رئیس‌جمهور آمریکا در نطق خود، سیاست‌های مهاجرتی و اکولوژیکی اروپایی‌ها را محکوم کرد و به شدت از سازمان ملل متحد انتقاد نمود. مهم‌تر از همه نشان داد که دیگر از قدرت رهبری آمریکا خبری نیست، و تنها یک ابرقدرت وجود دارد که وسوسه های رئیس‌جمهور خود را دنبال می‌کند.
روزگاری رئیس‌جمهور ایالات متحده را «رهبر دنیای آزاد» می‌نامیدند. سراسر جهان با دقت سخنرانی سالانه او در مجمع عمومی سازمان ملل را مو به مو می‌خواند تا مواضع قدرت اول جهانی را بشناسد. آن دوران به پایان رسیده است: امروز مردم سخنرانی دونالد ترامپ را همانند اجرای نمایش خنده دار تک نفره ای دنبال می‌کنند، برای نمایش و جوک هایش.
سخنرانی یک‌ساعته دیروز او در تاریخ به‌عنوان یکی از عجیب‌ترین نطق ها باقی خواهد ماند، در سالنی که پیش‌تر نیکیتا خروشچف، رهبر شوروی، با کفشش روی میز کوبید یا یاسر عرفات در همان تریبون شاخه زیتون بلند کرد. روایت ترامپ از این‌که چگونه قرارداد بازسازی بنای سازمان ملل با سنگ مرمر را از دست داد یا گزارش او در باره از کار افتادن صفحه نمایش متن برای خواندن سخنرانی اش از روی آن (اتوم کیو)، ازهر لطیفه دیگر در جهان خنده‌آورتر بود.
ظاهر سخنرانی موجب خنده‌های بسیار شد؛ اما در محتوا نکات بسیار تیره و تار وجود داشت. دونالد ترامپ آشکارا برنامه ضدمهاجرتی و انکارکننده تغییرات محیط زیستی خود را با خشونت بیان کرد، اعتبار سازمان ملل را تضعیف کرد و به کل جهان، به ویژه متحدان تحت فشار خود، درس داد. تنها چیزی که نزد او ارزش داشت، خودش بود و کارنامه‌ای که به گفته او «مانندش تاکنون دیده نشده است».
البته این چندان هم شگفت‌انگیز نیست؛ چرا که مواضع و وسوسه های او شناخته شده‌اند. اما حضور در تریبون سازمان ملل و گفتن این‌که اروپایی‌ها با سیاست‌های مهاجرتی اشان و با مبارزه اشان با تغییرات محیط زیست به «جهنم» خواهند رفت، خیلی غیرمنتظره است.
فقط باید ترامپ بود تا در بلندترین تریبون جهانی بگوید اجماع علمی درباره تغییرات اقلیمی «کلاهبرداری» است، توافق پاریس «بی ارزش» است و هر چیزی که سبز است «ورشکسته» است. این خطابه با ستایش از زغال‌سنگ و انرژی‌های فسیلی همراه شد با پیشنهادش برای فروش آن‌ها و معامله با سراسر جهان.
با وقت صرف کردن در تجزیه و تحلیل سخنرانی طولانی این تاجر بازاریاب ممکن است اصل مطلب را بپوشاند و آن عبارتست از این که دیگر قدرت رهبری آمریکا در کار نیست؛ آنچه وجود دارد ابرقدرتی ازهم‌گسیخته است که وسوسه‌های رهبرش را دنبال می‌کند. جهان هنوز به‌طور کامل به این واقعیت پی نبرده است.
وزن و نفوذ ایالات متحده به‌قدری است که شرکای ناراضی نمی‌توانند به‌سادگی آن ها را نادیده بگیرند؛ همچنان امیدوارند روزی در واشنگتن نشانی از خردمندی ببینند، چه در کمک به اوکراین و چه در روابط تجاری. امانوئل مکرون تلاش می‌کند ترامپ را قانع کند که به ابتکار صلح او بپیوندد، در حالی که رئیس‌جمهور آمریکا در سخنرانی خود موضع اسرائیل درباره به‌رسمیت شناختن فلسطین را تکرار کرد: هدیه‌ای به حماس.
در واقع، دولت‌های اروپایی جرئت نمی‌کنند گامی به‌سوی مخالفت جدی‌تر با دولت خصومت جوی ترامپ بردارند. آن‌ها عوارض گمرکی تحمیلی را، با قرارداد تجاری تابستان گذشته می‌پذیرند و نمی‌خواهند به آنچه یک گزارش شورای روابط خارجی اروپا، اندیشکده‌ای اروپایی، افشا می‌کند توجه کنند. طبق گزارش ECFR، دولت ترامپ در حال به راه انداختن یک «جنگ فرهنگی» علیه اروپا‌ی لیبرال است، به سود متحدان ایدئولوژیکش و در تقویت جناح راست افراطی در اروپا. این گزارش اروپایی‌ها را به بیداری و حفظ عزت‌نفس فرامی‌خواند: شاید سخنرانی دیروز ترامپ در صحن سازمان ملل، به بیداری آن‌ها کمک کند.
برگردان : نادر عصاره
چهارشنبه ۲ مهر ۱۴۰۴ - ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۵
منبع :
https://www.radiofrance.fr/franceinter/podcasts/geopolitique/geopolitiq…
افزودن دیدگاه جدید