امروز، اول مهرماه ۱۴۰۴، زنگ مدارس ایران برای آغاز سال تحصیلی جدید به صدا درآمد. بیش از شانزده میلیون و پانصد هزار دانش آموز در مدارس کشور حضور یافتند. این آغاز، در زیر سایه سنگین فقر، فشارهای ایدئولوژیک و سرکوب امنیتی، برای میلیون‌ها خانواده بیش از آن‌که شور و امید را زنده کند و نویدبخش آینده‌ای روشن باشد، یادآور دشواری‌هائی است که در نتیجه جنگ و بحران اقتصادی و بی آبی و بی برقی با آن مواجه‌اند و هیچ کورسوی امیدی نیز در برابر چشمانشان قابل مشاهده نیست.
خانواده‌ها برای تامین هزینه تحصیل فرزانشان با بار مالی سنگینی روبه رو هستند. هزینه نوشت‌فزار و کتابهای درسی و شهریه‌های پنهان مدارس دولتی و ارقام نجومی مدارس خصوصی، افزایش ۵۰ تا ۶۰ درصدی داشته‌اند. آموزش رایگان، در جمهوری اسلامی که سال‌ها شعارش را سر می‌دادند، عملاً وجود ندارد و نظام آموزشی بیش از هر زمان دیگری طبقاتی شده‌است. فقر گسترده، هزاران کودک را از حق تحصیل محروم کرده و نرخ ترک تحصیل به شکلی نگران کننده رو به افزایش است. بررسی‌های آماری نشان می‌‌دهد در سال تحصیلی ۱۴۰۱–۱۴۰۲ ترک تحصیل نسبت به قبل افزایش یافته و این روند منفی در این چندساله شدت بازهم بیشتری گرفته‌است.
فشار بر امر آموزش تنها اقتصادی نیست. جمهوری اسلامی سال‌‌هاست که نظام آموزشی را به ابزاری برای کنترل سیاسی و تبلیغ ایدئولوژی مذهبی بدل کرده‌است. تلاش بی‌نتیجه حکومتگران برای حذف ۱۳ رشته علوم انسانی از دانشگاه ها نشانه روشنی از دشمنی آنان با دانش خلاق است. کتابهای درسی آکنده از محتوای ایدئولوژیک و تبعیض آمیزند و کادر آموزشی بارها با تصفیه‌‌های سیاسی و فشارهای امنیتی مواجه شده‌اند. تبعیض جنسی و جنسیتی و محروم کردن هم‌وطنان غیر فارس از تدریس به زبان مادری و دیگر اجحافات در مدارس به شکل سیستماتیک اعمال می‌شود. در چنین شرایطی، به جای آن‌که دانش آموزان مستقل، خلاق و آزاداندیش پرورش یابند، آموزش و پرورش کشور به میدان تحمیل خرافات، تحمیق، سانسور، سرکوب و نابرابری و أنواع تبعیض‌ها تبدیل شده‌است.
در سالی که گذشت جنگ ۱۲ روزه اسرائیل و آمریکا با ایران رخ داد که سایه سنگینش را بر جامعه و خانواده‌ها انداخت و اضطراب و ناامنی روانی برای کودکان و نوجوانان پدید آورد.
با وجود همه این فشارها، جامعه ایران سرمایه‌های عظیمی در اختیار دارد. دانش‌آموزان و دانشجویانی با ضریب هوشی بالا، آموزگاران آگاه و فداکار، که می‌توانند بالقوه آینده کشور را بسازند. اما این سرمایه‌های اجتماعی به دلیل سیاست‌‌های ویرانگر جمهوری اسلامی یا در داخل کشور سرکوب می‌شوند یا ناچار دست به مهاجرت می زنند. این روند برای آینده ایران فاجعه‌بار است و نشان می‌‌هد که تغییر بنیادی نظام آموزشی، برای پرورش نسلی آزاد، مستقل و خلاق، ضرورتی حیاتی دارد.
حزب چپ ایران آغاز سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۵ را به دانش آموزان، معلمان و خانواده‌های آنان شادباش می‌گوید و آرزو دارد که این نوباوگان بتوانند در آینده‌ای نه‌چندان دور، بدون دغدغه‌های مالی و امنیتی، در محیطی شاد و انسانی، بدون جمهوری اسلامی، به تحصیل دانش و علم بپردازند. تا زمانی که آموزش در بند ایدئولوژی و تبعیض طبقاتی و سرکوب سیاسی باشد، آینده‌ای روشن برای نسل‌های بعدی متصور نیست. ما آغاز سال تحصیلی را فرصتی می‌دانیم تا به همه مبارزینی که برای ساختن سیستم آموزشی آزاد مبارزه کرده و می کنند، چه آنان که جان باخته و چه مبارزینی که در سیاهچال‌های رژیم در بندند و چه محصلین و معلمینی که در بیرون از زندان زیر فشارهای مختلف ایستادگی می کنند، درود بفرستیم. ما در کنار دانش‌آموزان، معلمان و خانواده‌هایی که آینده‌ای بهتر را حق مسلم خود می‌دانند و برای دستیابی بدان مبارزه می‌کنند، ایستاده‌ایم.
هیئت سیاسی- اجرائی حزب چپ ایران
اول مهر ۱۴۰۴- ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۵
افزودن دیدگاه جدید