گروه کار مجازی حزب چپ ایران (فدائیان خلق)، از این پس در نظر دارد، درباره‌ی حوادث ایران و جهان، مصاحبه‌هایی با فعالان و صاحب نظران برای انتشار در وسایل ارتباط جمعی انجام دهد. برای داشتن تحلیلی از علت تجمعات و اعتراضات گسترده‌ای که در روزهای اخیر در آمریکا روی داده است و تلاش به ارائه تصویری روشن از وضعیت کنونی بحرانی که این کشور در حال حاضر گریبانگیر آن است، گفتگوهایی انجام داده ایم که در این ستون ویژه در اختیار خوانندگان سایت قرار می گیرند.
------------------
- در بیش از چهل شهر امریکا اعتراضات بسیاری نسبت به قتل خشونت آمیز جرج فلوید انجام گرفت. آیا به نظرتان این اعتراضات در شهرهای امریکا ادامه خواهند یافت؟
پاسخ: فعلا که قریب یک هفته ادامه یافته‌اند. جنبش‌های اینچنینی چون اهداف کوتاه‌مدت و قابل دسترسی ندارند و اهداف بلند مدت‌شان مثل اصلاحات بنیادین در پلیس و تغییر بنیادین وضعیت سیاه‌پوستان در این کشور به این راحتی‌ها قابل دسترسی نیست معمولا پس از چند روز به محاق می‌روند. در این مورد هم احتمالا چنین می‌شود اما یک عامل اوضاع را متفاوت از معمول می‌کند و آن نرخ بالای بیکاری در بین جوانان در پیامد دنیاگیریِ کرونا است.
- آیا این اعتراضات سازماندهی شده است؟ چه نیروهایی در سازماندهی آن نقش دارند؟ و چه طیف یا درصدی از جامعه در آن شرکت می کنند؟ آیا اعتراضات عمدا به جنایت چهار افسر پلیس است ؟ یا نه مسایل دیگری نیز مطرح است؟
پاسخ: اعتراضات ماهیت خودجوش دارند منتهی همه می‌دانیم که اعتراضات خودجوش هم همیشه سازمان‌دهندگان خودشان را دارند. مثلا کسانی که از تظاهرات‌ها پشتیبانی لجستیکی می‌کنند، شعارها را هدایت می‌کنند و غیره. اعتراض تحت لوای جنبش «جان سیاهان مهم است» انجام می‌شود که در چند سال گذشته به بی‌ارزش بودن جان شهروندان سیاه‌پوست و کشتار آن‌ها توسط پلیس اعتراض کرده است. اما طبیعتا موارد وسیع‌تر تبعیض و سرکوب سیاه‌پوستان و نهایتا کل ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ هم مورد هدف معترضان هستند.
- تراژدی خشونت سیستماتیک نژادپرستانه سفیدپوستان علیه رنگین پوستان، آمریکا را چند پاره کرده است. آیا این جنایت و قساوت با توجه به برآیند نیروهای موجود در امریکا منجر به تغییرات عادلانه خواهد شد؟
پاسخ: مساله ستم بر سیاه‌پوستان در آمریکا (که به نظرم باید جدا از مساله تبعیض کلی علیه رنگین‌پوستان بررسی شود) ریشه عمیقی در تاریخ این کشور دارد. این‌که جنبش کنونی بتواند منجر به تغییراتی پایدار شود یا نه راستش من در این زمینه خیلی خوش‌بین نیستم. حداقل نه در کوتاه‌مدت. آن هم به این علت که استراتژی و جهت‌گیری سیاسی موثر موجود نیست.
- آیا در مبارزه علیه نژادپرستی و راسیست در امریکا رنگین پوستان باید به تنهایی این مبارزه را پیش ببرند؟ جریانات سیاسی و اجتماعی امریکایی چه برخوردهایی در این عرصه کرده اند و مواضع انها چه می باشد؟ آیا پلاتفرمی در این عرصه وجود دارد؟ آیا اقدامات مشترکی توسط نبروهای جامعه مدنی امریکا برای انجام تغییرات مطرح است؟
پاسخ: مشخص است که مبارزه باید توسط تمام گروه‌های مترقی انجام شود. اعتراضات کنونی هم توسط تمام این نیروها پشتیبانی می‌شوند. منتهی در پی شکست کارزار انتخابات برنی سندرز تا حدودی نومیدی در میان بسیاری نیروهای مترقی وجود دارد. در ضمن باید با افسوس بگویم که «سازمان‌های سوسیالیست‌های دموکرات» که خود من عضو آن هستم و با بیش از ۶۰ هزار عضو بزرگ‌ترین سازمان چپ در این کشور است آن‌طور که باید در این اعتراضات ایفای نقش نکرده.
