علی خدایی سر گروە نمایندگان تشکلهای حکومتی در شورای عالی کاردر مطلبی کە با عنوان "ناگفته‌های جلسه تصویب مزد ۱۴۰۲ از زبان عضو شورای کار" روز گذشتە در خبرگزاری ایلنا منتشر کرد مطالبی را در توجیە رای و حمایت خود از مصوبە مزدی شورای عالی کار بیان کرد کە در واقع عذر بدتر از گناە است و همدستی وی با نمایندگان کارفرمایان و دولت در این اقدام را عیان می سازد.
اظهار پشیمانی این نمایندە شوراهای اسلامی پس از گذشت بیش از سە ماە از مصوبەای کە با اعتراضات متعدد و انزجار عمومی کارگران و بازنشستگان رو بە رو شد در واقع پاسخی است بە صولتی وزیر کار رژیم ستمگر و عدالت ستیز فقاهتی، کە چند روز پیش با اظهار شگفتی از واکنش علی خدایی نسبت بە مصوبەای کە خود بە آن رای دادە بود!
علی خدایی در این نوشتە پس از اشارە بە وعدە کنترول تورم توسط وزیر کار و نمایندگان کارفرمایان و خلف وعدە شان می گوید:" اینکه آقای وزیر از اعتراض آن شخصی تعجب می‌کند که مصوبه مزدی را امضا کرده، عجیب است. این درحالی است که اعضای تیم کارگری عضو شورای عالی کار بارها و بارها به تصمیم دولت در شورا اعتراض کرده و همگی گفتیم که برخلاف ادعای دولت، تورم کاهش پیدا نخواهد کرد. ما با علم و آگاهی می‌دانستیم وعده‌ی دولت وعده‌ای عملی نیست و این تورم کاهش پیدا نخواهد کرد. اما به این دلیل بعد از چند جلسه و ساعت‌ها مذاکره و بحث و استفاده از تمام روشهای مرسوم مذاکره، تن به تصمیم مزدی دادیم که فشارها و اصرار دولت (با همراهی تیم کارفرمایی عضو شورا) بر کاهش تورم بسیار زیاد بود و هم گروه کارگری بین دو لبه قیچی گیر کرده بود که یا افزایش مزد ۲۷ درصد را می‌پذیریم و یا خودشان مزد۲۰ درصد را تصویب می‌کنند و در این نقطه از مذاکرات دوگانگی بین گروه کارگری نیز پدید آمد، نهایتا این وضعیت موجب تصویب شدن مصوبه مزدی شد"
قضیە روشن است. بە گفتە آقای خدایی "نمایندگان کارگران" با وجود اینکە می دانستند کاهش تورم کذب است و شاهد رشد و پرشتاب بودن تورم بودند،بخاطر تهدید دولت و نمایندە کار فرمایان بە مصوبە رای دادند!بنا بر این تصمیم آنها آگاهانە بودە است. پرسیدنی است اگر این سە تن رای نمی دادند چە می شد؟ مگر نە این است کە آنها هر آنچە را وزیر کار و شرکای حکومت می خواستند تصویب کردند؟در این صورت شان حضور تشریفاتی شان در شورای عالی کار و تن دادن بە مصوبەای کە کمتر از نیم تورم بود برای چیست؟اگر پای منفعت شخصی و سر سپردگی بە حکومت در میان نیست، برای چە در شورا ماندەاند؟دە ها سال است کە این موش و گربە بازی ها ادامە دار و هر بار هم این جماعت با بهانە هایی تلاش کردەاند آن را ماست مالی کنند. سال بە سال هم سفرە کارگران خالی تر و زیر فشار دستمزدهای زیر خط فقر و تورم و گرانی بیشتر از قبل مچالە شدەاند.
بی دلیل نیست کە سرکردگان تشکلهای حکومتی بە پاس سر سپردگی و مشارکت عملی در سرکوب مزدی در امنیت و رفاە بسر می برند و رهبران تشکلهای مستقل همچون داود رضوی، رضا شهابی، حسن سعیدی بخاطر دفاع و پیگری حقوق همکاران خود، بارها دستگیر و زندانی می شوند و در زندان هم کە هستند بە هنگام بیماری از دارو و درمان محروم نگە داشتە می شوند.
مسلم است تا هنگامی کە نمایندگان تشکلهای مستقل و سازمانگران و کنشگران حقوق کارگران بە زندان افکندە می شوند و مسئولین قضایی بە محض آزادی هر یک از آنان برای بازگرداند شان بە زندان برایشان پروندە تازە می سازند، نباید انتظار داشت وضعیت کارگران و سایر مزد و حقوق بگیران روز بە روز بدتر نشود و فساد و تباهی و تبهکاری و فقر و فلاکت دست از سر مردم بردارند. مسبب همە این بدبختی ها و مصیبتها و ظلم و ستمها درست است کە رژیم می باشد، اما تشکلها و نهادهای وابستە بە حکومت کە در واقع بخشی از سیستم حاکم هستند، نقش و سهم غیر قابل انکاری در سرکوب کارگران دارند. تقصیر آنها کمتر از آنهایی کە شهابی ها و بداقی ها و امثال آنان را زندانی و محکوم می کنند، نیست.
سفرە های خالی کارگران و عذر بدتر از گناە جناب (نمایندە)
افزودن دیدگاه جدید