بار دیگر اخباری دال بر اذیت و آزار مهاجران زحمتکش افغانستانی در رسانه‌های مجازی و برخی روزنامه‌ها منتشر شده‌است. بر اساس این اخبار در برخی مناطق، که مهاجران افغانستانی زندگی می‌کنند، عدهای تحریک شده با چاقو و قمه به جان این مهاجران افتاده و تعدادی از آنان را زخمی نموده‌اند. اخبار و اطلاعات منتشر شده حاکی از آن است که در این‌گونه موارد، نیروی انتظامی عمدتا به جای دخالت و ممانعت از تهاجم، بر صحنه‌ی این تعرض‌ها فقط نظارت می‌کند. فقط طی چند روز اخیر بیش از ۲۰ تن از شهروندان افغانستانی در منطقهی ۱۵ تهران مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته و برخی از آن‌ها به‌شدت زخمی شده‌اند. این قبیل تعرض‌ها در مناطق دیگر نیز رخ داده‌است. هم‌چنین اتباع افغانستان در محله‌ی فرحزاد تهران، توسط تیپ دوم یگان ویژه‌ی تهران بزرگ جمع شده اند. در بسیاری از مناطق، اهالی افغانستانی، به‌دلیل فشار و تهدیدهای زیاد، نمی‌توانند از خانه‌های خود بیرون بیایند. در مناطقی نیز در سایر نقاط ایران، مالکین برای نپذیرفتن مهاجران افغانستانی زیر فشار قرار گرفته‌اند و از آن‌ها خواسته شده‌است که مسکن به آن‌ها اجاره ندهند و اگر آن‌ها جائی ساکن هستند، برای تخلیه مهلت تعیین کنند.
جمهوری اسلامی به دلیل بی کفایتی خود در اداره‌ی جامعه، حضور مهاجران افغانستانی را علت مشکلات مردم وانمود می‌کند و عملا این مهاجران زحمتکش و رانده شده از دست طالبان را عامل تشدید فقر، بیکاری، گرانی، کمبود مسکن و فلاکت عمومی مردم ایران و افزایش جرم و جنایت معرفی می‌کند. در حالی‌که بنا به برخی آمارها، در شهر تهران که مهم‌ترین منطقهی حضور مهاجران افغانستانی در ایران است، جرم و جنایت افغانستانی‌ها نسبت به خود ایرانی‌ها ۳۰ به ۷۰ است. بیشتر جرایمِ مربوط به این ۳۰ درصد نیز متوجه خود مهاجران است و ایرانی‌ها را شامل نمی‌شود. مهاجران افغانستانی طی سال‌های اقامتشان در ایران، هرگز مشکل قابل ملاجظه‌ای برای مردم ایران ایجاد نکرده‌اند. نیروی مشکل‌ساز برای مردم ایران و مهاجران افغانستان، خود جمهوری اسلامی است که نه تنها مردم ایران را بر اساس ایدئولوژی خود و تبعیض سازمان‌یافته درجه‌بندی کرده‌است، بلکه مهاجران افغانستان را نیز با همین معیار‌ها می‌سنجد و با ایجاد لشکر فاطمیون از میان این مهاجران، جان و امنیت آنان را به خطر انداخته و بسیاری از آنان را در ماجراجوئی‌های منطقه‌ای خود به کشتن داده‌است.
کارگران و زحمتکشان در سراسر دنیا تولید کننده‌ی ثروت‌اند و در هیچ نقطه‌ای در دنیا عامل فقر و بیکاری نیستند. تبلیغات شرم آور حکومتیان و ناسیونالیست‌های افراطی می‌بایست توسط جریانات سیاسی چپ، آزادیخواه و فعالان جنبش مدنی افشا شود. کارگران و زحمتکشان مهاجر افغانستانی، حق دارند مثل شهروندان ایرانی از حقوق انسانی‌شان بهره‌مند شده و حقوق شناخته شده آن‌ها در کنوانسیون‌های بین‌المللی برای مهاجران و پناهندگان، به رسمیت شناخته شود. این مهاجران در ایران عموما به دلیل اهمال حکومت در تامین حقوق انسانی آن‌ها، به شکل غیرقانونی زندگی می کنند و بدون حمایت دولت ایران، به حال خود رها شده و عمدتا به کارهای سخت مشغول‌اند و همواره نگران بازگرداندن به کشورشان هستند.
حزب چپ ایران از جریانات سیاسی، نهادهای حقوق بشری، انجمن‌های دموکراتیک و مردم شریف ایران تقاضا دارد، که نگذارند عدهای تحریک‌شده و نادان با رفتارهای نژادپرستانه‌ی خود، چهره‌ی انسانی مردم ایران را خدشه‌دار کنند. ما وظیفه داریم از حق و حرمت مهاجران افغانستانی دفاع کنیم. مردم ایران و افغانستان، دیوار به دیوار همدیگر زندگی می‌کنند، زبان، فرهنگ و تاریخ مشترک دارند. وظیفه‌ی اخلاقی و انسانی ماست که از حقوق مهاجران و پناهجویان افغانستانی پاسداری کنیم.
هیئت سیاسی - اجرائی حزب چپ ایران
۹ مرداد ۱۴۰۳ - ۳۰ ژوئیه ۲۰۲۴
.
افزودن دیدگاه جدید