فاجعە کشتە و مصدوم شدن دەها کارگر بە واسطە عدم رعایت قوانین و آیین نامە های ایمنی و اخبار و گزارشاتی کە حول و حوش جان باختن ٥١ معدن چی منتشر شد، بە غیر از این کە پردە از استثمار بیرحمانە و وحشیانە حاکم بر روابط کار و سرمایە در رژیم اسلامی برداشت و گوشە هایی از آن را در معرض دید و قضاوت جامعە قرار داد، باعث نگرانی صاحبان کار و سرمایە و حامیان حکومتی و غیر حکومتی آنان نیز شد و تعدادی از آنان را بر آن داشت بە توجیە این فاجعە قابل جلوگیری بپردازند بلکە جهت افکار عمومی را از قضایا منحرف کنند.
"محمد صادق جنان صفت" یکی از کسانی کە فضای بعد از فاجعە برایش خوش نیامدە ونگران اش نمودە در اشارە بە فضای بوجود آمدە در یادداشت کوتاهی کە در روزنامە دنیای اقتصاد منتشر شد تلویحا انگشت اتهام را بسوی مارکسیستها گرفت و نگرانی خود را چنین بە تصویر کشید:
"بررسی ادبیات به کار رفته از سوی بیشتر کسانی که دلشان از این حادثه دلخراش به درد آمده یا مسوولیتی مرتبط دارند نشان می‌دهد مثل ریگ به سرمایه‌داران ناسزا میگویند و موجی راه افتاده است که باردیگر سرمایه‌داران زالوصفت، استثمارگر، کسی که مال‌اندو‌زی را بر انسانیت ترجیح می‌دهد و بدتر از اینها معرفی می‌کنند.. هیجانی کردن فضا برای سرمایه‌داران به دلیل حادثه پر از درد و رنج معدن طبس و گمراه‌سازی ذهنی جامعه را در دستور کار کارشناسی قرار داده و بهترین راه نیز تهیه یک گزارش ملی همه‌سویه است. "
آقای اصلاح طلب طوری صحبت می کند کە انگار مسئولیت فجایع کنونی مارکسیست ها و کسانی هستند کە تحت تاثیر اندیشە های آنان هستند. بە مارکسیستها و فراتر همە ی دگر اندیشان اصلا کی شما فرصت دادید نفس بکشند. بیشتر شان را شما یا کشتید و قلع و قم کردید یا وادار بە مهاجرت کردید، وضعیت امروز کشور و باندهای مافیایی حاکم نتیجە عملکرد خود شما هاست. بلە مارکسیستها و چپ ها هموارە حتی بە قیمت آزادی و فدا کردن جان خود از حقوق و رفاە مردم زحمتکش و ندار و تحت استثمار شما دفاع کردە و می کنند و از این بابت نە پشیمان و شرمندە و نە بە کسی بدهکار هستند. این اربابان تازە بە دوران رسیدە کە دو سوم مردم این کشور ثروتمند و غنی را محتاج نان روزانە شان کردەاند و برای خودشان زندگی های اشرافی درست کردەاند، زیر سایە حکومت شما بە اینجا رسیدەاند کە حتی امنیتی جانی هم برای کارگرانی کە استثمارشان می کنند باقی نگذاشتەاند.
روزنامەای محافظە کار و میانە رو انتخاب کە احتمالا بە اندازە آقای جنان صفت روزنامەای ضد مارکسیستی است و تحت تاثیر افکار مارکسیستی هم نباید قرار گرفتە باشد در این ماجرا بر خلاف آقای جنان صفت یک طرفە بە قاضی نرفت و نوشت:
یک مقام مسئول کارگری به انتخاب گفت: قصور کارفرما و پیمانکار در حادثه معدن_طبس "محرز است چرا در معدنی به این بزرگی حسگر تشخیص گاز متان که قیمت زیادی هم ندارد، وجود نداشته است؟ این کارگرها با حقوق ۱۲ میلیون تومانی ساعات طولانی و با قراردادهای یک ماهه و ۳ ماهه در معدن کار می‌کردند"
رسانە ها و اشخاص دیگری هم بە هر دلیل اظهارات مشابەای کردند. چە کسی گفتە سرمایە دار حق دارد هر طور کە می خواهد و بە سود خود می داند، حقوق اولیە و قانون کشوری کە در آن کسب و کار می کند لگد مال کند و کسی حق انتقاد و اعتراض و محاکمە و مجازات وی را نداشتە باشد. ظاهرا از نظر آقای جنان صفت جان یک سرمایە دار قانون شکن بیشتر از جان ٥٠ کارگر می ارزد.
این فاجعە اگر چە از لحاظ قربانیانی کە از خود بجا گذاشتە از موارد پیشین فاجعە بارتر است، ولی اولین و تنها مورد نیست. طی یک دهە گذشتە در معادن کشور و بیشتر از همە در معادن ذغال سنگ عدە زیادی کارگر در اثر انفجار گاز متان بواسطە عدم رعایت اصول و نبود وسایل ایمنی کشتە شدەاند. در همە ی این موارد مقصر کارفرمایان بودەاند. با این احوال این روند متوقف نشدە و تا بە امروز نە اثری از اقدامات پیشگیرانە بە چشم می خورد و نە هیچ کارفرمایی بە طور واقعی بە مجازات رسیدە است.
