نغمه ی مرغانِ مهاجر

جانِ جهان را

      روحی دیگر

     مرغانِ مهاجر

از تورنتو

      تا

     برلین

از زاهدانِ خونین

       تا

کُردستانِ سوگوار

کنارِ این ستاره ی* بزرگِ امید

     این همه

آغوشِ باز را چگونه

    کلبه ای کردند

اشک لبخنده های غربت برایِ آزادی؟ 

نگاه کن

غرورِ تهرانِ تنها را

در کوچه پس کوچه های مازندران

         و

جنوب که فریادش

            همه

      عشقی برای

برنج کارانِ گیلان

         و 

          تبریز

که آواز غرورش

           مشعلی

بر خاکِ ستارخان

این صفِ طویلِ یگانگی

           و

تک بیت شعری

بردلِ خاموشِ جهل

فراخوان آوازی شد

      زن

        زندگی

             آزادی

* اشاره به میدان Grosser Stern در برلین