فقر و بی عدالتی در کشور بیداد می کند و فاجعە پشت فاجعە می آفریند. تعداد فقرا و بی چیزان هر روز بیشتر می شود و آنهایی هم کە دستشان بە دهانشان می رسید دستە دستە بە میان انبوە فقرا راندە می شوند. بنا بە آمارهای رسمی قریب دو سوم جمعیت کشور یا در زیر خط فقر و یا فقر شدید هستند. کرایە و قیمت مسکن بە حدی بالا رفتە کە داشتن مسکن برای دەها میلیون از جمعیت کشور بە یک رویا تبدیل شدە است. بە نوشتە بعضی روزنامە ها ساخت و ساز خانە بە دلیل گرانی مصالح ساختمانی و نبود متقاضی در بهار امسال بیش از ٤٠ درصد نسبت بە سال گذشتە کاهش یافتە بطوریکە در ١٨ سال گذشتە بی سابقە بودە است. این در حالی است کە وعدە ساخت یک میلیون مسکن دولت رئیسی مانند سایر وعدە های او پوچ از کار در آمدە است و خود رئیسی نیز حالا بجای تحویل ١ میلیون خانە از در دست ساخت بودن ١،٢٥٠ خانە صحبت می کند کە در واقع صحت ندارد. قیمت مایحتاج خصوصا مواد غذایی هم سر بە فلک زدە است و یواش یواش دارد تهیە نان خالی برای دەها میلیون نفر مشکل می شود. وضعیت دارو و درمان و بقیە نیازمندیهای ضروری زندگی نیز مشابە است. اینها هم نتیجە سیاستها و کارکردهای رژیم هستند بهمین جهت از این حکومت کە باعث و بانی اصلی این وضعیت فاجعە بار است کسی انتظار ندارد. گسترش فقر و بی عدالتی اکنون در جامعە بە حدی رسیدە است کە عدالت را بە خواست اصلی دەها میلیون نفر از مردم کشور تبدیل کردە است. بهمین جهت انتظار این است کە نیروهای اپزوسیون بە این خواستە عمومی مردم توجە کنند. یعنی واقعا اگر بە دنبال کسب حمایت مردم هستند باید در کنار آزادی عدالت اجتماعی و برابری را هم در برنامە هایشان قرار دهند. خیلی از نیروهایی کە خود را اپزوسیون می دانند کاملا و عامدانە صحبتی از عدالت و برابری نمی کنند زیرا بە نظر می رسد با آن موافق نیستند. عدالت آنقدر در مرکز خواستە های مردم قرار گرفتە کە فریبکارانی امثال احمدی نژاد و رئیسی کە در عمل ضدیت و دشمنی شان با عدالت و برابری برای مردم اظهر و من الشمس است برای کسب آرای مردم عدالت را دست آویز فریب مردم کردند. رئیسی برای اینکە بتواند بر مسند ریاست جمهوری بنشیند تبلیغات اش را با تظاهر بە عدالتخواهی پیش می برد و برای خودش هم دارودستەای بە نام دانشجویان عدالتخواە درست کردە بود. غرض این نیست کە اپزوسیون رژیم هم مانند آنان دست بە فریبکاری بزند. بلکە منظور این است کە نیاز جامعە بە عدالت و برابری را درک کند و برایش برنامە داشتە باشد و توجە داشتە باشد کە شعار آزادی بدون عدالت در امروز ایران بە تنهایی قادر بە بسیج نیرو برای کنار زدن رژیم و ایجاد تحول در کشور نیست و هر نیرویی بە هر دلیل نخواهد بە عدالت اجتماعی توجە کند، فاقد آیندە سیاسی در جامعە امروز ایران است. بی توجهی اپزوسیون دمکرات بە عدالت اجتماعی و موکول کردن آن بە آیندە نامعلوم رسیدن بە آزادی و دمکراسی را هم مانع می گردد. نبایستی مانند رژیم آزادی و عدالت اجتماعی را بدیل همدیگر عنوان کرد و این دو را در مقابل هم قرار داد. خطاب این نوشتە بە آن نیروهایی است کە بە بهانە های مختلف یکی از این دو را عمدە می کنند. امروزە هیچ شعاری بە اندازە شعار آزادی و عدالت اجتماعی کشش و ظرفیت جذب نیرو را ندارد. فقط برای جذب نیرو و تاکتیک هم نیست کە این شعار مهم و معتبر است برای ایجاد جامعەای کە در آن هم آزادی و دمکراسی و هم عدالت اجتماعی و برابری و صلح و آرامش برقرار باشد این شعار یا در واقع راهبرد اهمیت حیاتی دارد.
افزودن دیدگاه جدید