کشمکش سرکردگان جناح های سرمایە داری بر سر تصاحب کاخ ریاست جمهوری در حالی ادامە دارد و طرفین دعوا از هیچ ترفند و نیرنگی برای کشاندن مردم پای صندوق انتخابات فرمایشی پرهیز نمی نمایند کە اعتراضات کارگران و بازنشستگان فارغ از این کشاکش ها همچنان بی وقفە ادامە دارد و کاندیداهای دو طرف چشم بر آنها و مطالبات شان بستە اند و بندرت و بطور مشخص در مورد تظاهر کنندگان و خواستە هایشان صحبت می کنند.
این در حالی است کە طی همین مدت کوتاە اقداماتی علیە حقوق کارگران توسط ادامە دهندگان دولت رئیسی و مدعیان عدالتخواهی و نهادهای حکومتی جریان دارد و آنها تلاش می کنند با استفادە از فرصت انتخابات فرمایشی تە ماندە قوانین حمایتی محدودی را کە ماندە، از میان بردارند. کاهش شدید حق سنوات و تائید آن توسط دیوان عدالت ستیز اداری کە خبر آن سە روز پیش منتشر شد تنها یک نمونە از تازە ترین اقدامات جریاناتی است کە جلیلی آنها را نمایندگی می کند. جریانی کە در تبلیغات انتخاباتی خود از عدالت دم می زند اما طی سە سالی کە دولت را در اختیار داشتە هیچ بە غیر از بی عدالتی در حق آنهایی کە رئیسی و جلیلی بە دروغ مدعی حمایت از آنها بودە و هستند نکردە است. لغو تە ماندە قوانینی کە اندکی حقوق برای کارگر قائل شدە، کاهش دستمزدهای زیر خط فقر، کاهش حقوق بازنشستگی، افزایش سن بازنشستگی، تعدیل قانون بازنشستگی در کارهای سخت و زیان آور تشدید سرکوب و زندانی کردن رهبران تشکلهای مستقل کارگران و معلمان، افزایش سهم بیمە شدگان از درمان و دارو، افزایش جمعیت زیر خط فقر، گران کردن قیمت نان و افزایش نجومی هزینە مسکن، تشدید روند خصوصی سازی ، تشدید غارت سرمایەهای تامین اجتماحی، حذف سوبسید بسیاری از کالاهای اساسی. اینها بخشی از کارنامە سیاە این جریان هستند. با وجود این کارنامە سیاە نهایت بی شرمی و فریبکاری است کە کاندیدای این جریان دم از عدالت و عدالتخواهی بزند
اما در جریان مقابل و مخالف مدعیان عدالتخواهی در آنجا کە بە حقوق کارگر بر میگردد برخورد آنها در مقاطعی کە ادارە دولت را بە عهدە داشتەاند، بهمین اندازە سیاە و نعل بە نعل مشابە دارودستە رئیسی و جلیلی بودە است. هر دو کاندیدا نیز اذعان دارند کە می خواهند برنامە هفتم توسعە یا در واقع همان سیاستهای تا کنونی را بە پیش ببرند و پزشکیان هم گفتە است اشکال از برنامە نیست از نحوە پیشبرد آن است. در تبلیغات و مناظرە های دوطرف، هیچکدام از حق تشکل، از متناسب سازی دستمزد با هزینە های زندگی، از آزادی رهبران زندانی کارگران و معلمان، از لغو قراردادهای اسارت آور موقت، از لغو کار پیمانی، از رفع تبعیض علیە زنان، از چارە اندیشی برای ملیونها کودک کار و خیابانی، از ٤ میلیون کودک و نوجوان بازماندە از تحصل و ٣٠ میلیون جمعیت زیر خط مطلق فقر حرف نمی زنند. علت اش هم غیر از این نیست کە هیچکدام از این مسائل در اولویت هیچکدامشان قرار ندارد. برعکس اما هر دو جریا تا دلتان بخواهد سنگ صاحبان سرمایە را بە سینە می کوبند و دغدغدە هر دو معطوف بە حمایت بیشتر از جناح هایی سرمایەداری است کە آن را نمایندگی می کنند. بهمین جهت با اطمینان و بە حکم تجربە و پیشینە معلوم می شود کە در این دورە نیز کشمکش اصلی بین جناح های سرمایەداری بر سر فرادستی در قدرت است و بە هیچ وجە بر خلاف القئاتی کە از سوی طرفین برای منحرف کردن اذهان از واقعیت انجام می گیرد، نتیجە این کشمکش بە هر صورتی کە از کار درآید نە ربطی بە حقوق کارگر و عدالت و آزادی ندارد. بی جهت نیست کە کارگران و بازنشستگان در چند هفتەای کە این معرکە جریان داشت فریب تبلیغات دروغین کاندیدادها را نخوردند و بدون وقفە بە اعتراضات خود ادامە دادند، بلکە با دادن شعار"ما دیگە رای نمی دیم، عدالتی ندیدم" و دادن بیانیە هایی از طرف تشکلها و رهبران خود عدم شرکت در معرکە صاحبان قدرت را اعلام کردند. با این اوصاف طبقە کارگر نە در این مضحکە شرکت می کند و نە برایش چندان تفاوت دارد کە کاندیدادی کدام طیف سرمایەداری از جعبە جادویی شعبدە باز بازی بیرون بیاید. برای کسانی کە حتی داشتن تشکل را برایشان ممنوع کردەاند و رهبران شان را بە بند کشیدەاند، "انتخابات"اصولا موضوعیت ندارد.
افزودن دیدگاه جدید