درۀ عمیق آشکار در گزارش رسمی وزارت کار

امروز وزارت کار در گزارشی رسمی داده هائی را در بارۀ خط فقر و بیکاری در ایران در یکی – دوسالۀ اخیر انتشار داده است. داده های زیر تماماً از این گزارش رسمی نقل شده اند و نسبت به صحت و سقم آنها هم تردیدی نشده است:
.1    خط فقر در سال 1401 بر اساس برآوردها به 2 میلیون و 850 هزار تومان سرانه در ماه رسید.
.2    خط فقر در سال 1400 به 1 میلیون و 682 هزار تومان سرانه در ماه رسید.
.3    خط فقر در سال 1400 نسبت به سال 1399  رشد حدود 50 درصدی داشت.
.4    در سال 1400 "وضعیت رفاهی کل جامعه" بطور متوسط بهبود یافت.
.5    اما بهبود محسوسی در میزان رفاه گروه‌های پایین درآمدی به وجود نیامد.

با گذاشتن این داده ها در کنار هم و در کنار برخی داده های دیگر به چند نتیجۀ غیرقابل تفسیر می رسیم:
⦁    خط فقر در سال 1401 نسبت به سال 1400 رشدی حدود 70 درصد داشت.
⦁    با توجه به افزایش 15 درصدی حداقل دستمزدها در سال 1399 و 26 درصدی در سال 1400، این افزایش مجموعاً حتی پاسخگوی پسرفت در قدرت خرید مزدبگیران و زحمتکشان در یک سال هم نبوده است.
⦁    برابر تحقیقات انجام شده (از جمله: "مصرف بیشتر، رضایت کمتر: نارضایتی طبقۀ متوسط از سطح زندگی ارتقاء یافته در ایران"، محمد مالجو) متوسط هزینۀ خالص سالانۀ واقعی هر خانوار در ایران، که گزارش وزارت کار آن را وضعیت رفاهی کل می نامد، حداقل از سال 1371 تا 1396 افزایش داشته است. بنابراین افزایش مصرف دهکهای بالائی در جامعه چندان بوده است که نه تنها تشدید فقر در دهکهای پائینی و میانی را "جبران" می کرده بلکه موجب افزایش متوسط هزینۀ واقعی خانوار ایرانی هم می شده است.
این یعنی چندین و چند دهه است که درۀ میان فقر و ثروت در جامعۀ ما مدام عمیقتر و عمیقتر می شود، آن گاه گزارش رسمی وزارت کار این روند دردناک را وقیحانه این گونه بیان می کند: "بهبود محسوسی در میزان رفاه گروه های پائین درآمدی به وجود نیامد".