رفتن به محتوای اصلی

با انتخاب خیومارا کاسترو، احساس امید جدیدی درهندوراس ایجاد شده است!

با انتخاب خیومارا کاسترو، احساس امید جدیدی درهندوراس ایجاد شده است!
مترجم:

توضیح مترجم: جمهوری هندوراس کشوری در آمریکای مرکزی است که به دلیل بی‌ثباتی سیاسی و بلایای طبیعی فراوانی که در سال‌های گذشته در آن روی داد، کمتراز دیگر کشورهای منطقه توسعه‌ یافته است. این کشور از غرب با گوانتاملا، از جنوب غرب با السالوادور و از جنوب شرق با نیکاراگوئه همسایه است. پیش از این هندوراس را با نام هندوراس اسپانیا می‌شناختند تا با کشور هندوراس انگلیس که این روزها نامش بلیز است، اشتباه نشود. این کشور از شمال با دریای کارائیب و از جنوب با اقیانوس آرام همسایه است. آب و هوای این کشور متنوع است و از گرمای استوایی تا آب و هوای سرد کوهستانی را می‌توان در آن یافت.

هندوراس تا ۱۰ سپتامبر سال ۱٨۲۱ مستعمره اسپانیا بود.

--------------------------------

سیاست در هندوراس: رئیس جمهور در هندوراس هم رئیس دولت است و هم رئیس حکومت. او معاونی دارد که در کارهای اجرایی به یاریش می‌آید. رئیس جمهور با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شود. او کابینه را انتخاب می‌کند. مجلس قاونگذاری این کشور ۱۲٨کرسی دارد که نمایندگانش با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شوند. انتخابات مجلس یک سال قبل از انتخابات ریاست جمهوری برگزار می‌شود.

اقتصاد در هندوراس: تولید ناخالص داخلی این کشور ۶۹/۲۴ میلیارد دلار است. دو میلیون و ٨۱۲ هزار نفر نیروی کار آن را تشکیل می‌دهند. نرخ بیکاری درهندوراس نزدیک به 28 درصد است و بیش از ٥۰ درصد از مردم آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۰۷ نرخ تورم در این کشور 4/6درصد بود. محصولات صادراتی این کشور شامل قهوه، میگو، موز، طلا، روغن خرما، میوه، خرچنگ و الوار است که به کشورهای آمریکا (۶.۷ درصد)، گوانتامالا (٥/ ۳ درصد) و السالوادور (۴/۳درصد) صادر می‌شود. محصولات وارداتی آن شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، مواد اولیه صنعتی، محصولات شیمیایی، سوخت و مواد غذایی است که از کشورهای آمریکا، گوانتامالا، السالوادور، کاستاریکا و مکزیک وارد می‌شود.

مردم هندوراس: جمعیت این کشور حدود ۹میلیون و ۹۰۰ هزار نفر و مساحت آن۱۱۱٨۹۰ کیلومترمربع است. امید به زندگی برای زنان ۷۱ سال و برای مردان ۶٨ سال است. ۹۷ درصد از مردم هندوراس مسیحی کاتولیک و سه درصد پروتستان هستند. زبان رسمی این کشور اسپانیایی است. ٥۷ درصد مردم هندوراس شهرنشین هستند.

درسال ۲۰۰۹ رئیس جمهور ترقی خواه آن زلایا طی کودتایی دست راستی با پشتیبانی امریکا برکنارشد. خانم کاسترو که ۱۲ سال پس از کودتا پیروز انتخابات شده است همسر آقای زلایا است.

پیروزی خانم کاسترو با پیروزی ائتلاف چپ در شیلی قطعا مستحکم خواهد شد.

***

در روز۲٨ نوامبر سال ۲۰۲۱، هندوراسی‌ها به صورت انبوه وارد حوزه‌های رای گیری شدند و به خیومارا کاستروسارمینتو زلایای چپگرا، اولین نامزد زن برای ریاست‌جمهوری رای دادند. پیروزی او ۱۲ سال پس ازکودتای ۲۰۰۹، که نظم قانونی و حاکمیت قانون در کشور را نابود کرد حاصل شد.

