افزایش پرشتاب و بدون وقفە قیمت مواد غذایی، دارو، مسکن، برق، آب بە راستی تامین نیازهای اولیە زندگی را برای ٨٠ درصد مردم دشوار و برای میلونها نفر ناممکن کردە است. بحث بر سر گوشت و مرغ و مواد لبنی نیست کە از سفە های مردم حذف شدە اند. مشکل بە تامین اقلام شکم پر کن های مانند نان و برنج رسید است، میوە و ترە بار هم بە کالاهای لوکس برای بسیاری از خانوادە ها تبدیل شدە است.
علت بخشی ازگرانی کالاها و مواد غذایی بە قطع یارانە آنها ربط دارد، بخشی بە سوجویی و سواستفادە دلالان از وضعیت و بخشی نیز بە کاهش ارزش پول و بالا رفتن هزینەها در اثر تورم مربوط است. با این وجود مسئولیت اصلی این وضعیت غیر قابل دوام بە عهدە دولت است کە با سیاستهای خود این وضع را بوجود آوردە است و قیمتها را بە حال خود رها کردە است
بە نوشتە "روزنامە جهان صنعت، طبق گزارش‌ها یک کیلوگرم گوشت قرمز در بازار عملا برابر با دستمزد دو روز یک کارگر است، همچنین اگر قیمت گوشت در ایران را با جهان مقایسه کنیم متوجه می‌شویم که قیمت یک کیلوگرم گوشت در ایران حدود چهار تا پنج برابر میانگین جهانی است"این را هم باید بە گزارش افزود کە دستمزدها در کشورهای مورد استناد روزنامە جهان صنعت چهار تا پنج برابر دستمزد در ایران و نرخ تورم در اکثر آنها نیز چند دە برابر کمتر از ایران است.
در گزارش این روزنامە نکتەای هست کە دولت اساسا توجەای بە آن ندارد و چشم و گوش خود را بە آن بستە است. در گزارش از عدم تناسب میان دستمزدها و قیمتها و پنج برابر بودن متوسط قیمت گوشت در ایران خبر می دهد، خواست اعتراضات همە روزە کارگران، پرستاران، بازنشستگان معلمان و سایر حقوق بگیران نیز ایجاد توازن و تناسب میان دستمزدها و هزینە های زندگی است. حرف کارکنان بهزیستی در ٢٠ شهر کشور کە دو روز پیش برای افزایش حقوق بە خیابان آمدند، پرستاران مشهدی کە سە روز پیاپی در اعتراض و اعتصاب بودند، پرستاران اهوازی و کرمانشاهی، بازنشستگان مخابرات و ارتش و تامین اجتماعی همین است. .
در این میان مرتب مسئولین بجای افزایش دستمزدها و پایین آوردن تورم در روزنامە ها وعدە کنترل و ارزان شدن برنج و فلان کالای کمیاب و گران را می دهند و بە دروغ از قطع نشدن یارانە دارو و وارد شدن برنج و مواد غذایی خبر می دهند، اما قیمت ها بدون توجە بە وعدەهای مسئولین در مسیر افزایش سیر می کنند.
بی اعتمادی مردم از دولت بجایی رسیدە کە هر وقت مسئولین وعدە کاهش و تثبیت قیمت کالایی را می دهند مردم می فهمند کە قیمت آن بزودی بیشتر می شود. گاهی هم بە مانند قضیە تە کشیدن نهادەهای دامی معاون اول رئیس جمهور کە می گویند همە کارە دولت است ولی بە نظر می رسد بیکارە ترین عضو کابینە است، علت تە کشیدن نهادە های دامی را بە بدهی دولت سابق نسبت می دهد و در همان حال از افزایش بدهی در دولت فعلی خبر می دهد و بە این ترتیب مردم می فهمند این مشکل حالا حالاها ادامە پیدا خواهد کرد.
