اعتراضات بازنشستگان تقریبا بە یک پدیدە همە روزە در کشور تبدیل شدە است. کمتر روزی را می شود سراغ گرفت کە یک یا چند گروە بازنشستە در شهرهای مختلف برای افزایش حقوق، بیمە کارآمد و سایر مطالبات رفاهی دست بە اعتراض نزنند. از بازنشستگان تامین اجتماعی، بازنشستگان مخابرات، فرهنگیان، فولاد، تا بازنشستگان کشوری هفتەای چند روز اعتراض خیابانی بر پا می کنند از آنجا کە اعتراض بازنشستگان باعث تعطیلی و توقف تولید و کار نمی شود، شدت برخورد سرکوبگرانە با اعتراضات بازنشستگان کمتر از شاغلین است و معمولا دولت با بی تفاوتی از کنار آن می گذرد و کمتر اتفاق می افتد کە مسئولین بە خواستە های آنها توجە کنند.
اما اعتراضات بازنشستگان تاثیر اجتماعی دارند و عدە زیادی از مردم کە شاهد اعتراضات آنها هستند بە اعتراض بازنشستگان توجە و نسبت بە آن احساس همدلی دارند، ولی کمک خاصی برای اینکە خواستهایی بازنشستگان گوش شنوایی در حکومت پیدا کند بە آنها نمی کنند. عدەای هم مایل بە کمک کردن هستند، ولی فکر می کنند کاری از دست شان ساختە نیست. اما راە هایی هست کە هم همکاران شاغل بازنشستگان و هم شهروندان می توانند بە پیشبرد اعتراضات و تحقق یافتن خواستە های بازنشستگان کمک نمایند.
یکی از راهکارها این می تواند باشد کە رهگذران و شهروندانی کە شاهد اعتراضی هستند چند دقیقەای بعنوان همراهی بە میان آنها بروند و دیگر شهروندان و دوستان خود را هم تشویق کنند در این کار مشارکت کنند. آنهایی کە عضو نهادهای مدنی و تشکلها هستند نیز اگر در این کار مشارکت کنند حتمی موثر است. خود بازنشستگان هم لازم است زمان تجمع های خود را طوری برنامە ریزی کنند کە گروە های مختلف بازنشستگان دیگر هم بتوانند بە عنوان همبستگی در تجمعات یک دیگر شرکت کنند.
تفاوت هایی بین مطالبات گروە های مختلف مثلا بین بازنشستگان کشوری و تامین اجتماعی، یا بین فولاد و مخابرات و غیرە اگر وجود دارد کە امکان برگزاری تجمع های مشترک را دشوار می کند، آنها می توانند بعنوان همبستگی در تجمعات هم مشارکت کنند.
افزایش حقوق های بازنشستگی و بیمە دو سوژە مشترک همە ی بازنشستگان است، حداقل روی این دو مطالبە مشترک می شود بطور مشترک اعتراض کرد. این وظیفە تشکلها و شبکە هایی کە اعتراضات را ترتیب می دهند است کە برای اقدامات مشترک کوشش نمایند.
تجمعات پراکندە هر چقدر هم گستردە باشند، مادامی کە جمعی نشوند بسیار کم اثر هستند. دولت در برنامە توسعە هفتم، گفتە می شود بودجەای برای اجرای همسان سازی تخصیص ندادە است. سهم حق بیمە کارگران را هم ٤٠ درصد بالا بردە است، سن بازنشستگی و بازنشستگی در کارهای سخت و زیان آور را پنج سال افزایش دادە است، حقوق بازنشستگی را با تغییر محاسبە پنج سال آخر خدمت، کاهش دادە است، قانونی درست کردە کە حق بیمە شما بجای رفتن بە صندوق تامین اجتماعی بە خزانە دولت ریختە شود. اینها همە کە روی سرنوشت همە ی شما ها چە شاغل باشید یا بازنشستە در حال و آیندە اثر منفی می گذارد، برای سازماندهی اقدامات اعتراضی مشترک و موثر کافی نیست؟
شما دارید برای همسان سازی و افزایش حقوق تظاهرات می کنید، غافلید کە دولت و مجلس خوابهای بدتری برای شما دیدەاند؟دستمزد کارگران و کارمندان را گفتند سالی یک بار و هر چقدر کە دولت خواست، اضافە می کنند. در بودجە سال آیندە می خواهند دستمزد و حقوق ها را فقط ٢٠ درصد اضافە کنند. وقتی کە بازنشستگان مخابرات، فولاد، تامین اجتماعی و بقیە اعتراض می کنند برای اینکە اعتراض شان جواب بدهد، از همە بیشتر وظیفە شاغلین این رشتە هاست کە با برگزاری اعتصاب همبستگی از همکاران بازنشستە و آیندە خود در زمانی کە بازنشستە می شوند حمایت کنند. این بازنشستگانی کە تظاهرات می کنند، اعتراض شان برای خودشان تنها نیست برای همکاران شان کە در آیندە بازنشستە می شوند هم هست.
اینها اگر عمل شوند بە همبستگی بین زحمتکشان و گروە های اجتماعی دیگر جامعە کمک و بە موثر واقع شدن مبارزات مساعدت می کند.
افزودن دیدگاه جدید