دو سال از حمله‌ی روسیه به اوکراین گذشت. در این دو سال بخش بزرگی از اوکراین ویران شده‌است. هزاران تن جان باخته‌اند و میلیون‌ها تن دیگر آواره و بی‌خانمان شده‌اند. دولت روسیه هم چنان به اشغال خاک اوکراین و انضمام بخشی از این کشور بر خاک خود ادامه می‌دهد. آخرین اقدام آن اشغال آودیوکا است. شهری که بخش بزرگی از آن به ویرانه تبدیل شده‌است. تاثیرات و خسارات انسانی و مالی این جنگ برای هر دو کشور تا کنون فاجعە‌بار بودە است. تعداد قربانیان این جنگ از هر دو طرف، هنوز کاملا روشن نیست، اما فشار ناشی از ادامه‌ی آن در روسیه هم قابل رویت است، مخالفت با این جنگ جرم اعلام شده‌است و مخالفان با خطر بازداشت و زندان مواجه‌اند.
دولت اوکراین در این دو سال به مقابله با تهاجم روسیه و دفاع از یکپارچگی این کشور برخاسته و در این مقابله، از حمایت مالی و تسلیحاتی دول غربی برخوردار است. در آستانه‌ی آغاز سومین سال جنگ هم تعدادی از رهبران غرب در کیف پایتخت اوکراین گرد آمدند تا پشتیبانی خود را از دولت اوکراین در برابر تهاجم روسیه اعلام کنند. اوکراین به ادامه‌ی این حمایت‌ها شدیدا نیازمند است و بدون دریافت کمک‌های گستردە‌ی غرب نمی‌تواند جنگ را ادامە دهد.
در این مدت، دو کشور گامی جدی در جهت مذاکره برای آتش‌بس و پایان دادن به جنگ برنداشته‌اند. هرچند در آغاز جنگ، تلاش‌هایی با وساطت ترکیه و برخی مقامات وقت دولت اسرائیل صورت گرفت که به مذاکرات استانبول معروف شد، اما این گفت‌وگوها مورد استقبال قرارنگرفت و توافق‌های طرفین به اجرا در نیامد. اوکراین بر خروج کامل نیروهای روسیه از سرزمین خود تاکید دارد و خواستار عقب‌نشینی روسیه از خاک این کشور است و روسیه هم‌چنان از به‌رسمیت شناختن استقلال اوکراین در مرزهای سرزمینی آن سر باز می‌زند. راه مذاکره عملا بسته شده‌است.
روسیه جنگ در اوکراین را برای جلوگیری از گسترش ناتو به سوی مرزهای خود آغاز کرد. اما نه تنها این جنگ مانع این گسترش نشد، بلکه موجب شدت گرفتن آن، میلیتاریزه شدن بیشتر اروپا و تحکیم موقعیت ناتو در این قاره شد. اکثر همسایگان روسیه اکنون عضو ناتو هستند. این جنگ به انزوای بیشتر روسیه در میان کشورهای اروپایی منجر شده و شریان‌های اقتصادی آن با این قاره را تحت تاثیر قرار داده‌است و در عمل، به یک جنگ فرسایشی خطرناک تبدیل شده‌است.
جنگ در اوکراین بعد از اوج‌گیری تنش در خاورمیانه و جنگ اسرائیل در غزه اندکی از توجه جهانی خود را از دست داده‌است، اما هم‌چنان مهم‌ترین کانون تنش میان روسیە و ناتو است.
ما از همان آغاز، حمله‌ی روسیه به اوکراین را تجاوزگرانه دانسته، بر قطع فوری جنگ، به‌رسمیت شناختن یکپارچگی سرزمینی اوکراین، آغاز گفت و گو برای صلح و رسیدن به توافق بین دو کشور تاکید کردیم. اما جای تاسف است که بعد از دو سال چشم انداز روشنی برای رسیدن بە توافق دیدە نمی‌شود. و تلاش چندانی هم در این جهت صورت نگرفته‌است. اکنون هم در آیندە‌ی نزدیک تمایلی قوی برای مذاکره جهت پایان دادن به این جنگ دیده‌نمی‌شود.
قطع جنگ در اوکراین یک ضرورت مبرم است. هیچ توجیهی برای ادامه‌ی این جنگ وجود ندارد. آتش بس با چشم انداز صلح، تنها راه اجتناب از ویرانی و کشتار بیشتر و خطر گسترش جنگ بە کشورهای دیگر است. وظیفه‌ی سازمان ملل و دیگر نهادهای مدافع صلح است که در جهت پایان دادن به این جنگ اقدام کنند و طرفین را برای آتش‌بس و مذاکره زیر نظر نهادهای بین‌المللی ترغیب نمایند. اقدام عاجل نهادهای مدافع صلح و به‌خصوص سازمان ملل متحد در ایفای نقشی فعال برای پایان دادن به این جنگ یک ضرورت است.
امروز بیش از هر زمان دیگری جهان نیازمند جنبشی برای اعاده‌ی صلح است، چه در اوکراین چه در خاورمیانه و چه در هر کجای جهان!
افزودن دیدگاه جدید