وضع دارو کە وحشتناک است، قیمت اکثر داروها چند برابر شدە و از همە بدتر افزایش قیمت داروهای بیماریهای خاص چون سرطان است کە فقط میلیاردها از پس تامین هزینە آن بر می آیند. کمبود انسولین کە داروی حیاتی برای مبتلایان بە دیابت است این روزها بە دغدغە بیماران دیابتی تبدیل شدە است و بقول یکی از بیماران باید با پوشیدن کفش آهنی دنبال اش گشت. عدەای نیز معتقدند دولت با استفادە از این وضعیت تلاش می کند شرایط آزاد سازی همە ی کالاها را زمینە سازی کند. وزیر کار ادعا می کند کە تامین اجتماعی مدعی شدە سازمان تامین اجتماعی تغییری در سهم دارو ندادە و همزمان با آن بازنشستگان کە از گرانی همە روزە دارو، بە تنگ آمدەاند، در روزنامە می نویسند چرا تامین اجتماعی خود مسئولیت دارو و درمان را بە عهدە نمی گیرند. گرانی دارو حتمی تلفات انسانی هم دارد، اما خبر یا آماری راجع بە آن منتشر نمی شود. فشار تورم و گرانی هر روز کە می گذرد بیشتر اثرات خود را نمایان می سازد. گسترش اعتراضات کارگری و اجتماعی از اثرات افزایش تورم ٦٠ درصدی و افزایش هزینە های زندگی است. صبر عموم مزدبگیران و لایحە های پرشمار تهی دستان در شرف پایان یافتن است و ناتوانی حکومت در کنترل تورم این روند را تصریح و تسریع می کند. بی عملی دولت بگونەای است کە انگار دولتی وجود ندارد. مردم وجود دولت را زمانی متوجە می شوند کە یا مشغول توجیح گران کردن نان و بنزین است یا مشغول سرکوب و بگیر و ببند و اعدام ها و یا مشغول دعوا با هم بر سر سهم از قدرت و ثروت.
حزبی کە اجازە فعالیت داشتە باشد و مورد اعتماد مردم باشد وجود ندارد و حکومت خاطرش جمع است کە حزبی کە بتواند آن را بە مبارزە بطلبد وجود ندارد.
اساسا دغدغە احزاب حکومتی موجود هم بیشتر از آنکە معطوف بە رفع مشکلات مردم و کشور باشد صرف دعواهای جناحی و تحکیم موقعیت خود شان می شود. اگر گاە بە گاهی در مجلس حرفی از مشکلات مردم بە میان می آید و هم دیگر را مورد خطاب قرار می دهند بیشتر بر سر سهم از قدرت است. همە بجای اینکە در فکر یافتن راە حل برای رفع مشکلات باشند، بفکر منافع شخصی و گروهی و افزودن بر ثروت های خود هستند. بهمین جهت است کە هیچ وقت نە مجلس و نە دولت موفق بە گشودن گرەای از مشکلات مردم نمی شوند.
متاسفانە روز گذشتە یک کارگر آتش نشان دیگر بە علت نگرفتن حقوق و نداشتن امکان تامین هزینە زندگی خود را بە آتش کشید. این حرکت اگر چە قابل درک ولی قابل تائید نیست از سر ریز شدن صبر مردم خبر می دهد. مردمی کە اگر چە بعضا دست بە خودکشی می زنند، ولی اکثر آمادە انفجار هستند.
گسترش اعتراضات مردمی و کارگری مانند تجمع بزرگ کارگران پیمنکاری نفت، پیوستن گروە های دیگری از زحمت کشان، مانند کارکنان بهزیسی در ٢٠ شهر، اعتصاب پرستاران در مشهد و چند شهر دیگر و بازنشستگان ارتش بە جمع اعتراضات همیشگی بازنشستگان ، همگی حاکی از آغاز فصل تازەای از مبارزات زحمتکشان است کە دغدغە اصلی همەی آنها وضعیت بد معیشتی و نان است. این جمعیت عظیم کە پایە یک جنبش بزرگ تودەای را تشکیل می دهند اگر متحد شوند کە مجبورند متحد شوند، با بگیر و ببند و سرکوب مهار شدنی نیستند.
افزودن دیدگاه جدید