پیروزی کاسترو ضربه ای به قدرت الیگارشیک حزب ملی است، که کودتای ۲۰۰۹ را با کمک وزارت خارجه امریکا طراحی و اجرا کرد. کشور هرگز از اثرات کودتا بهبود نیافت، و در حقیقت، تحت حاکمیت حزب ملی، با افزایش خشونت و قاچاق موادمخدراوضاع خرابتر شد، درعین حال خوان اورلاندو هرناندز، رئیس جمهوردرحال خروج که مورد حمایت وزارت خارجه امریکا و دولت باراک اوباما بود، مستقیما از موسسات عمومی دزدی می کرد.

ورای دست داشتن خود او در فعالیت‌های جنایی رشوه خواری، هرناندزاجازه داده است جنایت و فساد در جامعه بی نواشدۀ هندوراس تقویت شود. زحمتکشان فقیر با بی چیزی مطلق و بی امانی مواجه هستند، سطح گسترده جنایت و خشونت بخشی از زندگی روزانه اند، و شرایط موجود اکثر زنان و کودکان را به مهاجرت جمعی وادار کرده است.

پیروزی حزب آزادی کاسترو به صورت قابل توجهی رای اعتراضی علیه حزب ملی و رای برای مرده بود: مرده اعتراض کننده هایی که در زمان کودتا و بعد در زمان انتخابات فریب آمیز سال ۲۰۱۷ کشته شده بودند، مرده آن‌هایی که در دفاع از رودخانه‌ها و زمین‌های اجدادی کشته شده بودند، مرده کسانی که به جنایت های بسیار دولت هرناندز، ازجمله وعده ساخت بیمارستان‌های صحرایی برای درمان کووید-19 که هرگز تحقق پیدا نکرد اعتراض کردند، مرده کسانی که جانشان را درطوفان‌های یوتا و اتا در دوران همه گیری، که همه خانواده ها را بی خانمان ساخت از دست دادند، و بدون کمکی از سوی دولت در کنار جاده ها یا پناهگاه‌های موقت در سواحل کارائیب زندگی می‌کنند.

این رای جوانانی هم بود که در دوران کودتا به سن رای دادن رسیدند. کاسترو بیشترین رای تاریخ هندوراس را برای ریاست‌جمهوری دریافت کرد، او از سوی جوانان انتخاب شد. پیروزی او پیروزی فمنیست‌های هندوراسی هم بود. ۲۰۰ سال پس ازاستقلال از اسپانیا و شصت و چها سال پس ازآن‌که مبارزه زنان درسال ۱۹٥۷ پیروزشد، هندوراس رئیس‌جمهوری زن خواهد داشت.

این پیروزی در زمان خشونت شدید علیه زنان درکشورو فرهنگ معافیت از مجازات در رابطه با زن کشی پرمعنی است. طبق گزارش بنیان لزبین سرخ، تنها در سال جاری 304 زن کشته شده اند، که تنها پنجاه پرونده مورد تعقیب قرار گرفته اند. از 399 قتل زنان دگرباش که از سال 2009 انجام گرفته است، ۱۲۳ نفر از قربانیان دوجنسی(ترنس)بوده اند. پشتیبانی کاسترو ازموضوع زنان و دگرباشان تغییری در کشوری خواهد بود که رئیس جمهوران سابق آن از آن روی برگردانده بودند.

دولت هرناندز در ژوئن سال ۲۰۲۱ از سوی کمیسیون حقوق بشر بین امریکایی به خاطر کوتاهی در تحقیق و پیگیری پرونده قتل ویکی هرناندز فعال ترنس مقصر شناخته شد. حکم خواهان تغییرسیستم آموزش و استقرار قانونی برای محافظت ازهویت‌های جنسی مختلف بود. در پرونده دیگری، جامعه کاریفونای پونتا پیدرو و ترینفودلاکروز، ایالت هندوراس، دولت هندوراس به خاطر به انقیاد درآوردن هندوراسی ها با خصوصی سازی و سرقت زمین‌های عمومی ناقض کنوانسیون 169 قانون جهانی کار شناخته شد.