- آیا سیستم آمادگی این را دارد که دست به انجام تغییراتی برای ایجاد عدالت و بهبود زندگی رنگین پوستان فراهم سازد؟ آیا جامعه مدنی امریکا، نیروهای مترقی، چپ و دمکرات می توانند موجب تغییرات در جامعه کنونی امریکا شوند؟
پاسخ: چنان‌که در بالا هم گفتم به نظرم مساله امروز مشخصا مساله جامعه سیاه‌پوستان آمریکا است که در قالب کلی «رنگین‌پوستان» قابل تحلیل نیست چون مسائل بسیار مشخصی دارد. اما، شاید به صورت پارادوکسیکال، نهایتا تنها راه‌حل رفع ستم بر سیاهان و برقراری برابری برای آن‌ها انجام تغییراتی در جهت منافع کل زحمتکشان در آمریکا است. نهایتا سیاست‌هایی همچون حداقل دستمزد، رایگان کردن دانشگاه و خدمات درمانی و غیره هستند که تغییرات پایدار در زندگی سیاه‌پوستان ایجاد می‌کنند.
- برآیند نیروها در این مبارزه چگونه است؟ آیا اعتراضات را وسایل ارتباط جمعی پوشش می دهند؟ سرکوب و سانسور تا چه سطحی است؟
پاسخ: همبستگی و همدلی وسیعی با این اعتراضات وجود دارد و در دنیای رسانه‌ای امروز واقعا این‌که چند شبکه تلویزیونی چطور مساله را پوشش دهند به نظرم از اهمیت گذشته برخوردار نیست. چون مردم منابع متعدد و متنوع خبری دارند. سرکوب توسط پلیس متوحش و شدید بوده است و دیده‌ایم که ترامپ و چهره‌های حزب جمهوری‌خواه شمشیر را از رو بسته‌اند و تهدیدات غریبی کرده‌اند از جمله این‌که «آنتی فا» را سازمانی تروریستی اعلام می‌کنند (که حرف مضحکی است چون آنتی‌فا اصلا سازمانی مشخص نیست). سناتور تیم کاتن، که تصادفا بخاطر مواضغ جنگ‌طلبانه‌اش درباره ایران نیز شناخته می‌شود، حتی گفته باید نیروهای ارتش آمریکا به خیابان بریزند و از سیاست معروف به «نو کوآرتر» استفاده کنند، یعنی هیچ زندانی‌ای نگیرند و همه را بکشند. در حالی که این سیاست از اواسط قرن نوزدهم حتی برای ارتش آمریکا در کشورهای خارجی هم ممنوع است. می‌بینیم که صدای بلند ترامپ در کاخ سفید به خیلی‌ها جرات داده این‌طور خواهان سرکوب شوند.
- خشونت های انجام گرفته توسط چه کسانی انجام می گیرد؟ آیا آتش سوزی ها و تخریب و حمله به فروشگاه ها سازماندهی شده است و شواهد انتشار یافته چه می گویند؟ آیا جامعه مدنی و جریانات اصلی سازمان دهنده این اعتراضات مدنی برای رسیدن به مطالبات خود اقدام به انجام خشونت در جامعه را تبلیغ می کنند؟
پاسخ: حمله به فروشگاه‌ها به نظر به صورت خودجوش است و حرکتی (ولو کور) از سوی بخشی از مردم محروم که سابقه طولانی هم دارد. چند سال پیش هم در لندن شاهد آن بودیم. موضع جنبش‌های مترقی در مورد این حرکات معمولا این است که قطعا آن‌ها را محکوم نمی‌کنند و به این اشاره می‌کنند که وقوع این حرکات واکنشی است به نابرابری. طبیعتا حمله به فروشگاه‌ها در تحلیل نهایی ماهیت مترقی ندارد و از نظر سیاسی راه‌گشا نیست.
- ما به عنوان فعالین سیاسی و مدنی چپ، دمکرات ایرانی چگونه می توانیم در این مبارزه عادلانه و ضد نژادپرستی از معترضان امریکایی حمایت کنیم. چه کارهایی انجام شده است و در این زمینه چه پیشنهاداتی دارید؟
پاسخ: به نظرم باید رویکرد طولانی‌مدت ایجاد ارتباط بین جنبش عدالت‌خواهی سیاه‌پوستان در آمریکا و جنبش مبارزه برای دموکراسی و عدالت در ایران را داشته باشیم. باید قویا در این اعتراضات شرکت کنیم و پرچم حمایت مردم ایران از این مبارزات را بلند کنیم و در عین حال تاکید کنیم که این صدا، صدای مخالفت با جمهوری اسلامی نیز هست. یعنی در پراتیک خود هم ریاکاری ج.ا که مدعی حمایت از سیاهان آمریکا می‌شود محکوم کنیم و هم آن دسته از مخالفین ج.ا، مثل احمد باطبی، که عملا به مدافع تمام و کمال ترامپ و سیاست‌های سرکوبگرانه‌اش بدل شده‌اند.
افزودن دیدگاه جدید