بە نظر می رسد مذاکرات برجامی پس از افت و خیزهای بسیار در اثر میانجیگری های اتحادیە اروپا و فشار های دیگر دارد بە نتیجە معینی می رسد و سیگنالهایی کە بین طرفین رد و بدل می شود حاکی از قریب الوقوع بودن توافق جدیدی است.
با وجود جریان نیرومندی در در درون هیئت حاکمە ایران کە همچنان با مذاکرە بر سر برجام با امریکا و امضای توافقنامە یا بقولی تفاهمنامە مخالفت می ورزد، با این حال سکوت معنی دار خامنەای در شرایطی کە مذاکرات بە مرحلە تصمیم گیری نهایی نزدیک شدە است گویای موافقت او با رسیدن بە توافق است. اگر خامنەای با توافق موافقت کند در درون رژیم کسی جرات مخالفت نخواهد داشت.
امریکا و اروپا و ایران هر سە نیازمند توافق ولو اینکە یک توافق محدود میان مدت باشد هستند. امریکا حالا کە دو رقیب و دشمن قدرتمندتر از ایران مانند چین و روسیە بە نوعی در جنگ است، حاضر است اندکی از مواضع سخت دوران ترامپ در مقابل رژیم ایران کوتاە بیاید، رژیم ایران نیز غرق در بحران اقتصادی و بحرانهای متعدد و پیچیدە است و با اعتراضات گستردە سیاسی و اجتماعی دست بە گریبان است برای تخفیف بحران های اش نیازمند، کوتاە آمدن است. اروپا نیز بیش از امریکا بواسطە نیاز شدید بە انرژی محتاج توافقی است کە برای مدتی هم اگر شدە با واردات انرژی از ایران اندکی از فشار تحریم های نفتی و گازی روسیە روی کشورهای عضو اتحادیە بکاهد. در ایران مردم هم کە از فشار فزایندە تورم و گرانی کالاهای اساسی بە تنگ آمدەاند امید دارند با سر گرفتن توافق وضعیت معیشتی شان بهبود پیدا کند. علاوە بر مردم عادی کە بواسطە قرار گرفتن در تنگنای شدید معیشتی هوادار توافق هستند، سرمایە داران و صاحبان سرمایە و بخش بزرگی از تجار حتی آنهایی کە از حامیان حکومت بودە و هستند نیز از تحریمها بە تنگ آمدە و آن را مانعی جدی بر سر راە کسب و کار خود می دانند هم از توافق حمایت می کنند و هم بە حکومت برای بستن قرداد فشار می آورند. در درون حکومت نیز فشار برای تن دادن بە قرداد کم نیست. بە عبارتی فشار اجتماعی و سیاسی موافقان برجام در هل دادن رژیم برای امضا زیاد تر از هر وقت دیگر است. مردم بە درستی بر اساس تجربەای کە از رژیم دارند نگران هستند کە پولهایی آزاد شدە در اثر لغو بخشی از تحریم ها صرف هزینهای نامتعارف رژیم و یا توسط ایادی آن حیف و میل و یا صرف سرکوب مردم شود. هیچکدام از این نگرانی ها بی جا نیست. واقعیت این است کە اولویت رژیم برای هزینە کردن درآمدهای کشور مردم نبودە و نیستند. از یاد نبریم کە در زمان احمدی نژاد با وجود فروش سالی ١١٠ میلیارد دلار چیز زیادی بە مردم نرسید و معلوم نشد آن همە ثروت از کجا سر درآورد. الان امکان حیف و میل کردن پولهایی کە در صورت لغو تحریمها وارد کشور می شوند بسیار بیشتر است. اما اینکە چە مقدار از درآمدهای ناشی از لغو تحریمها بە مردم برسد و صرف افزایش حقوق ها، بهبود معیشت و بهداشت و درمان و آموزش و ایجاد اشتغال شایستە و سروسامان دادن بە بی آبی و کشاورزی و صنعت و تولید شود بستگی بە کنش های مردم دارد. هر چە حضور مردم در صحنە مبارزاتی بیشتر و فشردە تر و متحدانە تر باشد بە همان نسبت سهم آنها از مزایای اقتصادی توافق هستەای هم بیشتر خواهد بود.
عدەای از مسئولین رژیم کە برای درآمدهای جدید کیسە دوختەاند از هم اکنون دارند می گویند توقع مردم را نباید بالا برد. و در همان حال می بینیم کە دولت سرسختانە از رتبە بندی معلمان،همسان سازی حقوق های بازنشستگی و افزایش حقوق و دستمزدها بە بهانە نداشتن پول امتناع می کند و تا آنجا پیش می رود کە حق مسکن کارگران را بجای افزایش کاهش می دهد. با آزاد کردن دەها میلیارد و بلکە بیشتر سرمایە های توقیف شدە ایران دیگر دولت بهانە ای برای تامین هزینە های این امورات ندارد و نمی تواند تقصیر فساد و ناکارآمدی و خطاهای سیاستهای ضد مردمی خود را بە گردن تحریم بیندازد.
پس ای کارگر، معلم، بازنشستە، کشاورز، دولت تلافی تحریمها را با گران کردن نان و کالاها، منجمد کردن حقوق و دستمزدها، گران کردن دارو دلار و برق و آب و سوخت سر شما در آوردە است. پولهای توقیف شدە ای کە آزاد خواهند شد متعلق بە شماست. بازندە واقعی این تحریمها شما مردم بودە و در صورت ادامە آنها شما خواهید بود. حالا وقت اش رسیدە کە آنها را پس بگیرید. نقش تحریم ها در ایجاد بحران اقتصادی و غیرە قابل کتمان نیست. با این وجود عامل عمدە بحران ها سیاستهای اقتصادی – اجتماعی و استبداد و فساد لاعلاج رژیم است کە با لغو تحریمها اگر چە فرصت تنفسی بە دست می آورد ولی نە درد رژیم را درمان می کند و نە از اضمحلال آن جلوگیری می کند.
افزودن دیدگاه جدید