به گزارش منابع خبری کارگری روز سه‌شنبه‌ی هفته‌ی جاری، مأمورین امنیتی آقای جعفر عظیم زاده و خانم پروین محمدی، دو تن از اعضاء رهبری «اتحادیه‌ی آزاد کارگران ایران» را بدون ذکر دلیل و نشان دادن حکم بازداشت، از خانه‌هایشان ربوده‌اند و با خود به مراکز امنیتی بردند.
به دنبال نمایش شوی امنیتی «طراحی سوخته» در یکی از کانال‌های تلویزیون حکومتی، که با نیت تخریب فعالین و نمایندگان تشکل‌های مستقل کارگری و وابسته نشان دادن آن‌ها به بیگانه و برخی احزاب داخلیِ مخالف حکومت و بهانه‌تراشی برای تشدید سرکوب اعتصابات کارگری و مردمی سرهم‌بندی شده بود، موج تازه‌ای از تعرض به فعالین کارگری و نهادهای مدنی از همان فردای نمایش امنیتی با دستگیری مجدد اسماعیل بخشی، سپیده قلیان و مهدی قلیان که اساساً نقشی در اعتصاب هفت‌تپه نداشت، شروع شد. چند روز بعد و پس از اعتراض کانون نویسندگان نسبت به برخورد مأموران امنیتی با بخشی و قلیان، احکام سنگین زندان برای سه تن از اعضای کانون نویسندگان اعلام شد.
متعاقب آن مأموران به خانه‌های عده‌ی دیگری از فعالین کارگری برای دستگیری آنان هجوم بردند ولی موفق به دستگیری همه‌ی آن‌ها که در لیست دستگیری قرار داشتند، نشدند. بااین‌حال در یورش‌های متناوب دو هفته اخیر توانستند چند فعال معلم و کارگر را بازداشت کنند و با خود ببرند. بازداشت خانم پروین محمدی و جعفر عظیم زاده، در روز سه‌شنبه‌ی هفته‌ی جاری درحالی‌که هیچ‌کدامشان در اعتصابات اخیر نقش و شرکت نداشته‌اند، مؤید آن است که ربط دادن اعتصابات کارگری به بیگانگان در اعتراف گیری‌های زیر شکنجه و تهدید، بهانه‌ای بیش برای گسترش دایره‌ی بگیروببندها نیست و دایره‌ی بگیروببندها فراتر از بازداشت کسانی است که در اعتصابات و اعتراضات هفته‌های اخیر معلمان، کارگران و دانشجویان، شرکت مستقیم داشته‌اند. به‌هرروی دور از انتظار نیست که عده‌ی دیگری در روزها و هفته‌های آتی بازداشت شوند و نمایش‌های امنیتی دیگری از نوع «طراحی سوخته» را با شرکت عده‌ای از فعالین زندانی شاهد باشیم . تشدید پیگرد فعالین سندیکایی، مدنی و دانشجویی در شرایطی صورت می‌گیرد که جامعه یکمین سالگرد خیزش توده‌ای دی ٩٦ را گرامی می‌دارد و در آستانه ٤٠ سالگی انقلاب بهمن قرار دارد.
