«هفت‌تپه» تنها نام یک خاطره‌ی باشکوه از بالندگی جنبش کارگری ایران نیست. کارگران نیشکر هفت‌تپه در تداوم اعتراضات سال‌های گذشته، همچنان از مطالبات خود عقب نمی‌نشینند.
دور جدید اعتراضات کارگران هفت‌تپه از اواسط اردیبهشت ماه آغاز شد. کارگران این شرکت علاوه بر بخشی از سنوات سال‌های گذشته، حقوق فروردین ماه را نیز از کارفرما طلب‌کارند. همانگونه که پیشتر فعالان کارگری به درستی مطرح کرده بودند، شورای اسلامی کار هفت تپه، با هدف مرکزی سرکوب کارگران تشکیل شده است. اسدبیگی، سرمایه‌گذار هفت تپه و یکی از عوامل اصلی بحران در این مجموعه، برای شکر از خلاف‌گویی اعضای شورای اسلامی کار، پس از این دیدار به هر نفر یک گوشی موبایل هدیه می‌کند و همین امر مزید علت اعتراضات کارگران می‌شود!
قدر مسلم نە نهادهای امنیتی ونە اسدبیگی نباید انتظار داشتە باشند نهادهای کارگری و بین المللی حرف‌های آنها در مورد رفتارشان با کارگران را باور کند. معتبرترین سندیکاهای جهان در ماه‌های اخیر طی نامه‌های و اطلاعیه‌هایی به مساله‌ی سرکوب کارگران هفت‌تپه و زندانی بودن اسماعیل بخشی پرداخته‌اند و فعالان بین‌المللی کارگری از وضعیت هفت تپه مطلع هستند.
بنابراین تقدیر صدقه‌گونه‌ی اسدبیگی از اعضای شورای اسلامی کار، با بهانه‌ی دیدار با سازمان جهانی کار، در واقع با هدف جلب هر چه بیشتر همراهی این افراد با برنامه‌های ضدکارگری کارفرماست. از این حیث می‌توان گفت اعتراض کارگران به وضعیت پیش آمده بسیار دقیق و به موقع بوده است.
از سوی دیگر می‌توان مدعی شد ماه‌ها زندان و شکنجه و تهدید از یک سو و شورای اسلامی کار از سوی دیگر، نتوانسته‌اند موجب پایان اعتراضات کارگران هفت تپه بشوند.
بدیل سندیکا و شورا هنوز مقبولیت صنفی و سیاسی ویژه‌ای در میان کارگران این مجموعه دارد و این مقبولیت نه با انتخابات و نه با اقدامات نمایشی، به شورای اسلامی کار منتقل نشده است. اعتراضات اخیر زنگ خطری برای کارفرما و نهادهای امنیتی بود که بتواند خواب خرگوشی آنها را به کابوس بدل کند.
واکنش حکومت به این اعتراضات نیز از جنس ترس از گسترده شدن مجدد اعتراضات کارگری هفت تپه، در شمایل سرکوب تمام عیار بود. طبق اطلاع کانال سندیکای هفت تپه، در چند روز گذشته دست‌کم شش کارگر معتراض بازداشت شده‌اند و تعداد بسیار بیشتری از کارگران، به نهادهای قضایی و امنیتی احضار شده‌اند.
افزودن دیدگاه جدید