در گرامیداشت یاد و خاطره‌ی رفیق حسین شادمانی

در گرامیداشت یاد و خاطره‌ی رفیق حسین شادمانی

رفیق حسین شادمانی در اثر بیماری کرونا از میان ما رفت. حسین در اسفند ۱۳۴۱ در شهر شاهی ( قائم شهر) به دنیا آمد. شور انقلابی او را نیز همراه با بسیاری از جوانان هم سن اش به میدان مبارزه علیه استبداد کشاند و صبح روز دوشنبه ۱۸ مرداد ۱۴۰۰( ۹ اوت۲۰۲۱) در بیمارستانی در شهر کیش با زندگی بدرود گفت. حسین به دلیل بی لیاقتی گردانندگان حکومت جمهوری اسلامی به رهبری علی خامنه ای در مهار اپیدمی کرونا، مثل بهزاران تن دیگر از هموطنان‌مان، در سن ۵۸  سالگی ما را ترک کرد و خانواده و دوستان را در سوگ فرو برد.

رفیق حسین شادمانی از خیل عظیم جوانانی بود که در دوران پرشور انقلابی سال ۱۳۵۷ با آرمان عدالت خواهی به صفوف فدائیان خلق پیوست و تا آخرین لحظات عمرش به آرمان خود وفادار ماند. حسین در دهه ۶۰ دستگير شد و دوران محکومیت اش را در زندان جمهوری اسلامی با سربلندی گذراند .

رفيق شادمانی پس از ضربه به سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) با وجود سن کم به زندگی مخفی روی آورد، در بسیاری از اقدامات پرخطر آن‌زمان هم‌چون تکثیر و پخش اعلامیه های سازمان مشارکت فعال داشت. او در سال ۱۳۶۶ دستگیر شد و خوشبختانه از قتل عام سال ۱۳۶۷ جان سالم به در برد. توضیح او در مورد جنایات حکومت به خصوص اعدام دوست و هم رزمش نادر حبیبی که فقط یک ماه از دوران محکومیتش باقی مانده بود، در پانل مجمع عمومی حقوق بشر به عنوان یکی از مصادیق جنایت علیه بشریت، ثبت شد.

بعد از گذشت ۳۴ سال از آن فاجعه‌ی شوم، حسین همیشه شهریور ماه که می‌شد بی قرار و بی تاب‌تر، عکس پروفایلش را عوض می کرد و علنا یاد عزیزان از دست رفته در فاجعه ملی سال۱۳۶۷ و کشته شدگان بعدی را زنده نگه می داشت.

حسین بعد از آزادی از زندان به دنبال کار آزاد رفت.، رفاه نسبی او در زندگی باعث نشد تا رفقای از دست رفته و خانواده های آن‌ها و مسببین این جنایت یا به قول خودش ( معرفی و محاکمه عاملان و آمران وقت) را فراموش کند.

حزب چپ ایران (فدائیان خلق) درگذشت رفیق حسین شادمانی را به همسر عزیزش گلی و فرزندانشان تابان و کیان و سایر خویشاوندان و آشنایان تسلیت گفته، برای آن ها در این شرایط سخت آرزوی بردباری دارد.

با امید به رهائی مردم ایران از شر اپيدمی کرونا.

دفتر شورای مرکزی حزب چپ ایران (فدائیان خلق)

۲۱ مرداد ۱۴۰۰ - ۱۲ اوت ۲۰۲۱

***********

برای آشنائی با فکر حسین عزیز آخرین نوشته اش را در زیر می آوریم.

" دندان طلای مردگان "

آورده اند که در جنگ های عصر عتیق و دوران پرفتوح هجوم مسلمانان به ترویج و تبلیغ دین در میان قبایل کفار ، هر فاتحی بر پیکر بیجان مرده مغلوب چنته زده و تمام اشیا بهادار و طلا را از دهان و دستان مردگان بدر آورده سپس آن‌ها را در گورهای جمعی رها می کردند، مردگانی که در مقابل دین حاضر شده و به جنگ و شمشیر ماهر شده اند،

اما در هزار و اندی سال سیر شده از خشونت انسانی این‌که جان انسان‌های بی جرم و بی گناهی را به سادگی آب خوردن بستانی و آن‌ها را بی شاهد و حاضر در گودال های دسته جمعی خاک ریزان کنی به ظن این‌که از دین گرویده و یا علیه حکومت دین عریضه داشته اند و آن‌گاه پس از سی و سه سال بی نامی و بی نشانی لاشه‌های آن‌هارا از خاک بدرکرده و به‌جای ان‌ها مردگان دیگری را نشان کنی‌، جز نشانی از بربریت و جنون‌، حرف دیگری ندارد.

حکومت اسلامی بعد از سی و سه سال از گذشت کشتار دسته جمعی بی گناهان دربند های کشور‌، به‌جای پوزش خواهی و دلجویی از خانواده بزرگ اعدام شده گان سال ۶۷ و شناسایی و معرفی و محاکمه عاملان و آمران وقت ، با آزارهای متفاوت خانواده قربانیان دراین سال‌ها‌، اکنون با بیرون کردن چندی از اجساد و دفن اجساد جدید ناشی از بیماری کرنا قصد توهین و اهانت بیشتر به این عزیزان جانباخته و خانواده های آن‌ها دارد ، همدردی و دلجویی از این خانواده های داغدیده و شکنجه شده کم‌ترین قدرشناسی و احترام به جانباختگان تابستان ۶۷ و خانواده های آنان است.

از خانواده های جانباختگان و شکنجه دیده گان ۶۷ حمایت کنیم.

حسین شادمانی

۵/۲/۱۴۰۰