طی چهل سال گذشته غاصبان و دزدان آمال مردمی انقلاب، همواره با زبان زور و سرکوب با مردم و خواسته‌های دمکراتیک و عدالت‌خواهانه‌شان برخورد کرده‌اند و باگذشت زمان بیشتر و بیشتر به‌زور و خشونت علیه مردم متوسل شده‌اند. بااین‌همه اما سال‌به‌سال دایره نارضایتی و اعتراضات به سیاست‌های ناکارا و شیوه‌ی اداره‌ی کشور و رویگردانی از حکومت دزد و فاسد و مستبد فزون‌تر شده است. خیزش دی ٩٦ و تداوم این خیزش مردمی عدالت‌خواه به شکل اعتصابات و اعتراضات پیاپی، به‌رغم همه سرکوب‌ها، به‌وضوح نشان‌دهنده‌ی تشدید نارضایتی و رویگردانی اکثریت قاطع مردم از غاصبان انقلاب بهمن و شکست سرکوب این یگانه وسیله‌ی باقی‌مانده در دست حکومت برای حفظ بقای نامیمون و ویرانگرش دارد. همین‌که سال‌به‌سال زندان‌های متعدد که شمارشان دارد از مدارس بیشتر می‌شود مملو از زندانی است و تعداد سازمان‌های امنیتی و سرکوبگر از شمارش خارج‌شده‌اند و بودجه نهادهای سرکوب سال‌به‌سال نجومی‌تر می‌شود، بهترین گواه است که با تشدید سرکوب و به بند کشیدن آزادی‌خواهان و حق‌طلبان نه می‌شود مشکلات جامعه را حل کرد و نه اعتصابات و اعتراضات مردمی را فرونشاند و نه می‌شود بقای یک نظام ارتجاعی استثمارگر و فاسد را حفظ کرد. با این اوصاف، تشدید پیگردها و توسل به نمایش‌های اعتراف‌گیری از شکنجه‌شده‌ها نشان می‌دهند که هیچ‌یک از سران و گردانندگان حکومت و دولت، از این‌همه تجربه چیزی نیاموخته‌اند و یا نمی‌خواهند بیاموزند! کارگران و معلمان زندانی محصول طبیعی سیستم عدالت‌ستیز و حق‌کش و زورگوی حاکم است. بخشی‌ها و بهشتی‌ها و عبدی‌ها و پروین محمدی‌ها را آمریکا و بیگانگان تولید و آن‌ها را برای بر هم زدن نظم عدل اسلامی شما نفرستاده‌اند. که شما با شلاق و تهدید می‌خواهید آن‌ها را به‌زعم خودتان خنثی‌سازید. حتی اگر به فرض محال موفق به این کار شوید، بازهم نه می‌توانید مانع ادامه اعتصابات و اعتراضات زحمت‌کشانی که به‌واقع شما هیچ‌چیز برای از دست دادن برایشان باقی نگذاشته‌اید شوید.
ایران امروز پُر است از امثال بخشی‌ها که نظام خودکامه و استثمارگر شما آن‌ها را تولید کرده و خواهد کرد! این‌همه معلم را گرفتید، شکنجه‌شان کردید، حبیبی را به ١٠ سال حبس محکوم کردید، آیا توانستید مانع تظاهرات خیابانی معلمان در چندین شهر کشور در بحبوحه بگیروببندها و رادیکال‌تر شدن مطالباتشان شوید؟ وقتی وضعیت مردم و کشور از هر لحاظ دم‌به‌دم بدتر می‌شود، این چه معنی دیگری جز این دارد که شما توانایی اداره کشور متناسب با خواسته‌ها و نیازهای مردم را ندارید و تنها با سرکوب است که می‌خواهد سیطره‌ی نامیمون و ویرانگرتان را حفظ کنید. محال است که موفق به این کار شوید! اعتصابات و مبارزات کارگران تا رسیدن به خواسته‌های برحقشان علی‌رغم تشدید بازداشت‌ها ادامه خواهد یافت و به گواهی تجربیات متعدد تا کنونی، کسی نمی‌تواند با هیچ وسیله‌ای به‌جز گردن نهادن به‌حق و حقوق کارگران مانع ادامه مبارزات حق‌طلبانه‌شان شود! تجربه‌ی اعتصابات کارگری اخیر در خوزستان اهمیت سترگ همبستگی میان کارگران و دیگر اقشار زحمتکش وجود تشکیلات مستقل کارگری و نقش رسانه‌های اجتماعی به‌عنوان سه عامل تعیین‌کننده در مبارزات کارگری را در عمل نشان داد. و این همان عواملی بود که قدرت پایداری کارگران را بالا برد و موجی از همبستگی و حمایت‌های سراسری از اعتصابات حق‌طلبانه را که توسط رسانه‌ها پخش شد به دنبال داشت. وجود همین عوامل و استفاده خردمندانه‌ی رهبران اعتصابات از آن‌ها مقامات دولتی و کارفرمایان را عملاً در موضع دفاعی قرارداد و کار سرکوب را برایشان دشوارتر از پیش کرد. بخشی از دلایل تشدید سرکوب‌ها نیز برای درآمدن از موضع تدافعی به تعرضی است! بااین‌همه دست آورد کارگران بیش از تاوانی است که برای آن پرداخت کردند!
افزودن دیدگاه جدید