهای توسعه یافته حمایت کند. آئین نامه باید شفاف و راهکارهای مفید برای اجرا داشته باشد. اتحادیه ها کار با حقوق مناسب در جهانی قابل زیست می خواهند. ساختن اعتماد از طریق گذار عادلانه به رسیدن به این اهداف کمک خواهد کرد.
2- بیانیه همبستگی و گذار عادلانه سیلسیا را امضا کنید
اتحادیه ها برای امضای بیانیه وزرا که در آن به "گذار عادلانه نیروی کار و ایجاد کار مناسب و با کیفیت در تعامل با اولویت های توسعه ملی" که در تفاهم نامه پاریس بدان تعهد شده بود، تلاش می کردند.
دولت لهستان که مدیر ناظر بر COP24 است یک بیانیه تحت عنوان "همبستگی و گذار عادلانه سیلسیا" را تهیه کرده است که می تواند این خواست های اتحادیه ها را در برگیرد. طرف های شرکت کننده باید با تعهد به قطعنامه پیشنهادی دولت لهستان - سیلسیا، برای گذار عادلانه یعنی حمایت از محیط کار مناسب، شرایط کاری قابل تحمل، کاهش فقر، توسعه آموزش حرفه ای، حمایت از اشتغال، تأمین اجتماعی، توسعه پایدار، و بازسازی اجتماعی بکوشند، و در مسیر کنش های مقدماتی برای رسیدن به تحول ملی و برنامه ریزی درازمدت به سوی سیاست های راهبردی در مسیر زندگی با استاندارد هائی برای آلودگی گل خانه ای در سطح صفر حرکت نمایند.
دولت ها باید برای رسیدن به این هدف از فرایند مشارکت تحت نمایندگی کارگران در گفتمان اجتماعی با حضور اتحادیه ها و سندیکاهای کارفرمایی و مشارکت جامعه مدنی استفاده نموده، تضمین نمایند که حقوق، اشتغال و بهزیستی کارگران و محیط اجتماعی انان در سطوح مورد توافق حفظ گردد.
3- تعهد به تأمین مالی برای توسعۀ با کربن-صفر، و حمایت از اقشار آسیب پذیر
تأمین امکانات مالی سنگ بنای ضروری برای رسیدن به سیاست های زیست محیطی است. از این رو امر لازم "تعادل در مجموع کربن صفر" بین شمال و جنوب بدون کمک های مالی به کشور های مجموعه جهانی جنوب قابل دستیابی نیست. دولت ها باید به تعهدات خود برای تأمین اعتبار تا یک صد بیلیون دلار در سال تا سال 2020 عمل کنند. تأمین اعتبار اقلیمی برای رسیدن به حدود تعیین شدۀ آلودگی های کربنی و توسعۀ فرایند های کاربردی در مقاومت زیست محیطی در ایجاد کار و اشتغال مناسب از الزامات قطعی در این لحظه است.
علاوه بر این، دولت های حاضر در مذاکرات COP24 باید به خواسته های ذیل تعهد دهند:
* یک برنامه عمل برای گذار عادلانه در چارچوب کنوانسیون سازمان ملل برای تغییرات اقلیمی (1)(UNFCCC) در همکاری با سایر سازمان های ذیربط مانند سازمان جهانی کار ILO برای جمع آوری و آنالیز استانداردهای کنش های بهینه جهت ارائه رهنمود به اعضای کنوانسیون در تأثیرات تغییرات اقلیمی در سیاست های اجتماعی و اشتغال الزامی است.
* گذار عادلانه را برای کارگران به عنوان یک زمینه دائمی در درون چارچوب اقدامات برای پاسخگویی به تغییرات اقلیمی توافق پاریس حفظ نمایید.
* همبستگی و گذار عادلانه در بیانیه سیلسیا را به عنوان بخشی از ارزشهای COP24 به رسمیت بشناسید.
* به سوء استفاده های شرم آور از منابع مالی زیست محیطی سبز پایان دهید. منابع جدید مالی بایستی برای جایگزینی نیاز مالی کشورهایی که از این منابع به طور غیرمنصفانه محروم شده اند تامین و تبیین گردد.
* منابع مالی کافی برای پیشبرد برنامه های پیش بینی شده در صندوق اقلیمی سبز را سریعاً تأمین نمایید.
[1]United Nations Framework Convention on Climate Change
افزودن دیدگاه جدید