یکی از کارگران شرکت کنندە در اعتصاب سراسری دوم کارگران شرکتهای پیمانکاری در یادداشتی کە روز گذشتە در کانال تلگرامی (شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت) منتشر شد، گزارشی از روند این اعتصاب و نتایج آن را شرح دادە است.
نویسندە نامە کە خود از حامیان و شرکت کنندگان فعال اعتصاب و ادامە آن تا رسیدن بە پیروزی کامل بودە است، پس از شرح عقب نشینی کارفرمایان در مقابل اعتصاب و موافقت آنان با بخشی از درخواست کارگران برای افزایش ٧٩ درصد بە دستمزدها، معتقد است اگر اعتصاب بە صورت یک پارچە ادامە پیدا می کرد و کارگران پس ازموافقت کارفرمایان با افزایش ٢١ تا ٤٠ درصد بە دستمزدهای شان بە سر کار بر نمی گشتند، موافقت با افزایش ٧٩ درصد بە دستمزدها دور از انتظار نبود. "نقل بە معنی"
او سپس و بە درستی همین حد از عقب نشینی کارفرمایان را نتیجە و دستاورد اعتصاب می داند و می نویسد:" اینکه کارفرمایان در جاهایی از 21 درصد افزایش مزد به سی درصد و چهل درصد رضایت دادند زیر فشار اعتصاب بود و قدرت ما را نشان میداد. حالا همکاران میگویند اگر متحد تر عمل میکردیم میتوانستیم عقب نشینی جدی تری به آنها تحمیل کنیم و حتی اوضاع طوری بود مجبور میشدند که تا 79 درصد ها بالا بروند. بنا براین نفس همین عقب نشینی ها را باید به حساب دستاورد اعتصابات خود بگذاریم و سرمایه ای باشد برای دور بعدی اعتصاب و قدرتمند تر عمل کردن"
قبل از این نیز شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی، کە این اعتصاب بە دعوت آن انجام شد، گزارشهای مشابەای در مورد اعتصاب و پیامدها آن در میان نیروهای امنیتی را منتشر کردە بود.
در گزارشها و ارزیابی شورای سازماندهی و نویسندە یادداشت مسائل درست و دقیقی مطرح شدە و کوشش بە عمل آمدە تجربە اعتصاب بە مبارزان و فعالان کارگری منتقل شود. ولی در یک مورد مهم کە مربوط بە نقش تشکل و تشکلی کە با کمک آن بشود یک پارچگی اعتصاب را تا نیل بە مقصود کە از شروط اساسی هر اعتصابی است حفظ کرد بە نظر می رسد غفلت شدە است. این در حالی ست کە قدرت واقعی در تشکل پایدار است کە بروز و ظهور و معنی پیدا می کند.
اعتصاب سراسری قبلی نیز کە با دعوت و ابتکار شورای سازماندهی انجام گرفت دقیقا با دستاوردها و نتایج مشابەای خاتمە پیدا کرد. اما پس از مدتی پیمانکاران تلاش کردند زیر توافقات شان با کارگران بزنند و در تعدادی از شرکتها موفق بە این کار شدند.
در هر دو اعتصاب اکثر کارگران بە اعتصاب پیوستند و از آن حمایت کردند. مقاومت اعتصابیون در مقابل فشار و تهدید و بگر و ببندها هم مناسب و دلیل اصلی عقب نشینی کارفرمایان مقاومت و پایداری اعتصابیون روی خواستە هایشان بود. کارگران موفق شدند در اثر اعتصاب امتیازاتی بە دست آورند، اما حداقل در اعتصاب قبلی همە نتوانستند امتیازات بە دست آمدە را حفظ کنند. یک اشکالی باید در کار وجود داشتە باشد کە نتوانستند دستاوردهای خود را کە محصول یک اعتصاب گستردە طولانی بودند نتوانستند حفظ کنند این همان نکتەی مهم و اساسی است کە در گزارشهای شورای سازماندهی و یادداشت بە آن پرداختە نشدە است.
سازماندهی اعتصاب در یک واحد را هر نوع تشکلی از کمیتە اعتصاب گرفتە تا شورا و سندیکا می تواند انجام و بستە بە شرایط آن را رهبری کند. اما حفظ مطالبات هر اعتصابی بستگی بە وجود نوعی از تشکل پایدار در هر واحد معیین دارد.
هر سالە صدها و بلکە هزاران اعتصاب در کارخانە ها و موسسات مختلف انجام می گیرد و ظاهرا کارفرماها و دولت در موارد زیادی با خواستە های اعتصابیون، موافقت می کنند. اما پس از فروکش کردن اعتصاب زیر تمام قول و قرارهایشان می زنند و عدەای را نیز اخراج و زندانی می کنند. سبب اصلی این دور باطل کە دەها سال است ادامە دارد بیش از هر چیز فقدان تشکلهای پایدار و کارآمد در سطح هر واحد و در بعد سراسری است.
شورای سازماندهی گذشتە از اینکە خود را چگونە تعریف می کند، وقتی کە کارگران یک مجموعە و رشتە را خطاب قرار می دهد و از آنان دعوت بە اعتصاب می کند و سطح خواستهای آنها را هدف گزاری می کند، در واقع بە منزلە یک اتحادیە ی رشتەای عمل می کند. با این تفسیر، مانند همە اتحادیە ها برای پیشبرد مطالبات و اهداف خود بە شعب و زیر مجموعە های در تک بە تک واحدها نیاز دارد. بدون داشتن زیر مجموعە مسلم است کە نە می شود یکپارچگی اعتصاب را تا نیل بە مقصود حفظ کرد، و نە دست آوردهای اعتصاب را.
با این اوصاف در شرایط امروز ایران کە فعالیت اتحادیەای با مجازاتهای شدید روبرو است،شکل گیری این نوع تشکلها کە از بالا و بە صورت نامعمول انجام می شود، نە پدیدەای غیر معمول است و نە می شود انتظار داشت همە ی مشخصات یک تشکل اتحادیەای را کە در شرایط قانونی تشکیل می شود را داشتە باشد.
پاسخ مثبت کارگران ١١٠ شرکت پیمانی بە فراخوان اعتصاب اردیبهشت امسال شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نشان داد کە این تشکل بە رغم همە محدودیت های کە با آن مواجە بودە، در میان کارگران شرکتهای پیمانکاری جا باز کردە و با استقبال قابل توجهی مواجە است. این استقبال بە مراتب بیشتر خواهد شد اگر شورا بتواند زیر مجموعە های خود را بوجود آوردە و آن را گسترش دهد.
افزودن دیدگاه جدید