بنا به گزارش اتحادیۀ آزاد کارگران ایران، کارمندان سازمان ثبت اسناد و املاک کشور از دیروز، 24 دسامبر، در چندین شهر ایران به اعتراض تجمع کردند. اعتراض این کارمندان عدم رسیدگی به وضعیت نامناسب معیشتی، و خواست اصلی آنها افزایش حقوق است.
این واقعیت که اعتراض گفته شده هنوز ابعاد گسترده ای نیافته، در شهرهائی غالباً کوچک و در یک سازمان دولتی که دارای نقش کلیدی خاصه در اقتصاد کشور نیست، رخ داده، حاکمیت را با شعار سیاسی نشانه نگرفته بلکه خواست اصلی آن افزایش حقوق است – خواستی که در شعار "حقوق ما را به خط فقر برسانید" به گونه ای تلخ و تراژدیک بیان شده است، همه و همه می تواند اهمیت آن را به عنوان حرکتی نمادین و بالقوه تأثیرگزار بر سیر آتی جنبش "زن، زندگی، آزادی" از نظرها پنهان بگذارد.
هرگاه در نظر آوریم که با آغاز جنبش جاری، دولت جمهوری اسلامی کوشید با افزایش حقوق کارمندان دولت تا 20 درصد، مانع از گسترش اعتراضات به بخش دولتی گردد، اهمیت اعتراض کارمندان سازمان ثبت اسناد و املاک کشور، سوای همزمانی آن در شهرهای مختلف، روشن می شود. این اعتراض نشانه ای از عدم توفیق دولت در پیشگیری از اعتراض در دستگاه دولتی است. هر جنبش تحولخواه برای آن که به اهداف خود نائل شود، باید موفق شود نه تنها در ارکان سرکوب رژیم، بلکه همچنین در دستگاه های بوروکراسی و ایدئولوژیک آن تزلزل و همدلی ایجاد کند. تزلزل و همدلی در دستگاه های بوروکراتیک هیچ رژیمی هم مقدمتاً با سمتگیری سیاسی علیه آن آغاز نمی شود، بلکه با اعتراضاتی مشابه آغاز می شود، سپس با کمکاری و پرهیز پنهان از کار، آن گاه اعتصاب ادامه می یابد و سرانجام به خواسته های سیاسی می انجامد. در اعتراض مورد بحث باید این قوه را دید.
افزودن دیدگاه جدید