پرونده های دیگری بدون هیچ حکم و اقدامی در دادگاه بایگانی شد... انتظار می رود ریاست‌جمهوری کاسترو هندوراس را به قبول هنجارهای حقوق بشر بین المللی برگرداند و نظم قضایی خود را احیا کند.

مهم ترین موضوع آن است که، پیروزی حزب ، یک پیروزی برای سازماندهی از پایین هندوراسی‌ها هم هست که از زمان کودتای 2009 سازماندهی و اعتراض را آغازکردند. این سازماندهی، در هر منطقه از کشور، شکل خود ویژه ای پیداکرد، از محافظت از رودخانه ها و زمین‌های اجدادی گرفته تا ایستادگی در برابر صنایع استخراجی، تا مبارزه برای سقط جنین وحقوق دگرباشان جنسی و قانون شناسایی جنسی، و اعتراض هرساله به تقلب.

کاسترو یک برنامه دموکراسی مشارکتی را مطرح کرده است که باید با یک مجلس قانون اساسی ملی برای بنیاد دوباره هندوراس - مطالبه ی بنیادی جنبش مقاومتی که پس از کودتای 2009 پدیدار شد- آغاز شود. این فرصتی برای پیش نویس یک قانون اساسی جدید است که باید بازتابی ازخواسته‌های همۀ هندوراسی‌ها، از جمه کسانی باشد مانند بومیان و جوامع گاریفونا( افراد دورگه افریقایی- بومی)، زنان، و دگرباشان جنسی هندوراسی که از لحاظ تاریخی فاقد محافظت‌های بسنده بوده اند.

رئیس‌جمهور کاسترو با چالش‌های متعددی رو در رو است، کم‌ترین آن ایجاد اتحاد و آشتی در جامعه ای است که از سوی کودتای مورد حمایت امریکا و حزب ملی درهم شکسته است. اول آن‌ که، صندوق‌های بخش عمومی از سوی دولت هرناندز خالی، و کشور در وضعیت اقتصادی فلاکت باری رها شده است. او باید مطابقت با قانون اساسی و حاکمیت قانون را بازسازی کند، و (در این راه) به ایجاد و حفظ حمایت برای یک گفتگوی ملی برای آشتی نیاز خواهد داشت.

بعد چالش وزارت خارجه امریکا و دسترسی آن به منطقه، نیروهای مخفی آن و جنگ مواد مخدر آن، و نیز دستورکارهای مزمن کمونیست ستیزی، الیگارش‌های محلی و منطقه ای، قاچاق مواد مخدر در خود منطقه، فقرشدید، بدهی خارجی، و بحران مهاجرت وجود دارد.

هیچ یک از این موضوع ها جدید نیستند، و نه تنها به هندوراس بلکه به تمام امریکای مرکزی آسیب می رسانند. اما، آن چه جدید است، احساس امیدی است که کاسترو تجسم بخشیده است. برای اولین بار دریک بازۀ زمانی بسیار طولانی، هندوراس رئیس‌جمهور مردمی دارد، که از سوی اکثریت هندوراسی‌ها در انتخاباتی قانونی انتخاب شده است، و جنبش ائتلافی هندوراسی‌ها را دارد که همراه با رئیس‌جمهورآماده است که به تحقق خواسته های خودشان کمک کند.

ژاکوبن

 

ژاکوبن

افزودن دیدگاه جدید

متن ساده

  • No HTML tags allowed.
  • نشانی‌های وب و پست الکتونیکی به صورت خودکار به پیوند‌ها تبدیل می‌شوند.
CAPTCHA
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید