پس ار جنبش سال88 وجان باختن عده ای ازجوانان میهن مان، دراعتراضات خیابانی ویادر شکنجه گاه کهریزک، مادران داغدار که درآن روزهای دشوار و تحمل درد و رنج با یکدیگر آشنا شده بودند، در روز شنبه ششم تیرماه ، درپارک لاله تهران گرد هم آمدند وضمن ابراز همدردی با یکدیگر یاد فرزندان دلبندشان را گرامی داشتند، و قرارشد روزهای شنبه ساعت 5 بعد از ظهر در پارک لاله گرد هم آیند. پس ازمدتی مامورین امنیتی با دستگیری و ضرب و شتم مادران از تجمع انان جلوگیری کردند. اما مادران نیز مقاومت کرده، وبا شیوه های دیگر به تجمع خود ادامه دادند. مادران بجای تجمع در داخل پارک، در اطراف پارک به راه پیمایی میپرداحتند و یا در منازل یکدیگرجمع میشدند. امسال که نهمین سال آعاز فعالیت مادران پارک لاله است مادران همچنان فعالند وهمواره با صدور اعلامیه هایی، از زندانیان سیاسی حمایت کرده و موارد نقض حقوق بشر را محکوم میکنند.
مادران ستمدیده ای که درکشورهای دیکتاتور زده فرزندان خود را در راه آزادی وعدالت از دست داده اند، در سخت ترین شرایط همواره برای دادخواهی فرزندانشان بپا خاسته اند. درزمان رژیم گذشته نیز مادران و همسران با تمام سختیها وتهدیدها برای دادخواهی فرزندان و همسرانشان تلاش میکردند. مادران زنده یادان جزنی و حکمت جو از جمله این مادران بودند.
جنبش مادران که برای اولین بار درجهان و ازطریق رسانه های گروهی شناسانده شد، جنبش مادران آرژانتینی بود. درپی کودتای ارتش آرژانتین در سال 1975 دیکتاتوری هار وجنایتکار ژنرالها، برکشور آرژانتین سیطره یافت و اعضای احزاب چپ ومترقی، آماج تهاجم وحشیانه قرار گرفتند و هزاران مبارز مفقود الاثر شدند. این دوران سرکوب 7 سال طول کشید. مادران رنح دیده ای که عزیزانشان مفقود شده بودند بمدت 7 سال درمیدان دومایو بوینوس آیرس با روسری سفید و با در دست داشتنن عکسهای فرزندانشان میایستادند وخواهان دادخواهی و آگاهی یافتن از سرنوشت فرزندانشان بودند. پلیس فاشیست آرژانتین آنان را مورد ضرب و شتم قرار میداد و ژنرالهای مستبد آنان را ، دیوانگان میدان دومایو مینامیدند. اما مقاومت آنان دراین سالهای سیاه آنانرا به نماد مقاومت والگویی برای مادران جهان تبدیل کرد. مادران آرژانتین در گردهمایی های خود همواره این سرود را بیاد فرزندانشان میخواندند.
صدای تپش قلبشان ر ا میشنویم
صدای خنده شان در باد
و اشک شان را با باد و باران میبینیم
صدای قلب شان را میشنویم
در ترکیه نیز پس از کودتای ارتش درسال 80 که هزاران نفر از مبارزین کرد وت رک کشته و مفقود الاثر شدند، مادران فرزند از دست داده درشهرهای بزرگ ترکیه برهبری آزاده زنی بنام امینه آچاک نیز اعتراض خود را در میدانها آعاز کردند. آنان نیز از سوی شبه فاشیستهای ترکیه مورد تهاجم قرار کرفتند اما همچنان به مبارزه خود برای دادخواهی فرزندانشان ادامه میدهند .
درخارج از کشور نیز در کشور آلمان در دو شهر دورتموند و هامبورگ مدت 9 سال است که جمعی از فعالین سیاسی ایرانی که بیشتر مادران هسنتد، درحمایت از مادران پارک لاله درمرکز شهر در روزهای شنبه تجمع میکنند و با در دست داشتن پلاکاردها و توزیع اعلامیه های توضیحی درباره مادران پارک لاله وجمع آوری آمضا، حمایت خود را از مادران پارک لاله ادامه میدهند .
مادران پارک لاله و مادران خاوران نمادی از مهر ومقاومت زنان ایران هستند. اما دریغامادران بیشماری نتوانستند دادخواهی فرزندانشان را شاهد باشند. امیدواریم مادرا ن داعدار ، رامین ، زانیار و ستار وهبت و هزاران مادر ستمدیده دیکر شاهد اجرای عدالت باشند.
باش تا نفرین دوزخ از تو چه سازد
که مادران سیاهپوش
داغداران زیباترین فرزندان آفتاب و زمین
هنوز سر از سجاده ها برنگرفته اند
افزودن دیدگاه جدید