زیر آوارها و خرابه ها، صدها هزار تن از بی سرپناهان در ترکیه و سوریه، گرسنه و در سرما گرفتارند. حکومت ها سعی دارند چاره ای بیابند برای فاجعه انسانی پیامد زلزله یک هفته پیش که تا کنون بیش از ۳۵۰۰۰ نفر در آن جان باخته اند. شانس نجات و جان بدر بردن دیگر تقریبا وجود ندارد. الویت از این به بعد کمک به صدها هزار انسان است که سکونت گاهشان در اثر زلزله نابود شده است.
رافائل پیت تی، پزشک انسان دوست، مسئول آموزش در او. ان. جی. مئاد-فرانسه، سخن می گوید مقدم بر هرچیز از "نا آگاهی همگانی از شدت و حدت مصیبتی که تنها در چند دقیقه روی داده ولی از ابعادی برخوردار بوده که طی این هفتاد سال اخیر نظیری نداشته است. در این منطقه، سرزمینی به بزرگی آلمان، کاملا ویران شده است. میلیون ها انسان محروم از سرپناه و هزاران نفر قربانی شده، و صدها هزار انسان در زیر خروارها آور مانده اند. هیچکس واقعیت را در چنین ابعادی در نیافته است. من، بویژه به سازمان ملل متحد نظر دارم با عدم دریافتن واقعیت این مصیبت و عدم اقدام فوری برای اعلام شرایط اضطرای مردم ساکن این مناطق. این شکستی است برای آن سازمان".
بنا به نظر رافائل پیت تی، کمک به قربانیان سه مرحله دارد. اول، کمک به آنانی که زیر آوارها مانده اند، "بایست وسایل کند و کاو قوی و قدرتمند داشت تا بتوان به جستجوی پرداخت و به زیر آوارها دسترسی پیدا کرد. کاری که در فرصتی تنگ و تاخیر نا پذیر باید صورت گیرد بخصوص در این شرایط که هوا بسیار سرد است". در مرحله دوم، بایست به مجروحین رسید. "بیمارستانها، از تعداد انبوه بیمار در حال فلج شدن و از کارافتادن هستند. بدون تردید باید با ایجاد بیمارستان های صحرائی و سیار با امکانات مراقبت و معالجه و دستگاه های دیالیز، بار بیمارستان های زیر فشار ازدحام را سبک کرد. ضروری است مجروحین با صدمات عمیق را از محل خارج کرد و به بیمارستان هایی که می توانند به معالجه آنان همت کنند، فرستاده شوند." و بالاخره مرحله سوم، اقدام برای کمک به مردمی است که بی سرپناه مانده اند.
بنا به گفته دکتر پیت تی، در سوریه ۱۱۰۰۰ قربانی، روی آورده اند به بیمارستان هایی که "امکانات مراقبت، معالجه و اکسیژن" را ندارند. او از فاجعه انسانی سخن می گوید : "این مردم زخم های ده سال جنگ و جنایت را بر خود دارند. کووید هم بوده که از اینجا سر در آورده و حالا زلزله فرا رسیده است. آنچه سر این مردم می آید، وحشتناک است. می خواهم که همه بدانند که این مردم کاملا ول شده اند.
خانم دوروتئه شمید، مسئول برنامه ترکیه و خاورمیانه از انستیتو فرانسوی روابط بین المللی اطلاع می دهد که ۲۰% خاک ترکیه در شرایط اضطراری انسانی قرار دارد. "چیزهایی را که او. ان. جی. های میدانی بما می گویند واقعا صحنه های میدان جنگ هستند. در یک دقیقه همه چیز دگرگون شده است". او نا امیدی مردم از جواب حکومت به فاجعه و عصبانیت آن ها را گوشزد می کند. " امروز ما یک روایت خود ستایانه از دولت ترکیه شاهدیم که توضیح می دهد همه چیز تحت کنترل است و هیچ چیز تقصیر مقامات نیست. در باره واکنش به فاجعه که در سطح مورد انتظار نیست، این بیان می شود که کشور در یک منطقه زلزله‌زده قرار داشته و دهه‌ها برای یک زلزله بسیار جدی آماده شده. و بدینطریق با عبور از واکنش برای کمک‌های بشردوستانه به بازسازی، بخوبی احساس می شود که امروز با روایتی مغشوش، حزب اردوغان می کوشد تا کنترل سیاسی را دوباره به دست بگیرد. بنابراین ما دوباره در یک فاز سیاسی هستیم."
زیاد ماجد، کارشناس علوم سیاسی، متخصص در سوریه توضیح می دهد که در سوریه که از ۱۲ سال پیش در جنگ است، زلزله اخیر، «قوز بالای قوز» است. وی می افزاید: امروز شاهد یک انفعال بشردوستانه از سوی سازمان ملل هستیم که شبیه انفعال سیاسی ۱۲ ساله است. مردم شمال غربی سوریه، غالبا رانده شدگانی هستند از سرزمین های خود در داخل سوریه. این مردم، بمباران شده و از چند منطقه سوریه رانده شده اند. چندین سال است که در نزدیکی ادلب و در منطقه حلب هستند، بیمارستان های آنها توسط نیروی هوایی روسیه و نیروهای بشار اسد به طور سیستماتیک تخریب شده است، زیرساخت های بهداشتی آنها وجود ندارد. برخی در چادرها بودند، برخی دیگر در ساختمان‌هایی که فروریخته‌اند و تاکنون تنها چند کاروان موفق به ورود به این قلمرو شده‌اند، قلمروهایی که به حال خود در این سرمای یخبندان ول شده اند.»
به گفته این کارشناس مسائل سیاسی، رژیم سوریه «می خواهد با سوء استفاده از این فاجعه، اعتبار و جایگاه عادی بدست آورد». او ادامه می دهد : «دو شکل تبلیغات از طرف رژیم سوریه وجود دارد: یکی که می خواهد بگوید فاجعه کنونی و فقدان کمک های بشردوستانه به دلیل تحریم‌های غرب است. این ادعا نادرست است زیرا تحریم‌های بین‌المللی هرگز مواد غذایی و دارویی را هدف قرار نمی‌دهند. دومین تبلیغ رژیم این است که طرح می کند برای رسیدن کمک‌های بشردوستانه باید عادی‌سازی سیاسی صورت گیرد، پس باید مشروعیت سیاسی آن را به رسمیت بشناسیم. عادی سازی با این رژیم، عادی شدن جنایات علیه بشریت، تجاوز جنسی و شکنجه است.» زیاد ماجد، با ایده نزدیک شدن فرانسه و بشار اسد، رئیس جمهور سوریه مخالف است. به گفته وی، "کسانی که با برانگیختن واقع گرایی سیاسی یا عمل گرایی برای نزدیکی فشار می آورند، در اشتباه هستند."
منبع : فرانس اینتر –
https://www.radiofrance.fr/franceinter/podcasts/l-invite-de-8h20-le-gra…
افزودن دیدگاه جدید