- از طرف بخش بین الملل حزب چپ آلمان از ما دعوت شد تا در ارتباط با شدت یافتن تنش میان ایران و آمریکا، گفتگویی دوجانبه داشته باشیم. در استقبال از ایده آنها، من پیشنهاد کردم، از آنجایی که عواقب تنش بین ایران و آمریکا منحصر به دو کشور نخواهد بود، احزاب چپ منطقه هم در این گفتگو شرکت داده شوند. از این پیشنهاد استقبال شد و دو حزب کمونیست عراق و «ها. د. پ» ترکیه نیز برای شرکت در این گفتگو، اعلام آمادگی نمودند.
این جلسه روز جمعه ۲۱ ژوئن در محل دفتر مرکزی حزب چپ آلمان با حضور: ۴ نفر از حزب چپ آلمان: هاینس بیربام دعوت کننده و اداره کننده جلسه، عضو رهبری و مسئول کمیسیون بین المللی حزب، هلموت شولتز از رهبران فراکسیون چپ اروپایی در پارلمان اروپا و آشنا به مسائل ایران و فدائیان، یولیا ویدمن منشی جلسه و یک ناظر ژورنالیست، و نیز حزیم لز،حزب کمونیست عراق، فیصل از «ها. د. پ.» از ترکیه و مهدی ابراهیم‌زاده از حزب چپ ایران (فدائیان خلق) – (در ادامه: «حزب چپ») - برگزار گردید.
پیش از جلسه، فایل ضمیمه که ترجمه تزهایی که رفقای کمیسیون سیاسی به آخرین جلسه شورا ارائه داده بودند، همراه با ۵ بند کوتاه در قالب نتیجه گیری که کار مشترک رفقا: علی پورنقوی و مهدی ابراهیم‌زاده بودند و ترجمه و تدوین نهایی آن به زبان آلمانی که توسط رفیق سهراب مبشری صورت گرفته بود، در اختیار حزب چپ آلمان، و در خود جلسه نیز در اختیار حاضران قرار گرفت.
رفیق بیربام در اضهارات خود با اشاره به رویدادهای روزها و ماه‌های اخیر، نگرانی خود را نسبت به تشدید تنش و عواقب آن بیان کرد، و اضافه نمود که فراکسیون حزب چپ در پارلمان برای روز ۲۷ ژوئن فراخوان به گردهمایی صلح و در مخالفت با جنگ داده است، و خواهان شنیدن پیشنهادات ما در این رابطه شد.
ضمن تشریح مختصر تزهای ارائه شده، به سقوط پهباد آمریکایی توسط سپاه اشاره گردید و از روی نقشه تنگه هرمز به حاضران نشان داده شدکه عرض ۵۶ کیلومتری تنگه با احتساب پهنای آب‌های مرزی دو کشور ایران و عمان، هر کدام ۲۲ کیلومتر، تنها ۱۲ کیلومتر عرض کریدور آب‌های بین‌المللی خواهد بود. و همین ۱۲ کیلومتر در ارتفاع مثلا ۱۰ تا ۱۶ کیلومتری پهباد بصورت یک خط در میاید و با ضرب المثل معروف کسی که روی یال حرکت می‌کند، امکان لغزش و سقوط اش زیاد است، حرکت آمریکا و عکس العمل ایران تحریک کننده و البته خطرناک ارزیابی شد. در ادامه ضمن غیر مسئولانه و زیانبار دانستن موضع رهبری جمهوری اسلامی، بر انجام مذاکره بدون پیش شرط دو طرف و نقشی که اروپا می‌تواند در انجام آن داشته باشد، راه اندازی و فعال کردن «اینس تکس» ازسوی اروپا و تشکیل کنفرانسی از احزاب چپ اروپا و منطقه که بازتاب مطبوعاتی داشته باشد، و بیانگر موضع نیروهای دمکرات و چپ باشد، توسط نماینده «حزب چپ» به نشست، پیشنهاد شد.
حزیم از حزب کمونیست عراق جنگ علیه ایران را هم‌چون جنگ ۲۰۰۳ آمریکا علیه عراق، ویرانگر دانسته و تأکید داشت که نتیجه این جنگ، لزوما برکناری رژیم جمهوری اسلامی نخواهد بود، اما فشار بر مردم زحمتکش و نیروهای دمکرات و چپ بیشتر خواهد شد.
هلموت شولتز معتقد بود که برای اروپا و آلمان در تحلیل نهایی در این تنش ملاحظات اقتصادی و اثرات آن بر معاملاتی که با آمریکا دارند، مهم است؛ اما مطمئناً فشار چپ و نیروهای طرفدار صلح در اروپا، می‌تواند در موضوع فشار بر آمریکا مؤثر باشد.
