نقش حمایت اجتماعی در امحای کار کودک بخش اول

پیشگفتار

کار کودک نقض حق کودکی و خدشه در اساسی ترین وظیفه هر دولت برای محافظت از کودکان است.

نزدیک به دو دهه، مشخصاً از سال 2000 تا اواخر دومین دهۀ قرن، جهان شاهد پیشرفتی مداوم در کاهش کار کودکان بود. اما طی چند سال گذشته، درگیریها و بحرانها، و از سال 2020 همه‌گیری کووید-19 موجب [تشدید] فقر در بسیاری از خانواده‌ها شده و میلیونها کودک دیگر را مجبور به کار کرده است.

امروزه سال (2022)، 160 میلیون کودک در اسارت کار کودکان اند که سن برخی از آنها فقط 5 سال است. این تعداد یعنی تقریباً یک کودک از هر ده کودک در سراسر جهان. نزدیک به نیمی از این کودکان درگیر کارهای خطرناکی هستند که ممکن است باعث آسیبهای جسمی و عاطفی به آنان شود.

این وضع از نظر اخلاقی خلاف وجدان، و از یک منظر استراتژیک کوته بینانه است. کودکانی که به مدرسه می روند و سواد می آموزند، شانس بیشتری برای تحقق بخشیدن به توانائیهای بالقوۀ خویش دارند و در نتیجه به شکستن چرخه‌های بین نسلی فقر و تسهیل رشد اقتصادی پایدار کمک می کنند.

گزارش حاضر فشردۀ دقیقی است از آنچه آخرین پژوهشها در بارۀ نقش حمایت اجتماعی در مبارزه با کار کودکان آشکار کرده اند. ارائه کمکهای مالی مستقیم به خانواده ها برای کمک به آنان در مقابله با تنگناها و بحرانهای مالی می تواند به کاهش راهبردهای واکنشی منفی، مانند کار کودکان یا به عقد ازدواج درآوردن آنان، کمک کند.

این گزارش همچنین نشان می دهد که اگر کشورها سیستمهای یکپارچه ای را ایجاد کنند که تسهیلات حمایت اجتماعی را برای این خانواده ها در بلند مدت فراهم آورد، تأثیر آن حتی بیشتر می‌شود.

متأسفانه پیشرفت بسیار کمی در گسترش خدمات اجتماعی برای پوشش دادن به خانواده هایی که بیشترین نیاز را به این خدمات دارند، و کودکانی که در معرض بیشترین خطرات اند، حاصل شده است. در سراسر جهان، خانواده های تقریبا 1.5 میلیارد کودک 14 ساله و کمتر، هیچ کمک هزینۀ نقدی دریافت نمی کنند.