رفتن به محتوای اصلی

"هیچ"

"هیچ"

یک کلمه که از زبان مردی متعصب،بنیاد گرا، مستبد وزیرک جاری شدو سرنوشت یک ملت را رقم زد. کلمه ای که نماد چهل سال حکومت خمینی وخامنه ای است.
"هیچ" نخستین کلمه ای بود که خمینی هنگام ورود به ایران در جواب این که بعد از این همه سال در بازگشت به ایران چه احساسی دارید ؟بر زبان جاری ساخت.
کلمه ای تلخ، که اساس شخصیت خشک، مذهبی و بنیاد گرای اورا تشکیل می داد .مردی که هیچ حسی و خواستی جز بر پا کردن یک حکومت اسلامی مستبد نداشت. یک حکومت شیعی! بسط و انتشار آن در جهان اسلام .خمینی سال ها با این فکر زندگی کرده و بند بند وجودش در تسخیر چنین حکومتی بود.
اودر رسیدن به این فکر خود از هیج گونه دغلبازی ،دروغ گوئی ، بند وبسط،جنگ ، سرکوب و کشتار ابائی نداشت. برای او نه علم ،نه تخصص ونه عرق ملی مفهومی نداشت.او تعبد عقب مانده ترین لایه های اجتماعی را ولو ساختگی بر تخصص علمان علم ومحترمان و خوشنامان جامعه ترجیح میداد وعدواتی تاریخی با ملیون و روشنفکران داشت.
برای او حکومت اسلامی وتداوم آن از "اوحب واجبات" بود. به قول خود "خدعه می کرد، بر دروغ خود لباس تقیه می پوشاند و زیر این عنوان هر منکر ناشایستی را انجام میداد، تا اسلامی را که او در آشیانه ای به نام ایران نهاده بود، حراست کرده و تکثیر نماید.
اوبنیان حکومتی را گذاشت که در تداوم خود، لزوما به حکومت امروز جمهوری اسلامی منجرگردید.شورای نگهبان ، ولایت فقیه،مرگ برامریکا شعار نابودی اسرائیل ، حزب الله همه وهمه آش در هم جوشی بود که اوپخت وبه جای نفتی که قرار بودسفره مردم را رنگین سازد بر سر سفره مردم نهاد و ملتی را گرفتارکرد .آشی که نان و آسودگی از کشور ومردم گرفت و سرزمینی که او هیج احساسی نسبت به آن نداشت را چنین در فلاکت برد وبه ویرانه ای مبدل کرد.
آنچه در این چهل سال اخلاف او انجام دادند و کشور را به این روز انداختند همه در راستای همان خواسته های خمینی بود که نیامده دهان دولت قانونی بختیار می کوبید و مردم نشئه انقلاب و ما بخش عظیم روشنفکران انقلابی برای او هورا می کشیدیم. زمانی که ولایت فقیه و دامنه اختیارات آن در قانون اساسی کشور گنجانیده می شد، اعتراضی صورت نگرفت. ما به کشتار هویدا، وزیران و امرای ارتش بدعتی که خمینی نهاد، اعتراضی نکردیم؛ کاری که حکومتگران بعد از او، آن را ادامه دادند.
دستگاه تواب سازی لاجوردی در زمان خمینی راه افتاد سرکوب احزاب، تشکیل هیئت مرگ آن اعدام های وحشتناک دهه شصت گور های دسته جمعی محصول حکم کتبی خمینی بود. دور زدن همان نیمچه قانون اساسی در زمان خمینی آغاز شد . بازرگان چاقوی بی دسته گردید. مجلس عزل بنی صدر به مشتی ذوب شدگان نان به نرخ روز خور در ولایت خمینی مبدل شد.امری که تا امروز ادامه دارد.
دانشگاه ها به حکم خمینی بسته شدند و هزاران استاد و دانشجوی با سواد و آگاه اخراح گردیدند، تا جای بخش زیادی از آنها را دانشجویان سهمیه ای و استادان ریش دار قاشق بر پیشانی نهاده بی سواد پر کنند. بخش اندک باقی مانده و تسویه نشده نیز در سکوت دلگیر، ناشناس به کار خود با ترس ولرز ادامه دادند.
کدام امر انسانی مبتنی بر قانون ، مبتنی برمتخصصان ، برنامه ریزان و آگاهان عرصه سیاست وجامعه در زمان خمینی در حکومت زیر نظر او صورت گرفت که ما امروز از سرکوب، کشت کشتار ، دروغ وفساد .نبود یک دولت کارا ،عدم برنامه ریزی و سپرده شدن کار های مملکت به دست مشتی متملق حلقه زده بر دور خامنه ای و بیت او انتقاد می کنیم؟
کدام کار خامنه ای نظیر کار خمینی نیست؟ همان لجاجت، کینه ورزی، استبداد و خود را به عنوان امام ویا ولی فقیه دانستن که اختیاری فرای قانون حتی احکام اسلامی میدهدT ادامه دارد.
منتظری جانشین و نزدیک ترین فرد به خمینی توسط او خانه نشین شد! حال خانه نشینی موسوی توسط جانشین خمینی چه جای سئوال دارد ؟ جای هیچ نقد و گلایه ای نیست!
هر آن چه که امروز در این حکومت پیش می رود نتیجه همان آری نا بخردانه ای است که در نخستین صندوق آری به جمهوری اسلامی انداختیم و سرنوشتی چنین تلخ را رقم زدیم .این کشتار های وحشیانه آبان ما این سرنگون کردن هوا پیمای مسافر بری و دروغ گفتن ، این کتمان در باره حضور کرونا و یکه تازی آخوند ها در قم و فاجعه ای که صورت گرفته، همه از همان "هیچ " نخستین، همان بی حسی عمیق نسبت به مردم و سرنوشت این سر زمین نشات می گیرد. نتیجه همان خدعه ونیرنگی است که خمینی آن را به کار بست و پایه گذاری کرد.
حکومتی را که توان سرکوب میلیونی جنبش سبز و کشتار وحشیانه صد ها شهر در خیزش آبان ماه را دارد! قادر به تأمین هزینه میلیارد ها دلار در سوریه، لبنان ، یمن و
فلسطین است و موشک بر پایگاه امریکا می کوبد؛ اما در مقابله با سیل، زلزله، و این فاجعه اپیدمی کرونا چنین نا توان و فاقد کار آئی است. حتی برای تأمین ساده ترین وسایل ایمنی!
در سوریه و عراق هل من مبارز می گوید. در ایران هل من ناصر ینصرنی!
افسوس که فریاد رسی نیست صندوق دولت خالی، راه های مودت جهانی بسته و اعتماد اجتماعی فرو ریخته است .محتکران در کار، کار آمدان و دلسوزان در کنج و آزادگان دربند!
دردا که آن شور ساختن روزهای انقلاب بعد چهل سال جای خود را به نا امیدی ،یاس و نفرتی داده است که حکومت گران در دل مردم کاشته اند .مردمی رنج کشیده در دراز نای تاریخ این سر زمین. مردمی منتظر برای یک بر آمد دیگر!

افزودن دیدگاه جدید

متن ساده

  • No HTML tags allowed.
  • نشانی‌های وب و پست الکتونیکی به صورت خودکار به پیوند‌ها تبدیل می‌شوند.
CAPTCHA
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید