جُنگ کارگری شماره 46

رازادامه سرمایه داری به دوعلت است یک بالنده نشدن طبقه کارگرکه درکشورهای سوسیالیستی نیزاجرانشدبه این معنی که تمام هم وغم یک کشورسوسیالیستی باید برای رفاه وآموزش طبقه کارگرباشدمنتها نگرش بیش ازحد مادی وکاربردی به قضایا به این می انجامدکه مشکل چگونه حل میشودمثلا برای کفش فقط چیزی که به عنوان کفش باشدکفایت میکنددیگرزیبایی ویاکربردتکنولوژی مهم نیست این را درصنایع شوروی آنزمان به خوبی میتوان مشاهده کردحتی فرق بین هواپیمای بوئنگ با توپولوف هردومسافرکش هستنداولی برای سودزیبایی وکارآمدی راتا هرکجا باشدجلومیبردولی دردومی همانقدرکه امنیت باشدوحرکات یک هواپیمارا بکند کافیست اینست که بوئنگ ظریف وزیبا ساخته میشودوتوپولوف زمخت وبی سلیقه ولی هردویک کاررا انجام میدهندهمین اختلاف درزندگی کارگران درمشورهای سوطیالیستی دیده میشودوقولی تعریف آقای محققی برای یک کفش غربی خودشان رامیکشند.این ازاین طرف وازآن طرف سرمایه همیشه ازطریق سرمایه خوردشارژمیشودومانندیک ذخیره برای ایجادسرمایه داربه خوبی کارمیکندفرض رابراین بگذاریددرکشوری انقلاب شدوتمام امکانات به طبقه کارگرتعلق گرفت وروز به روزبه لحاظ کیفیت زندگی به بالاترین حدممکن امکانات آن کشوررسید درعین حال با اجازه ندادن به رشد طبقه متوسط هرچقدرسرمایه توانمند باشدبازیک نسل بیشتردوام نمی آوردبه عبارتی سی سال.چون ریشه بوجودآمدن ورشدش راخشکانیده ایده به دمکراتیک ترین شکل ازبین میرود.حتی اگرازسرمایه کلان نیزدفاع کنید بازنتیجه همان میشود.که البته دیگرنبایدگفت همه چیز فدای طبقه کارگربلکه همه چیز برای تعالی انسانیت .چون تنها چیزی که درسرمایه داری مهم نیست انسانیت است .تمام سطوربالا ذهنی است ولی درعمل همان چیزی است که نه دیده شده ونه عمل شده.به دلیل ندیدم همین مسائل مطرح شده بالا است که کشورهای سوسیالیستی عقب مانده ترازکشورهای سرمایه داری به لحاظ رشد تکنولوژی وخدمت آن به انسانهااست درسرمایه داری به خاطرسودش ام ار آی درست میشودولی درکشورسوسیایستی موردنظربه خاطرانسان.