قلب مهربان دوست نام‌آشنا حسن درویش پور، در پی بیماری کاهنده‌ی جسم و جان، روز ۲۲ مهر ماه ۱۴۰۲ (۱۴ اکتبر ۲۰۲۳) از تپش بازایستاد و خبر تلخ این درگذشت، بسیاری را در اندوه نشاند.
حسن متولد دوم بهمن ماه ۱۳۲۹ در لاهیجان بود. او از همان نوجوانی به سودای رسیدن به یک ایران مهد عدالت اجتماعی، راه مبارزه علیه دیکتاتوری و تبعیض را برگزید و به هواداری از جنبش چریکی فدایی خلق برخاست.
درویش‌پور پرشور در آغاز دهه‌ی ۵۰ بخاطر فعالیت سیاسی آرمانخواهانه، بازداشت و مدتی را در زندان به سربرد. او با انتخاب شغل شریف آموزگاری و ادامه مبارزه فرهنگی و سیاسی در سطح شهر لاهیجان، شهری که به مردم و طبیعت آن عشق ویژه‌ای می‌ورزید، سریعاً در زمره‌ی فعالان سیاسی سرشناس زادگاه خود درآمد. بر همین پایه، او هم در ماه‌های پیش از انقلاب نقش موثری در راهپیمایی‌ها ایفاء کرد و هم بعد انقلاب به پشتوانه‌ی محبوبیتی که میان مردم شهرش داشت نقشی بارز در مبارزه علیه مرتجعین تازه به قدرت رسیده و سازمان‌دهی نیروها در محله‌های مختلف شهر بر عهده گرفت. پیامد این مبارزات مردمی، ابتدا اخراج از شغل معلمی مورد علاقه‌اش همچون بسیاری از همانندهای خود در سراسر کشور بود و سپس تحت پیگرد قرار گرفتن و دربدری‌ها که آرامشی برای وی و خانواده‌اش باقی نگذاشت. رنج و فشارهایی که نتوانست خللی بر اراده‌ی مبارزاتی‌‌اش وارد آورد.
حسن که حاضر نبود شهر و کشورش را ترک گوید، سال ۱۳۶۵ در مواجهه با خطر جانی، ناگزیر از ترک میهن شد و پس از یک سال مهاجرت به شوروی، مقیم آلمان گردید. وی دور از میهن نیز، از تلاش‌های روشنگرانه علیه حکومت ضد مردمی جمهوری اسلامی دست نکشید و تا واپسین دم حیات با انتشار نوشتجاتی فراوان در وبلاگ شخصی‌اش، به مبارزه‌ی فکری و فرهنگی در راه آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی ادامه داد. حسن درویش پور در عین جدی بودن در زمینه کار فکری و سیاسی، برای دوستان و اطرافیانش انسانی بذله‌گو و خوشخو و دوستی شیرین سخن شناخته می‌شد.
ما ضمن ابراز تاسف عمیق از فقدان حسن درویش پور و گرامی‌داشت نام و یاد مانای این انسان پرشور، اندوه سنگین وارده را به همسر و غمخوار او گیلان عزیز، به دختر پرمهرش ِگلا و پسر مهربانش گیلک صمیمانه تسلیت می‌گوییم و برای این عزیزان و دیگر بازماندگان حسن درویش پور شیفته‌جان، بردباری و تندرستی آرزو داریم.
مهدی ابراهیم زاده – تورج ابوذرخانی – پریسا احمدیان- مانی اخوان - فرید اشکان – محمد اعظمی – تقی اکبری – لیلی امین زاده - رضا باقری - یداله بلدی – مهرداد بهارآرا – امیر بهبودی - مهدی پرویز - ناصر پسانیده – مریم پورتنگستانی – حسین پورجانکی - ارسلان پورقباد – احمد پورمندی – ژاله تبریزی - رسول تیهوئیان – حسن جعفری – علی جلال - فردوس جمشیدی رودباری – رضا جوشنی – اصغر جیلو – حمید حسینی - ا.آزاد حمیدیان - نقی حمیدیان – خلیل حواری نسب - بهروز خلیق – توران دانا - بهمن درویشیان– ایرج دوستدار - ماشاالله رزمی – کاظم رستمی - رزا روزبهان - حسن زهتاب – رضا سرقینی – مریم سطوت - مسعود سفری نسب – سیامک سلطانی – اکبر سوری – کریم شامبیاتی - مسعود شب‌افروز - شمسی شفیع – فاطی شمس کهن – اسماعیل صفرزاده – مجید عبدالرحیم پور – فرزانه عظیمی – سرور علیمحمدی - اسفندیار غریبی - مهدی فتاپور - مسعود فتحی – احمد فلاح - ناهید قاجار – رحیم قیومی – صادق کارگر – اسفندیار کریمی - بهزاد کریمی – سیامک کلهر – مصطفی کمالی – حسن گلشاهی – سهیلا گلشاهی – نوید گلشاهی – علی لاریمی - سیروس مددی - یوسف محمدی – مصطفی مدنی – محمود معمارنژاد - منوچهر مقصودنیا –پروین ملک – امیر ممبینی - عنایت مودت – خسرو میرمالک ثانی - اشرف میرهاشمی- محمد رضا مهجوریان - حسن نادری – احمد نجاتی - رضا نجفی – فرخ نگهدار – داوود نوائیان - پرویز نویدی – ایرج نیری – مرتضی نیکی – جهان ولیان پور – مهشید یاسری - علی یکتا - توران همتی
افزودن دیدگاه جدید