فیصل از «ها. د. پ.»، جنگ را برای ایران و منطقه زیانبار دانست و همبستگی خود را با چپ های ایران و به ویژه با ما اعلام نمود. او با اشاره به سخنان نماینده «حزب چپ» مبنی بر این که وضعیت جنگی موجب پُلاریزه شدن نیروهای سیاسی ایران و نزدیکی برخی از آنها به مواضع ترامپ شده است، اظهار داشت که: هرچند این نزدیکی به مواضع جنگ طلبانه آمریکا و امپریالیست ها نادرست است، اما باید علت را در سرکوب ۴۰ ساله این نیرو ها توسط رژیم اسلامی دانست.
بیربام در جمعبندی با تأیید و تأکید بر پیشنهادهای متن ارائه شده از جانب ما، مطرح نمود که دو ساعت دیگر با فراکسیون و رهبری حزب در این مورد صحبت خواهد کرد و خاطر نشان ساخت که باید پلان «ب» هم داشته باشیم، و چنانچه موفق به بر گزاری کنفرانس همه جانبه نشدیم، کنفرانس کوچکی اما با بازتاب آن در رسانه‌های جمعی برگزار کنیم.
---------------------------------
جشن حزب چپ آلمان
روز شنبه ۲۲ ژوئن، جشن تابستانه حزب چپ در میدان رزا لوگزامبورگ در برلین برگزار شد. از دو ماه قبل ما برای داشتن یک غرفه اطلاعات در محل جشن، ثبت نام کرده بودیم.
به دلایلی که برای همه ما روشن است، رفیق مهدی ابراهیم‌زاده به تنهایی غرفه را با پلاکاردی از حزب، چند کتاب به زبان آلمانی در مورد ایران، رومیزی قلم‌کار و دو اعلامیه برای پخش تزیین کرد.
چند نکنه‌ی قابل توجه :
متن‌های ترجمه شده مورد استقبال قرار گرفتند و همه نسخه‌های موجود در میز ما، همراه با معرفی حزب در اختیار بازدیدکنندگان، قرار گرفتند؛ و موجب بحث و گفتگو در میان بازدیدکنندگان گردید.
رفیق بیربام از حزب چپ آلمان، با مراجعه به غرفه‌ی ما خبر پذیرفته شدن پیشنهادهای جلسه مشترک موضوع گزارش اول، و متن ارائه شده ما از سوی رهبری حزب چپ آلمان را داد. به وی اطلاع داده شد که حزب ما فراخوانی برای شرکت در گردهمایی صلح در روز ۲۷ ژوئن همراه با نقطه نظرات خود نسبت به جنگ، آمریکا و رژیم اسلامی خواهد داد.
خانم الیویا مونسون، شهروند آمریکا، رئیس دفتر تبلیغاتی برنی ساندرز در برلین، ضمن اعلام موافقت با اعلامیه حزب، با ما و مردم ایران ابراز همبستگی کرد، و مخالفت جدی خود را با جنگ اعلام داشت.
نتیجه:
شرکت ما در این جشن با وجود کارهای متعدد و هم‌زمان و نیز راه‌اندازی یکنفرهِ غرفه، برای معرفی حزب و نشان دادن نیرویی که مخالف هم جمهوری اسلامی و هم آمریکا، و خواهان صلح و علیه جنگ است، بسیار مؤثر بود.
متن ارائه شده توسط ما، به لحاظ دقت و به روز بودن و ارائه راه کاری قابل تحقق، مورد استقبال قرار گرفت و این موجب گشت که اعلامیه معرفی حزب نیز به همان میزان پخش گردد.
دوشنبه ۲۴ ژوئن ۲۰۱۹
این متن در محل جشن در اختیار مراجعه کنندگان، قرار گرفت.
Über die Lage am Persischen Golf
Die Trump-Administration hat weitreichende Wirtschaftssanktionen gegen Iran verhängt. Zusätzlich drohte die US-Regierung mehrmals mit Krieg. Militärschiffe wurden in die Region des Persischen Golfes entsandt.
Trotzdem spricht der US-Präsident von bedingungslosen Verhandlungen mit der Islamischen Republik Iran. Trump behauptet, dass er keinen "Regime Change" in Iran anstrebt.
