ژوئیه 2025

لاسال با افکار پیشا مارکسیستی خود میگفت در انقلاب فرانسه مرحله جدیدی از تاریخ شروع شد و ایده طبقه کارگر تبدیل به اصل حاکم گردید. او میگفت قانون اساسی دلیل موضوعات حقوقی نیست بلکه موضوع قدرت و سلطه است، قانون اساس واقعیت یک کشور در روابط قدرت است که در آن کشور حاکم میباشد.

در این روزهای سرشار از نگرانی و  اضطراب بعد از جنگ، ما شاهد هستیم که نظام استبدادی ج.ا در واکنش به از خودگذشتگی‌ها و همبستگی ملّی، به‌جای تکریم در مقابل مقاومت مردم، که تغییر سیاست و تلاش برای ایجاد امنیت و رفاه اجتماعی را طلب می‌کند، شدیدتر از گذشته اقدام به دستگیری دگراندیشان، کنشگران حقوق بشر/مدنی، پناهجویان افغانی تبار و صدور احکام اعدام جدید را در دستور کار خود قرار داده است!

آفتابِ داغ
پهن شده بر بام شهر
در چشم انداز جادهِ بی انتها
سراب است دنیا
در سکوت سایه ها
چه بلایی آمده سر ما!
خشکیدن دریاچه ها وُ...تالابها
بر لبانِ تشنه زاگرس
خشگیدنِ بلوطها
آه...خوزستان،
سرزمین نخلهایِ سوخته

رهبران شرکت‌کننده بر لزوم شکل‌گیری یک قرارداد اجتماعی جدید تأکید کردند که در آن مردم در مرکز سیاست‌گذاری قرار گیرند و نقش دولت در تضمین حقوق شهروندان تقویت شود. رئیس‌جمهور اروگوئه با اذعان به نارسایی‌های دموکراسی گفت: “من راهی جز دموکراسی نمی‌شناسم که در آن مردم ساده بتوانند در تصمیم‌گیری‌ها نقش داشته باشند

مطالب این شمارە:
عدم همراهی مردم با تجاوزگران خارجی، بە معنی حمایت از رژیم نیست - صادق کار
تحول اندیشه در بارۀ فقر: بررسی تعاملات بخش دوازدهم - نوشتۀ راوی کانبور Ravi Kanbur و لین اسکوایر Lyn Squire
کارگران دنبال نان، سرمایە داران دنبال بی حقوق سازی مطلق کارگران - صادق
آلمان؛ کنفرانس اتحادیه‌های کارگری علیه نظامی‌گری گسترده
مجلس چهار درصدی ها و سفرهای خالی کارگران - ع امید

و...

مادست می زنیم وهورا می کشیم'
وبر می گردیم به خانه هایمان'
تا آماده شویم برای جنگ.
به خاطر صلح'غذا'پناهگاه وآرمیدن.
شما دست تکان می دهید.
تانور باران شوید

شاملو در هر عرصه‌ای که گام نهاد، مهر و نشان خود را بر آن زد. در فضای مطبوعاتی، هرگاه در نشریه‌ای، حتا گمنام، قلم زد یا فضایی در اختیار گرفت، زودا که آن نشریه بدل به ساحتی نو و درخشان شد. گرچه همواره سلطه‌ی خفقان ناشی از سانسور، در تمام سال‌های زندگی او، آن نشریات را به ورطه‌ی تعطیلی کشاند.

مریوان، در حرکتی کم‌نظیر، خانه به خانه، کوچه به کوچه، توسط توده‌هایی که خود را سازمان داده بودند، تخلیه شد. اما این ترک شهر، عقب‌نشینی نبود؛ این یک مانور آگاهانه بود برای ادامه‌دادن نبرد طبقاتی در شکلی دیگر. تصمیم به کوچ، تصمیمی تاکتیکی بود برای حفظ نیرو، برای زنده‌ماندن ایده‌ای که در دل آن شهر شکل گرفته بود:

بابت افت فشار آب در بعضی مناطق، از مردم عذرخواهی می‌کنم؛ آب نیست و چاره‌ای جز این نداریم.» این عذرخواهی عباس علی‌آبادی، وزیر نیرو است.
علی‌آبادی حالا بابت قطعی آب از مردم عذرخواهی می‌کند. این بدان معناست که تاوان بی‌تدبیری دولت‌های پیشین و دولت کنونی در حوزه آب را باید مردم بپردازند و حالا باید قطعی آب را در کنار قطعی برق (که به آن عادت کرده‌اند) تحمل کنند. وزیر نیرو در حالی از قطعی آب عذرخواهی می‌کند که پیش از این (21 تیر) شرکت آبفا قطعی را تنها یک ادعا دانسته و آن را تکذیب کرده بود.

آنانی که دل در گرو تغییر در چارچوب همین نظام با چنین ساختاری دارند و برگزاری رفراندوم در چارچوب موجود را راه برون رفت از این شرایط میدانند باید با خود صادق باشند و از خود بپرسند آیا چنین حاکمیتی با چنین ساختار و دیدگاهی قابلیت برگزاری همه‌پرسی از مردم را دارد؟ آیا میتوان تصور کرد که حکومت ملایان و سرداران با علم به اینکه اکثریت قاطع مردم خواهان پایان دادن به حاکمیت آنان است موجویت خود را به همه‌پرسی بگذارند و به نتیجه آن پایبند بمانند؟