رأی ندهیم و در خانه بمانیم!

خامنه‌ای دو روز مانده به روز برگزاری "انتخابات" حرف‌هایی زد یا به تکرار و یا در سکوت و پنهانکاری‌!

تکرار آنجا بود که گفت شرکت در انتخابات نشانه "حمایت از نظام" است و با تولید "پشتوانه مردمی" می‌توان جمهوری اسلامی را که "نیازمند" آنست تضمین کرد. او با تکرار همیشگی شبح "دشمن" و اینکه محافل "تکرار کننده تبلیغات دشمن" با "یاوه‌گویی"هایشان "مردم را دلسرد می‌کنند"، از لزوم مقابله با "دشمن خارجی و تبلیغات آنها" گفت و محل تقابل با "دشمن" را هم روز ٢٨ خرداد و حضور در پای صندوق‌های رأی آدرس داد. او در حالیکه نگرانی از کاهش رأی آشکارا در سخنانش موج می‌زد، آگاه از اینکه بیشترینه پایه اجتماعی اصلاح طلبان به اتکای تجربه‌ دو دهه گذشته اینبار موضع امتناع از رأی به نظام را در پیش گرفته‌اند، بر طبل جلب و تحریک نو جوانانی کوبید که برأی اولین بار می‌توانند رأی دهند! او ضمناً با القاء این دروغ که اینبار هم مانند "دوره‌های قبل" جمعیت بزرگی رأی خواهند داد و "سلامت انتخابات" نیز چون دفعات پیشین تامین است به مسئولان "انتخابات" تذکر داد مبادا تعرفه رأی در مراکز رأی گیری کم بیاید! این آیا نوعی چراغ سبز برأی رأی سازی‌ها نیست؟

حرف‌های دیگر اما آنهایی بودند که در واقع به سکوت گذشت و او در باره‌شان چیزی نگفت و از جمله پیرامون اعتراضات به قلع و قمع شورأی نگهبان منصوب خود که بدل به "مسئله" در صفوف نظام شده است. او هیچ به روی خود نیاورد که آن ٧ کاندیدای حکومت در مناظرات تلویزیونی خود حق این را نداشته‌اند که وارد موضوعات کلان از جمله سیاست خارجی کشور بربادده شوند. موضوعاتی که، مستقیماً و منحصراً در چنگ ولایت است.

او همه تاکیدات را در این سخنرانی بر این گذاشت که مسئله این "انتخابات" معیشت مردم است و دولت آینده هم باید این معضل را پاسخ دهد، تا بدینترتیب عامل اصلی فلاکت مردم ناگفته بماند. تا این حقیقت پرده‌پوشی شود که این نه فقط فلان یا بهمان سیاست اقتصادی بلکه موجودیت نظام سیاسی و ساختاری است به نام جمهوری اسلامی که ولایت اس و اساس آن را تشکیل می‌دهد. گرچه او هراس خود از عدم شرکت طبقات و اقشار زحمتکش در "انتخابات" را نشان داد ولی لب از لب نگشود تا گفته نیاید که همانا به دستور خود وی بود که توده زحمت طی فاصله دو "انتخابات" جمهوری اسلامی در جریان دو خیزش دی ٩۶ و آبان ٩٨ به خاک و خون کشیده شدند.

سکوت بزرگ خامنه‌ای اما این بود که توده مردم اکنون دیگر "دشمن" همیشه ورد زبان او را در همینجا و در وجود نظامی می‌بینند که خود وی در راس آن نشسته است. نظامی فاسد، ویرانگر و جنایتکار.

خامنه‌ای علیرغم همه نقشه‌ای که چیده است تا از صندوق نام رئیسی درأید اما سخت نگران افت شدید شرکت مردم در "انتخابات" است و صدای سیلی آن را در گوش خود دارد. از اینجاست که در همین "انتخابات" لازم است نگرانی او و پایوران نظام را دو چندان کرد. او این را کاملاً درست می‌گوید که رأی به هر کاندیدا در این "انتخابات" به حساب نظام واریز خواهد شد. لذا متقابلاً در این آخرین ساعات باید صدای تحریم را رساتر سر داد و تلاش‌های آنانی را که تشویق به رأی دادن می‌کنند قاطعانه خنثی نمود. باید در شفافیت تمام تصریح کرد که آنکه رأی می‌دهد چه بخواهد و چه نخواهد و چه بداند یا نداند در خدمت منویات نظام عمل می‌کند.

این را باید ترویج کرد که تحریم این "انتخابات" در خدمت و در جهت گذر از این نظام است. تحریم، برأی رهگشایی از فقر و تنگدستی فزاینده مردم، رهایی از فساد و استبداد و نجات ایران از ماجراجویی‌های جمهوری اسلامی در منطقه است. تحریم، تحریم خامنه‌ای و ولایت فقیه است. این تحریم "انتخابات" وسیع‌ترین نیروی ایستادگی را پشت سر خود دارد که می‌توان و باید آن را پرچمی کرد برأی مبارزات آتی مردم در نبرد با جمهوری اسلامی. این تحریم که آگاهانه‌ترین و گسترده‌ترین تحریم "انتخابات" در طول عمر جمهوری اسلامی به شمار می‌رود، بستر وسیع‌ترین همگامی ها قرار گرفته و پشتوانه‌ای برأی کل اپوزیسیون و به ویژه جمهوریخواهان سکولار دمکرات فراهم می‌آورد. این تحریم برأی برآمد چپ در فضای سیاسی کشور، فرصتی مهم است که نباید آن را از دست داد.

گرچه مقاومت ملی روز جمعه اهمیت و آثار خود را بیشتر در آینده نشان خواهد داد، در لحظه حاضر اما مهم است هرچه بیشتر بر وسعت‌یابی دامنه مقاومت متمرکز شد. لذا این اصلاً کافی نیست که خودمان رأی ندهیم، مهم اینست که چه میزان بر رأی ندادن‌ها بیفزائیم و چه میزان دعوت به رأی دادن‌ها را خنثی کنیم. درست است که با مبارزه‌ای بغرنج مواجهیم اما برأی آنکه از آن سربلند بیرون بزنیم لازم است این امر خطیر را در این درک ساده جابیندازیم که در لحظه حاضر، مبارزه کلان، همانا میان رأی ندادن با رأی دادن است که جنبه کانونی دارد! باید در همین فاصله اندکی که داریم از هر طریق ممکن دوستان و آشنایان خود را با صحبت حضوری، تلفنی و ایمیلی و شبکه‌های جمعی متقاعد کنیم تا رأی ندهند. همه جا بنویسیم و بگوییم که روز جمعه در خانه‌ها گرد هم آئیم. به گوش همه این پیام را برسانیم: "رأی ندهیم و در خانه بمانیم"!

باشد که روز "انتخابات"، روز "نه!" مردم ایران به جمهوری اسلامی ثبت شود. بگذار همانگونه که خیزش‌های دی ٩۶ و آبان ٩٨ مقاطع ماندگاری در روند انفراد هر چه بیشتر جمهوری اسلامی شناخته شده‌اند، تحریم "انتخابات" ١٤٠٠نیز می‌تواند مقطع دیگری در مسیر گذر ایران از جمهوری اسلامی باشد.