با این اوصاف قبل از این نە آقای جنان صفت و نە سایر کسانی کە در صدد رفع و رجوع فاجعە بە نفع مقصرین ثروتمند و قدرتمند هستند، با وجود برخورداری از دفتر و دستک و مقام از گل نازکتر بە ثروتمندان و صاحبان کار کە این فجایع در معادن و کارخانە های آنها روی دادە نگفتەاند. الان نیز دغدغە شان نە در جهت پیشگیری از این حوادث بلکە نگرانی از بابت افشا شدن ظلم و ستم هایی است کە صاحبان ثروت و قدرت علیە میلیونها کارگر خلع حقوق شدە روا می دارند. آنها چە خوششان بیاید، چە نیاید پاسدار و هیزم بیار جهنمی هستند کە رژیم شان برای دەها میلیون کارگر بوجود آوردە است.
می شنوند کە دستمزد کارگر در کار شاق معدن ١٢ میلیون تومان است، می دانند کە کارگر معدن را ١٥ سال بە صورت قرارداد موقت بە بند کشیدەاند تا نتواند بە حق کشی هایی کە علیە او بر خلاف قانون و انسانیت اعمال می کنند اعتراض کند، می دانند کارگر را از حداقل های قانونی محروم کردەاند، حق تشکل و اعتصاب بە کارگر نمی دهند، حتی بیمە درمانی را از کارگر معدن و ساختمانی گرفتەاند، فقر و بدبختی و بی خانمانی میلیونها خانوادە کارگری را می بینند و... اما هرگز در این موارد چیزی نمی نویسند، هرگز از صاحبان ثروت و قدرت نمی پرسند، چرا با کارگرانی کە ثروت و معدن و خانە ها و عیش و نوش اش مدیون ارزش افزودەای است کە نتیجە دسترنج و زحمت کارگرانی است کە برایش کار می کنند، چنین ظالمانە تا حد ستاندن جان رفتار می کند.
چرا خوش ندارند جامعە از ظلم و ستمی کە صاحبان قدرت و ثروت علیە کارگران اعمال می کنند و از نتایج آن آگاە و بە خشم درآید. چرا همە چیز را فقط برای اقلیت کوچکی می خواهند کە این اقلیت همە ی ثروت و قدرت اش را مدیون آنهایی است کە آنها را بردە وار استثمار می کند.
صاحب اصلی این معدن کە تبعیت کانادایی هم دارد، اگر این معدن در کانادا قرار داشت و ٥٠ نفر یکشبە در آن کشتە می شد می شد، می توانست از مجازات در امان باشد؟ روزنامە و سیاستمداری جرات می کرد از فاجعەای کە در هنگام مدیریت او رخ دادە دفاع کند؟
اولین تلاش برای منحرف کردن افکار عمومی را در واقع احمد میدری وزیر کار دولت پزشکیان با انکار هر نوع تخلف از سوی کارفرما انجام داد. او حتی قبل از اینکە اندکی تامل کند تا گزارش های اولیە از سبب انفجار توسط کارشناسان خود این وزارتخانە مشخص شود، با انکار مقصر بودن کارفرما خط و ربط مواضع رسمی را تعیین و معلوم کرد کە سیاست این وزارتخانە در قبال این فجایع کماکان بە مانند گذشتە سرپوش نهادن بر حقایق ولو اینکە بە قیمت جان ٥١ کارگر و مصدومیت حدود ٢٠ تن دیگر از آنان تمام شدە باشد است.
پدر معدنچی محمدجواد قاسمی هم میگوید که پسرش به مسئولین معدن هشدار داده بود که بلوک "گاز دارد اما انها به پسرش و بقیه کارگرها میگویند یا در اینجا با همین شرایط کار کنید یا فرم تسویه حساب را پر کنید".
عدە دیگری از این طیف علت را بە تحریم ها نسبت دادند تا سود خواهی مضاعف صاحبان بزرگترین معدن ذغال سنگ کشور را پشت آن استتار کنند. این در حالی است کە تهیە سنسور و وسایل اندازە گیری گاز در داخل کشور وجود دارد ربط مستقیمی با تحریم ها ندارد.
در همان موقع کە وزیر کار "اصلاح طلب" مشغول ماست مالی کردن سبب مرگ فجیع دە ها کارگر کە بە واقع قربانی سود خواهی مضاعف صاحبان معدن هستند، یکی از اعضای شوراهای اسلامی حامی وزیر کار خطاب بە سنسور در معدن بود می شد از این حادثە جلوگیری کرد و افزود اینها در ماە ١٢ میلیون حقوق می گرفتند.
تعدادی از خانوادە های جانباختگان نیز گوشە های از سبب فاجعە را بە نقل از همسران خود بیان کردند کە در تضاد کامل با اظهارات وزیر کار قرار داشتند. یکی از آنها از کشف خطر و استنشاق بوی گاز توسط کارگران در روز قبل از فاجعە و دادن اطلاع بە روسای شرکت و تهدید کارگر بە اخراج در صورت امتناع از رفتن بە سرکار خبر داد. یعنی اینکە جان دەها کارگر نزد مالکان معدن آنقدر ارزش نداشتە کە حتی گزارش کارگر را چک کنند ببینند صحت دارد یا ندارد.
فاجعە بقدری دردناک بود کە باعث سراسیمە شدن مسئولین ریز و درشت رژیم و هجوم آنها بە منطقە شد. آنها آمدە بودند دور قضیە را بگیرند و نگذارند تبدیل بە اعتراضی غیر قابل کنترول شود. اکثر آنها نیز وقتی دیدند فضا برای ماست مالی کردن فراهم نیست، عموما سعی کردند با اذعان بە رعایت نشدن اصول ایمنی با دادن وعدە پیگیری و مجازات عوامل مقصر روی آتش خشم افکار عمومی التهاب بوجود آمدە را کاهش دهند.
افزودن دیدگاه جدید