پرسش روشنی‌ست: حزب چپ ایران، حزب چه کسانی است؟
پاسخ نیز روشن‌تر از همیشه است: حزب چپ ایران، حزب ماست — نه حزب فرصت‌طلبان، نه حزب محافظه‌کاران نقاب‌دار، و نه حزب آنانی که زیر نام اصلاح‌طلبی، تداوم وضع موجود را تضمین می‌کنند .
ما، کسانی هستیم که به بهای حذف، فشار و انزوا، بر اصول خود ایستاده‌ایم؛
کسانی که می‌دانیم جامعه‌ای گرفتار استبداد دینی را نمی‌توان با رفوکاری سیاسی آزاد کرد .
اصلاح‌طلبی در چارچوب جمهوری اسلامی، نام دیگر حفظ نظام است .
میانه‌روی در برابر استبداد، نه عقلانیت، بلکه تسلیم است. و تسلیم، آغاز نابودی هر آرمان عدالت‌خواهانه .
حزب چپ ایران، اگر قرار است زنده بماند و معنایی داشته باشد، باید از دل کسانی برخیزد که با تمام وجود، خواهان سرنگونی حکومت اسلامی هستند — نه کسانی که هنوز به اصلاح درون نظام می‌اندیشند و از ترس واژه‌ی «سرنگونی» لب فرو می‌بندند .
ما بر این باوریم که آزادی، عدالت اجتماعی و دموکراسی تنها در سایه‌ی برچیده شدن کامل این نظام دینی ممکن است .
چپ بودن یعنی ایستادن در صف مردم، نه در سایه‌ی قدرت .
چپ بودن یعنی صداقت سیاسی، نه چرخش‌های مصلحتی برای حفظ جایگاه .
و ما از آن‌دسته‌ایم که به نام عقلانیت، پشت مردم خود پنهان نمی‌شویم .
ما به جای سازش با قدرت، به سازمان‌یابی از پایین باور داریم .
به جای اتحادهای بی‌ریشه با اصلاح‌طلبان حکومتی، به اتحاد نیروهای آزادی‌خواه و عدالت‌طلب می‌اندیشیم .
به جای حفظ تمرکز قدرت، به فدرالیسم دموکراتیک ایمان داریم — فدرالیسمی که قدرت را از پایتخت‌های فاسد به مردم بازمی‌گرداند و راهی است برای پایان دادن به تبعیض و سلطه‌ی تاریخی بر اقوام و مناطق کشور .
ما می‌گوییم :
حزب چپ ایران حزب ماست .
ما که از اصلاحات پوشالی بیزاریم .
ما که فریب لبخندهای دروغین میانه‌روها را نمی‌خوریم .
ما که باور داریم رهایی، تنها با سرنگونی نظام اسلامی و برپایی جمهوری دموکراتیک و فدرال ممکن است .
ما که هنوز بر آرمان چپ، بر عدالت و بر آزادی ایستاده‌ایم — بی‌سازش، بی‌مصلحت، و بی‌ترس .
مسعود شب افروز
نوامبر ۲۰۲۵
افزودن دیدگاه جدید