پنجشنبه ۱۸ دسامبر ۲۰۲۵
پنجشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۴
احمد هاشمیسند سیاسی بدون در نظر گرفتن مرحله پیشا دموکراتیکی و گشایش فضای باز سیاسی، وارد مرحله گذار شده و برای آن استراتژی تعیین نموده است. به این دلیل است که در تمامیمبحث "استراتژی سیاسی ما برای گذار از جمهوری اسلامی" این سئوال که، چگونه در ایران گذارآغاز خواهد شد، مسکوت مانده است.
آرش برومندبا توجه به گسترش فقر اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در میان تودههای مردم، یک نیروی چپ پیگیر، تحریمهای اقتصادی را تنبیه جمعی یک ملت تلقی کرده و نمی تواند همانند «حجتیه»ایهای اسلامی و غیراسلامی طرفدار نظریه «هر چه بدتر، بهتر» و پشتیبان این نوع تحریمها باشد.
مهرزاد وطن آبادیدوستان حامیسند سیاسی! آیا اطمینان کامل دارند که در گذار از جمهوری اسلامیبه جمهوری سکولار، وضعیت آینده مطلوب تحول طلبان با نگره مذهبی با وضعیت مطلوب ما تقابل نخواهد داشت؟ یعنی اینکه جمهوری سکولار مدنظر دمکرات اصلاح طلبان متحول شده قرینه با جمهوری دلپسند ما هم خواهد بود؟
احمد پورمندیبه همان نسبت که شرط بندی روی اصلاح ناپذیری یا اصلاح پذیری حکومت خطا و گمراه کننده است، تاکید بر امکان عقب راندن استبداد در مقابل شلاق جنبش سراسری مردم و شیرینی "امنیت و حق مشارکت در حیاط سیاسی، بعد از عقب نشینی" ضرورتی راهبردی و تعیین کننده است.
گروه کار تبلیغات حزب چپ ایران
احمد آزادبا این تحلیل و ارزیابی از وضعیت حکومت، قاعدتاً سادهترین نتیجهگیری، لزوم تغییر نظام و یا به زبان سیاسی سرنگونی، تغییر، برکناری و ... آن میبایست میبود؛ اما سند سیاسی پیشنهادی جز این دارد و سیاست «گذار از جمهوری اسلامی» را مطرح میکند.
گروه کار کارگری حزب چپ ایراندر این شماره می خوانید:-همە دعواها بر سر لحاف ملاست!
-بیم و امید در زمانۀ اتوماسیون انبوه: مباحثه در آیندۀ کار- بخش دهم
-بحرانهای ادواری اقتصادی، مکمل بحرانهای ساختاری
-جنبش کارگری و مبارزه برای دموکراسی در نیجریه - بخش ششم
-آقای خدایی اگر مخالف سرکوب هستند چرا بە همە شان اعتراض نمی کنند؟
-برگهایی از تاریخ جنبش سندیکایی کارگران ایران – شماره ١٩
رضا جاسکیامروز، هیچ حزب چپ رادیکالی که بر آمالهای سوسیالیستی، فمینیستی، زیستمحیطی تأکید نکند را نمیتوان طرفدار جدی عدالت اجتماعی، آزادی و برابری تلقی نمود. چنین حزبی نه فقط از این آمالها در سطح کشور خویش دفاع میکند، بلکه خود را عضوی از خانواده همه جنبشهای مترقی جهانی که چنین اهدافی را دنبال میکنند محسوب مینماید.
اولف بیرلد، ماری دمکر، صوفی بلومبک، لین سندبریزمانی که رأیدهندگان به احزاب سیاسی پشت کنند، مشروعیت کاندیداهای جذب و نامزد شده توسط حزب برای آن انجمن و نهاد سیاسی نیز بیمعنا میشود. اگر رأیدهندگان اعتمادی به حزب نداشته باشند، چرا باید به کاندیداهایی که حزب نامزد کرده اعتماد داشته باشند؟
بیژن اقدسی