Im Juni 2019 waren der japanische Ministerpräsident und der deutsche Außenminister zu Gesprächen in Teheran. Ihre Gespräche waren jedoch erfolgslos. Der Führer der Islamischen Republik, Ali Khamenei, sagte im Treffen mit dem japanischen Regierungschef, dass er kein Vertrauen in die USA habe. Khamenei hat sich für den Kurs entschieden, der mit den Worten "Weder Krieg noch Verhandlungen, sondern Widerstand" zusammengefasst wird. Dieser "Widerstand" besteht aus Druck auf die EU durch teilweise Aufkündigung des Atomabkommens und der Suche nach Wegen für den Ölexport über den "Graumarkt".
Ihrerseits setzt die US-Regierung ihren Kurs fort, der aus Sanktionen und militärischem Druck besteht. Die offiziellen Ziele dieses Kurses sind der vollständige Stopp der Uran-Anreicherung in Iran, das Ende des iranischen Raketenprogramms und die Beendigung des US- und Israel-feindlichen Kurses der Islamischen Republik.
Die Angriffe auf die Öltanker im Golf von Oman sind nicht aufgeklärt. Bislang haben die USA, Großbritannien und Saudi-Arabien Iran der Urheberschaft für diese Angriffe bezichtigt, ohne dafür eindeutige Belege vorzuweisen. Allerdings hat es in den letzten Monaten Aussagen iranischer Politiker gegeben, nach denen die Islamische Republik im Falle des Erliegens ihrer Ölexporte entsprechende Ölausfuhren anderer Länder verhindern würde.
Die EU ist angesichts der angekündigten Abkehr der Islamischen Republik Iran vom Atomabkommen besorgt. Laut Außenminster Maas wird der EU bei Verstößen Irans gegen das Atomabkommen nichts anderes übrig bleiben als die Wiederauflage der Sanktionen gegen Iran.
Die EU hat zwar die Einrichtung des Mechanismus INSTEX für Finanztransaktionen mit Iran angekündigt. Allerdings nutzt die europäische Wirtschaft diesen Mechanismus bislang nicht, und dies vor allem aus Furcht, selbst zur Zielscheibe von US-Sanktionen zu werden. Die EU fordert von Iran die Einhaltung des Atomabkommens selbst bei Nichtverwirklichung von dessen wirtschaftlichen Vorteilen für Iran.
Die Ölausuhren Irans sind auf das niedrigste Niveau seit 30 Jahren gesunken. Auch die petrochemische Industrie Irans, die zweitwichtigste Deviseneinnahmenquelle Irans, wurde im Juni das Ziel neuer US-Sanktionen.
Bezüglich der iranischen Politik im Nahen und Mittleren Osten und des iranischen Raketenprogramms sind die Positionen der EU denen der USA sehr nahe.
Im Gegenzug hat Teheran die Politik beendet, die darauf abzielte, einen Keil zwischen die EU und die USA zu treiben. Die Islamische Republik hat sich für Konfrontation unter der Losung "Widerstand" entschieden.
Die wahrscheinlichste Folge der jüngsten Entscheidungen der iranischen Führung ist die Annäherung der Positionen der USA und der EU bezüglich der Krise am Persischen Golf. In Iran selbst wird die außenpolitische Konfrontation zu zusätzlichen Belastungen insbesondere für die Werktätigen führen. Ob dieser Druck zur Ausweitung der Proteste gegen das Regime führt, wird sich in den nächsten Monaten zeigen.
Fazit
1. Die Kriegsgefahr besteht immer noch, insbesondere weil die USA die Kriegsgefahr als Druckmittel gegen Iran aufrecht erhalten.
2. Die Position der LPI(VF) ist weiterhin, auf bedingungslose Verhandlungen zu drängen. Alles andere wäre eine Unterschätzung der Kriegsgefahr.
3. Ein Krieg wäre fatal für die ganze Region, aber die Kriegsgefahr ist jetzt schon in Iran selbst verheerend: a) Große Belastungen für die Werktätigen b) verschärfte Repression c) Stärkung der extremistischen Positionen im Regime d) Polarisierung in der iranischen Opposition, in der jetzt schon ein Pro-Trump-Lager immer lauter wird.
4. Wir bitten die europäische Linke um die Unterstützung der Forderungen nach Verhandlungen und nach Stärkung des europäischen Mechanismus für den Iran-Handel (INSTEX)
5. Eine Idee wäre, eine Konferenz der Linken zur Situation am Persischen Golf zu veranstalten, um die Medien möglichst auf Kräfte in Iran aufmerksam zu machen, die sich sowohl vom iranischen Regime als auch von der US-Administration distanzieren.
افزودن دیدگاه جدید